چرا رویانیان ستاره گراست؟

عصر ایران ورزشی؛ پریا سپینود - محمد رویانیان از وقتی که به پرسپولیس آمده، نشان داده است که علاقه زیادی به ترکاندن بمب های خبری دارد!

رویانیان برای بمب گذاری در عالم رسانه و خبر، سیاست استفاده از ستاره ها و چهره های نامدار را در پیش گرفته است.

او ابتدا علی پروین را در پرسپولیس مطرح و برجسته کرد. سپس دنیزلی را به پرسپولیس آورد و پس از او، مانوئل ژوزه را سرخپوش کرد. پیش از ژوزه هم، رویانیان با خرید ستاره های میلیاردی فوتبال ایران، به زعم خودش شیرین کاشت. او اکنون در تلاش است تا بهداد سلیمی را هم پرسپولیسی کند.

اما به راستی، رویکرد ستاره گرایانه رویانیان، تا به حال چه دردی از دردهای پرسپولیس کم کرده است؟ کدام خرید رویانیان به کار پرسولیس آمده است؟

حرف اصلی این نوشته این نیست که بگوییم بهداد سلیمی نباید در باشگاه پرسپولیس باشد. نقد اصلی متوجه چهره محوری رویانیان است. چرا رویانیان تا به این حد به "چهره ها" بها می دهد؟

ظاهراً علت این رویکرد را باید در وضعیت روانی رویانیان به عنوان مدیری "تازه راه یافته به عالم فوتبال" جستجو کرد.

محمد رویانیان به خوبی می داند که جامعه فوتبال ایران و نیز هواداران پرسپولیس، تصمیمات او را "برآمده از آشنایی عمیق با فوتبال ایران" نمی دانند. از سوی دیگر، او سخت نیازمند کسب حمایت هواداران پرسپولیس است تا بتواند در این تیم دوام بیاورد و با به سامان کردن اوضاع پرسپولیس، نام نیکی از خود در این باشگاه بر جای گذارد.

اما تصمیمات درست گاهی شجاعت کارشناسانه می خواهد. مثلاً رویانیان در اول فصل می توانست حمید درخشان را سرمربی پرسپولیس کند اما چون به خوبی می دانست تماشاگران هم دنبال "کارهای بزرگ"اند، مانوئل ژوزه را سرمربی پرسپولیس کرد. ژوزه با همین روند، احتمالا تا قبل از نیم فصل برکنار می شود. شاید هم بعد از نیم فصل! به هر حال ژوزه با این نتایج در پرسپولیس دوام نمی آورد.

اما چرا رویانیان ژوزه را به درخشان ترجیح داد؟ چون ناکامی پرپسولیس با ژوزه، موقعیت رویانیان را تهدید نمی کند اما ناکامی پرسپولیس با درخشان، لبه تیز انتقادات را متوجه رویانیان هم می کرد.

اگر خرابکاری های ژوزه باز هم ادامه داشته باشد و او در نهایت برکنار شود، رویانیان به راحتی می تواند بگوید من موفقترین مربی خارجی را هم برای پرسپولیس آوردم و کلی ستاره میلیاردی هم برای موفقیت پرسپولیس خریدم؛ اگر پرسپولیس نتیجه نگرفته است، این دیگر تقصیر من نیست. و مگر مدیرعامل یک تیم بیش از این وظیفه ای هم دارد؟

این استدلال خالی از صحت نیست اما اگر به کنه آن نیک بنگریم، درمی یابیم که تصمیات غیرکارشناسانه و چهره محورانه/ ستاره گرایانه رویانیان، بیش از آنکه به سود پرسپولیس باشد، به کار حفظ موقعیت او در پرسپولیس می آید؛ چنانکه تا الان هم عملاً این گونه بوده است.

محمد رویانیان باید با شجاعتی بیشتر، رویکرد ستاره گرایانه اش را کنار بگذارد و صلاح پرسپولیس را در چنگ زدن به دامان نام ها و چهره ها نبیند. مثلاً کنار گذاشتن علی کریمی از پرسپولیس، در شرایطی که کریمی رهبری باند ضد دنیزلی را بر عهده داشت، تصمیمی شجاعانه بود که رویانیان از اتخاذ آن سر باز زد.

برای خواندن سایر خبرهای ورزشی کلیک کنید

کانال عصر ایران در تلگرام