عصر ایران - مجلس اصولگرای نهم هم به مانند مجلس اصولگرای هشتم در تلاش است تا با جمع آوری امضاهای لازم رییس اصولگرای دولت را برای طرح سؤال نمایندگان به بهارستان فرا بخواند تا از جمع شش رییس جمهوری که در جمهوری اسلامی هدایت دولت ها را بر عهده داشتند، محمود احمدی‌نژاد تنها رییس جمهوری باشد که مورد نه تنها سؤال نماینده‌ها قرار گرفته است بلکه در طول کمتر از یکسال ۲ بار با این اتفاق نادر مواجه شده است.

این شرایط کافی است تا اذهان عمومی سؤالی را با این مضمون مطرح کنند که «چه شرایطی موجب شده تا دولت با چنین وضعیتی مواجه شود؟» به هر حال هم دولت و هم مجلس ، برآمده از جریان اصولگرایی هستند و به همین دلیل هجمه انتقاداتی که چهره‌های اصولگرایی به دولت اصولگرا وارد می‌کنند موجب شده تا احمدی‌نژاد و دولتمردانش دشواری‌های زیادی را متحمل شوند، اگر چه در ظاهر اهمیت چندانی به مسایل مطرح شده نشان نمی‌دهند، اما واضح است که انتقادات "دوستان نزدیک دیروز" که به "مخالفان سرسخت امروز" بدل گشته‌اند می‌تواند چهره هر مجموعه‌ای را مخدوش کند.

مطهری طراح طرح سؤال

علی مطهری به واسطه اینکه پسر شهید مطهری است و البته به این دلیل که صراحت لهجه دارد و اعتقادش این است که گفتی‌ها را باید گفت به عنوان یکی از چهره‌های ویژه مجلس به شمار می‌رود و معمولا در اتفاق‌های مهم قوه مقننه می‌توان رد پایی از او را مشاهده کرد.

این نماینده اصولگرا که به دلیل مشی انتخابی‌اش جایی در فراکسیون اصولگرایان ندارد همانطور که در سال ۱۳۹۰ برای اولین بار مقدمات سؤال از رییس جمهوری را مهیا کرد، این بار هم به عنوان طراح دومین طرح سئوال از رییس جمهوری در حال تلاش است تا تعداد لازم امضاهایی را که برای این کار لازم است، جمع کند ؛ آن هم در شرایطی که برخی از اصولگرایان اینطور عنوان می‌کنند که «صلاح در تحمل یکسال باقی مانده دولت است».
البته باید منتظر ماند و دید این تحرکات آیا به سرانجام خواهد رسید و مساله دیگر اینکه این تلاش‌ها چه تبعاتی برای شخص مطهری خواهد داشت؟!

طرح سؤال؛ خوب یا بد؟

تاکید قانون اساسی این است که نمایندگان مجلس به عنوان نماینده‌های مردم این حق را دارند که با نظارت دقیق بر امور سایر دستگاه‌ها هر زمان که صلاح دیدند، از مسؤولان سؤال کنند، حتی اگر قرار باشد سؤال شونده نفر اول اجرایی کشور باشد.

اما در این میان برخی این طور عنوان می‌کنند که سؤال از رییس جمهور ابهت دولت را زیر سؤال می‌برد و در نتیجه تاثیر منفی در عملکرد رییس و همچنین دولت خواهد گذاشت.

صاحبان این نظر همچنین در سال گذشته عنوان می‌کردند چون ۵ رییس قبلی دولت هیچگاه مورد سوال واقع نشده اند ، بهتر است که احمدی‌نژاد هم از این قاعده مستثنی نباشد. اما در مقابل این نظر، چهره‌هایی هم بودند که مجدانه خواستار اجرای طرح سؤال بودند و عملکرد احمدی‌نژاد را چنان مشکل دار تلقی می‌کردند که طرح سؤال را کمترین واکنش مجلس به کارنامه دولت می‌دانستند.

