همچنین در حالی که بر اساس نتایج دو نشست حامیان حداد و حامیان لاریجانی، مشخص بود که کدامشان برای ریاست مجلس رأی می آورند، حداد همچنان بر کاندیداتوری خود اصرار ورزید تا در همان بدو مجلس نهم، انشقاق جدی بین اصولگرایان را رسمیت بخشد.

عصرایران - انتخابات هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی با برتری مطلق علی لاریجانی بر غلامعلی حدادعادل به پایان رسید(173 بر 100 رأی).
این دوره از انتخابات هیات را می توان از جنجالی ترین روندهای تعیین رئیس مجلس دانست که در آن دو گروه اصولگرا ، با جدیت تمام با یکدیگر رقابت کردند و نهایتاً وزن هر کدام نیز رسماً مشخص شد.

در این باره نکات زیر قابل توجه و تفکر است:

1- دو تشکل "رهپویان" و "جبهه پایداری" ، برغم تضادهای آشکاری که با یکدیگر دارند و در انتخابات نیز مقابل همدیگر صف آرایی کرده بودند ، در ماجرای تعیین رئیس مجلس ، با یکدیگر متحد شدند و تمام توان سیاسی و رسانه ای خود را برای رئیس شدن "غلامعلی حدادعادل" به کار گرفتند.

اتحاد تاکتیکی دو گروه سیاسی مخالف بر سر موضوع مهمی مانند ریاست یک قوه ، تنها می تواند بر مبنای یک "نفع مشترک" باشد ؛ اما این نفع مشترک چیست؟

"خلاص شدن از دست علی لاریجانی که در مجلس به اینان میدان نداد" ؛ برای آنها این فرصت را می داد که در سایه حضوری فردی مانند حداد عادل ، عملاً میدانداری مجلس را به عهده بگیرند و هیات رئیسه را اداره کنند.
آنها "ریاست قانونی" حداد را برای "ریاست عملی" خودشان می خواستند.
البته در این میان ، حامیان دولت (پایداریچی ها) انگیزه مضاعف داشتند زیرا با ریاست حداد ، مجلسی بسیار متساهل تر در برابر دولت رقم می خورد.

2 - حداد عادل ، هر چند تا کنون چهره ای فرهنگی از خود به نمایش گذارده بود - و انصافاً سوابقش نیز مؤید همین موضوع است - اما ، در انتخابات اخیر ، رویکردهای سیاسی نه چندان مناسبی از خود بروز داد که البته نهایتاً نیز به زیان خودش تمام شد.
او در قضیه 8+7 و چینش فهرست کاندیداهای جبهه متحد ، بیش از سهم یک رأیی خود اعمال نفوذ کرد و به عنوان مثال ، برغم آن که علی مطهری در رأی گیری داخلی به عنوان کاندیدا انتخاب شده بود ، حداد مانع از تحقق این موضوع شد. با این حال ، مطهری ، مستقلاً وارد انتخابات شد و رأی هم آورد.
همچنین در حالی که بر اساس نتایج دو نشست حامیان حداد و حامیان لاریجانی، مشخص بود که کدامشان برای ریاست مجلس رأی می آورند، حداد همچنان بر کاندیداتوری خود اصرار ورزید تا در همان بدو مجلس نهم، انشقاق جدی بین اصولگرایان را رسمیت بخشد.

او حتی در فاصله یک روز مانده به انتخابات هیات رئیسه ، با برخورد فیزیکی با یکی از کارمندان روابط عمومی مجلس و پیچاندن گوش او در راهروی مجلس ، خدشه ای جدی بر چهره فرهنگی خود وارد ساخت.
این اتفاق اگر از سوی کاندیداهایی مانند کوچک زاده که سوابق پرخاشگری دارند رخ می داد ، چندان شگفت انگیز نبود ولی سر زدن چنین کاری از فردی که کوله بارش پر است از "رزومه فرهنگی" بسیار شوک آور و تأسف انگیز بود.

