عصر ایران - محمد دادکان را همه می شناسند. همان کسی که منتقد سرسخت صفایی فراهانی بود و وقتی با حکم "دبیر کمیته پیشکوستان" به فدراسیونش رفت، شروع به مدح رییس وقت فدراسیون کرد.
محمد دادکان را همه می شناسند. همان کسی که برای دخل و خرج فوتبال کشور به جای پرداختن به زیر ساخت ها در بازار بزرگ و بازار آهن فروشان دست نیاز بلند می کرد تا بلکه با پول بازاری ها هزینه های فوتبال را تامین کند.
محمد دادکان را همه می شناسند. همان کسی که همایون شاهرخی را به برانکو ایوانکوویچی که در بازی های آسیایی 2002 قهرمان شده بود، ترجیح داد.
حالا که محمد دادکان که اتفاقا همه شناخت جامعی از مدیریتش دارند، در قواره های ناجی خودش ار می بیند و انگار بوی "ریاست بر فدراسیون" به مشامش رسیده است که به تعریف و تمجید وزیر ورزش روی آورده است.
انگار قرار است تاریخ تکرار شود، محمد دادکان منتقد با این ذهنیت که "قرار است اتفاقی بیفتد" به محمد دادکانی بدل شود که از مسؤلان رضایت دارد و آنها را لایق می داند، آنهایی که شاید، تاکید می شود شاید مقدمات ریاست دوباره اش بر فوتبال را فراهم کنند!