امروز روز بزرگداشت مولاناست

هشتم مهرماه روز بزرگداشت جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولاناست.

به گزارش ايسنا، مولانا ششم ربیع‌الاول سال 604 هجری در شهر بلخ که آن زمان جزوی از خراسان امروزی بود، به دنيا آمد و به سبب اين‌كه در سال 628 هجری در شهر قونیه از بلاد روم وفات يافت، به مولانای روم مشهور شد.

پدر او مولانا محمد بن حسین خطیبی معروف به بهاءالدین ولد و سلطان‌العلما، از بزرگان صوفیه و مردی عارف بود و نسبت خرقه‌ي او به احمد غزالی مي‌رسيد. در روايت‌ها آمده است، سلطان‌العلما احتمالاً در سال ۶۱۰ هجری قمری، هم‌زمان با هجوم چنگیزخان از بلخ کوچ كرد. روایت شده ‌است که در مسیر سفر با فریدالدین عطار نیشابوری نیز ملاقات داشت و عطار، مولانا را ستود و کتاب اسرارنامه را به او هدیه داد. او به قصد حج، به بغداد و سپس مکه و پس از انجام مناسک حج به شام رفت و تا اواخر عمر آن‌جا بود و علاءالدین کیقباد پیکی فرستاد و او را به قونیه دعوت کرد. مولانا در 19سالگی با گوهر خاتون ازدواج کرد. سلطان‌العلما در حدود سال ۶۲۸ هجری قمری جان سپرد و در همان قونیه به خاک سپرده شد. در آن هنگام مولانا جلال‌الدین ۲۴ سال داشت که مریدان از او خواستند که جای پدرش را پر کند.

مولانا در ۳۷سالگی عارف و دانشمند دوران خود بود و مریدان و مردم از وجودش بهره‌مند بودند تا این‌که شمس‌الدین محمد بن ملک داد تبریزی نزد مولانا رفت و مولانا شیفته او شد. در این ملاقات کوتاه وی دوره پرشوری را آغاز کرد. در این ۳۰ سال مولانا آثاری بر جای گذاشت که آن‌ها را ازعالی‌ترین نتایج اندیشه بشری مي‌دانند.

در حدود سال ۶۴۲ هجری قمری شمس تبریزی به مولانا پیوست و چنان او را شیفته کرد، که مولانا درس و وعظ را کنار گذاشت و به شعر و ترانه و دف و سماع پرداخت و از آن زمان طبعش در شعر و شاعری شکوفا شد و به سرودن شعرهاي پرشور عرفانی پرداخت. کسی نمی‌داند شمس تبریزی به مولانا چه گفت و آموخت که دگرگونش کرد.

شمس بيش‌تر از سه سال در شهر قونيه نماند و به عللي كه تفصيل آن را بايد در شرح احوال مولانا ديد، در شبي در سال 645 اين شهر را ترك كرد و ناپديد شد. مولانا در فراق او روزگاري سخت سپري كرد و در پي شمس به شام و دمشق رفت، اما شمس را پيدا نكرد و به قونیه بازگشت. اما او هر چند شمس تبریزی را نیافت، ولی گويي حقیقت شمس تبریزی را در خود یافت و دریافت که آن‌چه به دنبالش است، در خودش حاضر است. چندین سال گذشت، ولي يك بار ديگر حال و هوای پيدا كردن شمس تبریزی در سر مولانا افتاد، بنابراين به دمشق رفت؛ اما باز هم شمس تبریزی را نیافت و به قونیه بازگشت. مولانا، پس از مدت‌ها بیماری در پی تبی سوزان در غروب یکشنبه، پنجم جمادی الآخر ۶۷۲ هجری قمری درگذشت.

مثنوي معنوي، ديوان شمس و فيه ما فيه از آثار مشهور مولانا هستند. مولانا کتاب مثنوی معنوی را كه مشتمل بر 26 هزار بيت مي‌شود، با بیت «بشنو از نی چون حکایت می‌کند / از جدایی‌ها شکایت می‌کند» آغاز مي‌كند، كه اين مثنوي را چكيده‌ي كل مثنوي معنوي مي‌دانند. اين كتاب از شش دفتر تشکیل شده و یکی از برترین کتاب‌های ادبیات عرفانی کهن فارسی و حکمت پارسی پس از اسلام است. این کتاب در قالب شعری مثنوی سروده شده ‌است که در واقع عنوان کتاب نیز هست. اگرچه قبل از مولوی، شاعران دیگری مانند سنايی و عطار هم از قالب شعری مثنوی استفاده کرده بودند، ولی مثنوی مولوی از سطح ادبی بالاتر برخوردار است كه آن را به درخواست حسام‌الدين چلبي سروده است.

در مقدمه‌ عربی «مثنوی معنوی» نیز که نوشته خود مولاناست، این کتاب به تأکید «اصول دین» نامیده شده است: «هذا كتابً المثنوي، وهّو اصولُ اصولِ اصولِ الدين». مثنوی معنوی حاصل پربارترین دوران عمر مولاناست. او بیش از ۵۰ سال داشت که نظم مثنوی را آغاز کرد. مثنوی کتابی جامع درعرفان نظری و عملی است. مولانا خود در اين‌باره گفته است: «مثنوی را جهت آن نگفتم که آن را حمایل کنند، بل تا زیر پا نهند و بالای آسمان روند که مثنوی معراج حقایق است، نه آن‌که نردبان را بر دوش بگیرند و شهر به شهر بگردند.» بنابراین، عرفان مولانا صرفاً عرفان تفسیر نیست، بلکه عرفان تغییر است.

هشدار آنی سطح قرمز وقوع گرد و خاک در خوزستان

تماشاخانه

تد باندی ؛ قاتلی کاریزماتیک و خونسرد که آمریکا را به وحشت انداخت (فیلم)

فنچ های بال سفید تنها لانه سازان یخچالهای طبیعی / خانه‌ای ۵۵۰۰ متر بالاتر از سطح دریا (فیلم)

فیلم های دیگر