همه ما ، کتاب اجتماعی سوم دبستان را به یاد داریم که در قالب سفرنامه خانواده آقای هاشمی ، چقدر زیبا و دلنشین مطالب مختلف اجتماعی آموزش می داد. آن کتاب از تألیفات به یاد ماندنی و خاطره انگیز دکتر حداد عادل است ... ای کاش حداد همان حداد فرهنگی می ماند و به عنوان چهره ای ماندگار در تاریخ فرهنگ ایران ثبت می شد. واقعاً چه لزومی دارد همه سیاستمدار شوند؟!

3 - با همه آنچه گفته شد ، باید این نکته را هم یادآور شد که حداد در کاندیداتوری خود برای ریاست مجلس ، کاری غیرقانونی نکرده است. او هر چند رئیس مجلس نشد ولی به عنوان نماینده مجلس و به عنوان یک شهروند ایرانی ، همچنان "محترم" است و انتظار می رود رقبای سیاسی اش ، شکست او را چماق نکنند و در ادامه مجلس ، به عنوان نمایندگان مردم ، در خدمت به مردم با یکدیگر دوستی و همکاری کنند.

4 - از حداد عادل نیز انتظار می رود ، برخلاف چهار سال قبل که بعد از شکست در انتخابات داخلی هیأت رئیسه مجلس ، سکوت اختیار کرد و در بحث های مجلس ، عمدتاً شرکت نداشت ، این بار به عنوان منتخب اول تهران ، حضور فعال تری در قامت یک نماینده داشته باشد و رئیس نشدنش، دلیلی برای انفعالش نباشد.

5 - در جلسه روز گذشته فراکسیون اصولگرایان که با دعوت حداد عادل و برای یارگیری نهایی صورت گرفت ، برگزار کنندگان جلسه اعلام کردند که حداد 132 رأی آورده است!
امروز اما تعداد آرای وی در صحن علنی ، از 100 رأی فراتر نرفت.
این ماجرا از چند حالت خارج نیست: یا برگزار کنندگان جلسه ، خواسته اند مبالغه کنند و بدین ترتیب جو روانی ایجاد کنند ، یا تعدادی از نمایندگان ، روز گذشته خواسته اند با رأی به حداد ، به او آدرس غلط بدهند و در مجلس زمینگیرش کنند و یا در حالت سوم ، از دیشب تا حالا رأیشان برگشته است که همه این شقوق ، در جای خود قابل تأمل هستند.

6 - در فاصله کمتر از یک روز مانده به انتخابات هیأت رئیسه مجلس ، محمود احمدی نژاد ، معاون پارلمانی اش را عوض کرد و لطف الله فروزنده را به جای میرتاج الدینی ، معاون پارلمانی کرد.
فروزنده ، از اعضای جمعیت ایثارگران (همسو با رهپویان) و قائم مقام آن به شمار می رود. این جمعیت نیز از حامیان ریاست حداد بود. انتصاب فروزنده پیامی به مجلس بود که در صورت ریاست حداد ، دولت نیز هوای مجلس را بیشتر خواهد داشت!

7 - در انتخابات هیات رئیسه ، نه تنها ریاست لاریجانی معنی دار است بلکه آنچه این معنی را مضاعف می کند این است که اعضای اختصاصی و شاخص جبهه پایداری نتوانستد دیگر سمت های اصلی هیأت رئیسه را نیز تصاحب کنند و با شکستی سنگین این عرصه را نیز واگذار کردند. به عنوان مثال مهدی کوچک زاده ، که کاندیدای دبیری هیات رئیسه بود ، از بین 276 نماینده حاضر درمجلس ، تنها 20 رأی آورد!

8 - در نهایت نکته دیگر این است که انتخابات هیأت رئیسه نشان داد که اکثر نماینده ها اسیر جوسازی ها و بازی های روانی و تبلیغی چند هفته اخیر ، نشدند و این ، علامت خوبی در ابتدای مجلس جدید است هر چند که آزمون این مجلس تازه آغاز شده و با یک گل بهار نمی شود. نمایندگان بدانند که زیر ذره بین مردم و تاریخ قرار دارند.

کانال عصر ایران در تلگرام