عصر ایران؛ "محمد رویانیان در فدراسیون فوتبال" این خبر را اهالی فوتبال چند روزی است که به عنوان یکی از احتمال های قریب الوقوع پیگیری می کنند.
محمد رویانیان که روزی از راهنمایی و رانندگی به ستاد سوخت رفته بود و از آنجا هم به یکباره خود را قواره های یکی از مسؤلان مهم فوتبال می بیند، با وجود اینکه نتوانسته است در یک سال و چهارماهی که سکان باشگاه پرسپولیس را در دست داشت، کارنامه ای قابل دفاع را از خود برجای بگذارد، حالا دنبال این است تا بلکه به عنوان رییس، در راس فدراسیون فوتبال قرار بگیرد.
سؤال این است که رویانیان و حمایت کنندگان رویانیان واقعا نمی دانند که او در فوتبال غریبه است و همین غریبه بودن باعث شد تا با وجود منابع بی پایان مالی نتواند این باشگاه را به سر و سامان برساند.
سؤال این است که رویانیان وقتی می بیند که تمام تلاش هایش که اتفاقا کم هم نیستند، به دلیل نا آشنایی با فوتبال به بن بست خورده است، چطور به خود اجازه می دهد تا به این فکر بیفتد که در فدراسیون فوتبال به عنوان تصمیم گیر مستقر شود.
سؤال این است که آیا واقعا کسی به فکر فوتبال نیست و نگهبانی از آن را واجب و لازم نمی داند تا هر کسی که از راه می رسد، ادعای پدر خواندگی اش را نکند.
سؤال این است که وقتی علی کفاشیان که یکی از مردان ورزش بود، نتوانست فوتبال را نجات بدهد، سردار محمد رویانیان می تواند و بالاخره سؤال این است که واقعا چه کسی باید به فکر فوتبال باشد؟