کره را بردیم ولی ...

عصر ایران ورزشی؛ پریا سپینود - تیم ملی فوتبال ایران در مسابقه ای دشوار، برخلاف انتظار، کره جنوبی را شکست داد. نامنتظره بودن این پیروزی، ناشی از بازی های ضعیف تیم ملی در ماههای اخیر بود.

در جریان بازی با کره جنوبی نیز، با توجه به برتری کره ای ها بر تیم ایران، بویژه در نیمه اول، امید تماشاگران به پیروزی ایران چندان بالا نبود. وقتی هم که در برابر کره جنوبی ده نفره شدیم، دیگر شاید کمتر کسی به برد فکر می کرد و همه امیدوار بودند لااقل یک امتیاز بازی را از دست ندهیم.

ولی به هر حال، تیم ایران بازی را برد و اکنون همانند کره، با 7 امتیاز در جدول گروه A قرار دارد.

تیم کی روش در بازی با کره جنوبی، اگر چه در حمله ضعیف بود و در طول بازی، موقعیت گل چندانی خلق نکرد، ولی در خط دفاع عالی ظاهر شد. در واقع نقطه قوت تیم ایران در مصاف با کره جنوبی، خط دفاعی این تیم بود. قلب دفاع تیم کی روش، برخلاف بازی با لبنان، آسیب پذیر و متزلزل نبود.

علاوه بر این، تیم ملی کشورمان ویژگی مثبت دیگری نیز در عملکردش مشهود بود که می توان آن را "اراده نباختن" نامید.


بازیکنان ما با اطلاع از برتری نسبی کره جنوبی بر ایران، چه از حیث کیفیت بازی های قبلی  و چه از حیث نتایج بدست آمده در بازی های پیشین این دو تیم، اگر چه گوشه چشمی به پیروزی نیز داشتند، ولی در وهله اول عزم خود را جزم کرده بودند تا کره جنوبی در ورزشگاه آزادی پیروز نشود.

شاید بتوان جنگندگی مهرداد پولادی در برابر بازیکنان کره جنوبی و مقاومت جانانه او در مصاف با مهاجمان این تیم را مظهر بارز "اراده نباختن" در تیم ملی فوتبال ایران در بازی با کره دانست.

بازی خوب آندرانیک تیموریان و جواد نکونام در لایه دفاعی خط هافبک تیم ایران نیز، نشانه دیگری از این امر بود.

اما سه شنبه شب در ورزشگاه آزادی، همه دیدند که تیم کی روش در حمله، هنوز مشکلات جدی دارد. حتی بازی خوب رضا قوچان نژاد و اشکان دژاگه نیز نتوانست نقص و ناتوانی تیم کارلوس کی روش را در این زمینه رفع کند.

ما نه فقط در حمله، بلکه اساساً در حمله کردن بر روی دروازه حریف مشکل داریم. قدرت بازیسازی پنج هافبک تیم ملی ایران هنوز در حدی نیست که بتواند پایه گذار یک بازی هجومی باشد.

نکونام و تیموریان و سه هافبک جلوی آنها، اگر چه در بازی با کره جنگنده و پرتلاش ظاهر شدند، ولی قادر به شکستن خط دفاع کره جنوبی و خلق موقعیت در محوطه جریمه حریف نبودند.     

برنامه تهاجمی تیم کی روش در بازی با کره جنوبی، و اصولاً در اکثر بازی های تیم ملی ایران، چندان معلوم و مشخص نیست. وقتی که بازی تیم ملی ایران را نگاه می کنیم، به درستی درنمی یابیم که مربی تیم با تکیه بر کدام استراتژی و کدام تاکتیک های تهاجمی، و با محوریت بخشیدن به کدام بازیکنان، قصد شکافتن دفاع حریف را دارد. انگار که کی روش با این مجموعه بازیکنان، هنوز راه حمله کردن بر روی دروازه حریفان را پیدا نکرده است.

کارلوس کی روش برای ارتقاء عیار تهاجمی تیمش چاره ای بیندیشد. بازی برگشت با کره جنوبی و ازبکستان در راه است. این تیم ناتوان در تهاجم بر روی دروازه حریفان، تی اگر به جام جهانی هم راه یابد، قادر به ارائه بازی های قابل قبول نخواهد بود. ما در جام جهانی، شاید نتوانیم از گروه خود صعود کنیم، ولی دست کم می توانیم نمایشی دلپذیر ارائه دهیم. ارائه چنین نمایشی نیز، نیازمند تقویت توان تهاجمی تیم ملی کشورمان است.