کی روش؛ دلتنگ کار در باشگاه

عصر ایران ورزشی؛ ترجمه سولماز خیرخواه - کارلوس کی روش پرتغالی یکی از چهره های شناخته شده فوتبال در تمام دنیا است که بواسطه تاثیرگذاری زیاد خود در این رشته و دستاری آلکس فرگوسن در تیم منچستر به عنوان یکی از مربیان مشهور فوتبال شناخته می شود.

او که این روزها مربیگری تیم ملی ایران را بر عهده دارد، در گفتگو با سایت فیفا از شرایط تیم ملی ایران و شرایط صعود ایران به جام جهانی 2014 برزیل گفت. کی روش در این مصاحبه اشاره کرد که صعود مستقیم ایران به جام جهانی دشوار خواهد بود، هرچند که نشانه های امیدوار کننده ای در تیم دیده می شود.


ابتدا با کار مربیگیری شما در ایران شروع کنیم. شانس تیم شما، ایران، برای رسیدن به جام جهانی 2014 چقدر است؟

نشانه ها امیدوارکننده اند اما من که صعود مستقیم به جام جهانی دشوار خواهد بود. در حال حاضر برای صعود مستقیم، تیم های کره جنوبی، ایران، ازبکستان و قطر رقابت نزدیکی دارند. من لبنان را تیم خوبی می دانم و معتقدم این تیم می تواند شگفتی ساز باشد و تیم سوم گروه باشد.

استراتژی شما برای صعود و بالابردن کیفیت تیم چیست؟ و شما از بازیکنان چه خواسته هایی دارید؟

ما می دانیم که صعود کار سختی است و هر بازی نیاز به آمادگی بالایی دارد. از زمانی که وارد ایران شده ام سعی کرده ام دیدگاه بازیکنان را تغییر دهم. من می خواهم آنها درک کنند که همه بازی ها اهمیت خاص خودشان را دارند. همه تیم های که در برابر آنها بازی می کنیم برای رقابت آمده اند و کسب 3 امتیاز آمده اند.

بازیکنان نیاز دارند که هم در بازی های خانگی و هم در بازی های خارج از خانه بجنگند تا آن سه امیتاز را بدست آورند. البته در این میان عواملی نیز وجود دارند که قابل کنترل نیستند و شانس هم تاثیرگذار است.

باید این نکته را نیز بگویم که بازی ها در آسیا فشرده است چون در این قاره سفر از یک نقطه به نقطه دیگر سخت و طاقت فرساست و هر تیم برای خودش هواپیمای شخصی ندارد. من امیدوارم این مسئله تغییر کند چون این خودش برای ما مانع بزرگی است.

 به عقب برگردم؛ زمانی که شما با تیم پرتغال در جام جهانی 2010 آفریقا باختید. چطور می توانید در مورد این شکست توضیح بدهید؟

پیش از این شکست، ما بازی های زیادی را انجام داده بودیم، در حدود 21 بازی در سال های 2009 و 2010 که فقط در آخرین بازی مان مقابل اسپانیا شکست خورده و خذف شدیم.

باید این نکته را بگویم که ما در شرایط ایده آل خودمان قرار نداشتیم چون  بازیکنان ما پس از پایان یک فصل پر تراکم در رقابت های باشگاهی مجبور بودند سریع خودشان را آمادده کرده و به جام جهانی برسانند.

به همین دلیل بود که بازیکنان زیادی را به دلیل مصدومیت در کنار تیم نداشتیم. مثلا نانی را در آخرین لحظه از دست دادیم. همچنین سایر بازیکنان از جمله کریستیانو رونالدو  که معمولا در رقابت های بزرگ می درخشد، از آمادگی فیزیکی و روحی خوبی برخوردار نبود. از این روست که در کل من از آن تیم راضی هستم.

 تیم پرتغال همیشه در رقابت های بزرگ یکی از بهترین هاست و طرفداران زیادی را دارد. چطور است که این تیم تا به حال نتوانسته قهرمان جام ملت های اروپا و یا جام جهانی شود؟

این طبیعت فوتبال است. من فکر می کنم دلیل اصلی این است که ما در پرتغال همیشه در برابر تغییر مقاومت می کنم. ما کشور کوچکی داریم و حق انتخاب زیادی نداریم. ما نیاز به قوی تر کردن تیم مان و پیدا کردن راه حل هایی مناسب در وسط زمین داریم.

