وقتي ديابت اورژانسي مي‌شود

ديابت يا بيماري قند بيماري شايعي است كه با وجود شايع‌بودن و توجه خاص مردم و پزشكان، يك‌سوم از مبتلايان به بيماري تشخيص داده نمي‌شوند. بيماري‌هاي عفوني، چاقي، وراثت و بسياري از عوامل ناشناخته نيز وجود دارد كه مولد بيماري است.

به گزارش عصرایران به نقل از جام جم آنلاین بدن براي سوزاندن و استفاده از بسياري از مواد، نياز به ماده‌اي به نام انسولين دارد. اين ماده در لوزالمعده توليد مي‌شود. در بيماران ديابتي يا اين ماده توليد نمي‌شود يا ميزان توليد آن با ميزان نياز بدن همخواني ندارد.

ديابت داراي دو شكل اصلي است: نوع يك يا ديابت جوانان، نوع 2 يا ديابت افراد چاق. در ديابت نوع يك به دنبال واكنشي ناخواسته عليه بدن، منبع توليد انسولين در لوزالمعده از بين مي‌رود.

اين افراد انسوليني ندارند، بنابراين براي جبران بايد انسولين تزريق كنند. انسولين بايد به گونه‌اي براي آنها تزريق شود كه نياز بدن را طي يك شبانه‌روز تأمين كند. اين نوع از ديابت در كمتر از 10 درصد مبتلايان بروز مي‌كند.

در ديابت نوع 2 كمبود در توليد انسولين تا حدي وجود دارد، اما بخشي از بيماري به مقاومت فرد به انسولين برمي‌گردد.

گاهي سطح انسولين شناور در خون در اين نوع از ديابت بالاتر از حد طبيعي است، اما به دليل مقاومت بدن، جوابگوي نيازها نيست. حدود 90 درصد بيماران ديابتي به اين نوع مبتلا مي‌شوند.

شكلي از ديابت در زنان، آن هم در دوران بارداري بروز و با وضع حمل بيماري هم فروكش مي‌كند؛ هرچند تعدادي از آنها در گذر حيات به ديابت مبتلا مي‌شوند.

تشخيص ديابت

براي تشخيص لازم است كه قند خون را پس از هشت ‌ساعت ناشتا بودن اندازه‌گيري كرد. قند ناشتا هميشه كمتر از 100 گزارش مي‌شود؛ اگر قند خون 126 يا بالاتر بود فرد مبتلا به ديابت است.

حال اگر قند در محدوده 100 تا 126 باشد مشكل چيست؟ فرد در اين شرايط مستعد ديابت است. اين افراد با اين‌كه ديابت ندارند، اما مستعد ابتلا هستند، بنابراين بايد زير نظر پزشك رژيم غذايي مناسب و ورزش را شروع كنند.

گاهي فرد بدون اين‌كه ناشتا باشد قند خون مي‌دهد. اين فرد در صورتي ديابتي در نظر گرفته مي‌شود كه حداقل قند خونش 200 بوده و داراي علائم هم باشد. علائم ديابت شامل نوشيدن زياد آب، ادرار زياد و كاهش وزني است كه هيچ توجيهي ندارد.

علاوه بر علائم ياد شده ممكن است اولين علامت بيمار ديابتي افت هوشياري، دردهاي عصبي يا زخم دير بهبوديابنده باشد.

اگر بيماري قند در شما تشخيص داده شد بايد در اولين فرصت براي شروع درمان به پزشك مراجعه كنيد؛ اما در مواردي بيمار داراي قند خون بالا دچار افت هوشياري، اختلال تنفسي يا افت فشارخون مي‌شود كه در اين شرايط امكان درمان سرپايي وجود نداشته و بايد درمان در اورژانس شروع شده و حتي بيمار را بستري كرد.

اگر قند خون بيمار بيش از 300 باشد بدون توجه به اين‌كه سابقه ديابت داشته يا نداشته، علامتي دارد يا ندارد، بايد او را سريعا به اورژانس جهت بررسي‌هاي تكميلي انتقال داد.