محمد رضا باهنر: طرح سؤال مثل طلاق است

نایب رییس مجلس که اتفاقا خود از منتقدین دولت به شمار می‌رود، در این باره معتقد است قانونی بودن طرح نمی‌تواند دلیل خوبی برای اجرای آن باشد.

محمدرضا باهنر در این خصوص اظهار می دارد: ببینید! طرح سؤال مثل قانون طلاق است و هیچ عذر شرعی ندارد. اما همانطور که اتفاقی به نام طلاق همه را ناراحت می‌کند و سعی می‌شود که حتی المقدور کسی به آن سمت نرود، سؤال از رییس جمهوری هم همین طور است و به دلیل مصلحت نظام بهتر است که این اتفاق نیفتد.

باهنر همچنین می‌گوید: البته اینکه دولت کارنامه‌اش مشکل دارد و با کار‌هایشان شرایط دشواری را برای جامعه به وجود آورده است، بر هیچ کس پوشیده نیست ولی صلاح کشور در راس امور است و به همین دلیل باید توجه داشت که تصمیمی گرفته نشود که بر خلاف منافع ملی و عمومی باشد.

داریوش قنبری: مخالفان طرح سؤال مخالفان قانون هستند

نماینده سابق مردم ایلام در مجلس نظری کاملا متفاوت با باهنر دارد و معتقد است که مخالفان طرح سؤال در اصل مخالفت خود را با یکی از اصول قانون اساسی مطرح می‌کنند.
داریوش قنبری می گوید: دولت طوری عملکرد داشته است که مشکلات به همه لایه‌های جامعه رسوخ کرده و به همین دلیل این حق طبیعی نمایندگان ملت است که از حق قانونی خود استفاده کرده و به عنوان ناظران قانونی از رییس دولت سؤالاتی را بپرسند. اینکه عنوان می‌شود سؤال از رییس بر خلاف مناف ملی است، تحت هیچ شرایطی نمی‌تواند منطقی باشد.

سرانجام سؤال

محمود احمدی نژاد که اسفند سال 90 برای پاسخ به سوال مجلسی ها راهی بهارستان شد ، جلسه سؤال را به مراسم شوخی و کنایه گویی تبدیل کرد و گفت که دور هم هستیم تا خوش باشیم.
او به هیچ کدام از سوالات پاسخ نداد و در عین حال خود مجلسی ها را مورد خطاب و عتاب قرار داد و بعد ، بدون این که این عدم پاسخگویی ، برایش هزینه ای داشته باشد ، خوشحال و خندان ، مجلسی ها را به حال خود گذاشت و راهی پاستور شد!

اینک هر چند تعداد منفی های کارنامه احمدی نژاد بیش از 9 ماه گذشته است ، اما سؤالی که از سؤال کنندگان وجود دارد این است که اساساً سؤال از رئیس جمهور در شرایط کنونی چه نفعی دارد؟ اگر احمدی نژاد همانند اسفند گذشته بیاید و بگوید و بخندد و برود و مجلسی ها هم فقط تماشاگر باشند ، آیا چیزی جز اتلاف وقت مجلس و مردم به دست می آید؟!
سؤال از رئیس جمهور ، کارت زردی است که اگر جدی گرفته نشود ، باید به کارت قرمز منجر شود و الّا خود سؤال که فی نفسه ، ضمانت اجرا ندارد.

اگر مجلسی ها ، عملکرد رئیس جمهور را در مجموع قابل دفاع می دانند طرح سؤال از کسی که کارنامه اش مثبت است ، آن هم برای دوم بار و با توجه به پیش بینی عقیم بودن سوال ، شرط تدبیر نیست اما اگر نمایندگان مجلس ، ادامه حضور رئیس جمهور در مسند خویش را به صلاح جامعه نمی دانند ، با توجه به این که سؤال قبلی ، اثری در بهبود رفتارها و سیاست های رئیس جمهور نداشت ، باید از اهرم های دیگر قانونی استفاده کنند و الا طرح سؤال برای خالی نبودن عریضه و برای این که بگویند مجلس هم در برابر اقدامات نادرست دولت کاری کرد ، دوای درد این ملت نخواهد بود.