 فینال یورو 2004 که ما باختیم و این باخت را هیچ وقت از یاد نخواهیم برد، بدون شک بالاترین پتانسیل این نسل بود. فوتبال برخی مواقع نسب به تیم های بزرگ بی رحم می شود. این چیزی است که در مورد هلند هم صدق می کند. آنها می دانند که هیچ وقت نمی توانند برنده جام جهانی باشند.

 نظر شما در مورد رئال مادرید چیست؟

من آن زمان با سیاست های رئیس باشگاه مخالف بودم اما حالا با سیاست های رئیس فعلی موافقم که به اندرزهای مربی تیم گوش می دهد. به همین دلیل است که این باشگاه در دو سال اخیر دو قهرمانی ارزشمند و مهم را کسب کرده است.

 در مورد رقابت فشرده و شدید رئال مادرید و بارسلونا و تسخیر فوتبال اسپانیا توسط این دو تیم در چند سال اخیر، چطور فکر می کنید؟

آنها هر دو از هم مجزا و متفاوت هستند. بارسلونا بازیکنان بزرگی چون لیونل مسی، ژاوی و اینییستا را در اختیار دارد که به کمک آنها توانسته در چند سال اخیر افتخارات زیادی را کسب کند. وقتی رئال مادرید هویت خودش را دوباره بدست آورد، توانست بر بارسلونا تسلط پیدا کند، البته به واسطه بازیکنان بزرگش.

من فکر می کنم در حال حاضر، هر دوی آنها تیم های بزرگی هستند. مسی و رونالدو هر دو قدرت های اول فوتبال دنیا هستند. با وجود تفاوت هایی که بین آنها وجود دارد اما ورزش جهان به هر دو تیم نیازمند است. به عنوان یک مربی، شما دوست ندارید تیم تان با آنها بازی کند اما شما هر بار که بازی آن دو تیم را می بینید حالتان خوب می شود.

 شما در منچستر دستیار فرگوسن بودید؛ کسی که اخیرا به عنوان مربی برای هزارمین بار بر روی نیمکت این تیم نشست. آیا در مورد این اتفاق خاص برای او پیغامی دارید؟

صحبت کردن در مورد این قضیه کار سختی است. من می خواهم بگویم که در حالی که هر یک از ما بخش کوچکی از فوتبال را تشکیل می دهیم،  او کسی است که به فوتبال موجودیت و شخصیت می دهد برای اینکه او فردی استئنائی است. فرگوسن از جنس افرادی چون پله، مارادونا، دی استفانو و پوشکاش است. در فوتبال، او از آن دسته از افرادی است که  وقتی وارد استادیوم می شود، شما نمی توانید به جز تشویق کردن، کار دیگری بکنید.

 در پایان، شما به عنوان کسی که سابقه مربیگری در تیم ملی و تیم های باشگاهی را دارید. کدامیک را ترجیح می دهید؟

این دو، شغل های متفاوتی هستند. مربیگری در تیم ملی را برای شروع آماده سازی، خیلی دوست دارم اما من دلم برای مربیگری در باشگاه تنگ شده است. من دوست دارم هر روز کار کنم، به استادیوم بروم و تمرین بدهم.

بهترین لحظات زندگی من زمانی است که در داخل زمین با بازیکنان هستم. در مورد تیم ملی شرایط کمی فرق می کند چون به تعهد نیاز دارد. البته در مورد تیم های باشگاهی هم کار سختی است چون وقتی برای اسپانسرهای یک باشگاه کار می کنید، ممکن در نیمه یک بازی ، بهشتتان به جهنم تبدیل شود.

در تیم ملی وقتی شما می بازید شما به عنوان مربی مسئول هستید و تمام مردم کشور به عنوان طرفداران تیم علیه شما می شوند. اما با این وجود نمی دانم که چرا هنوز عاشق مربیگری هستم.

منبع: فیفا