وقتی دولت سانسورچی می شود!

عصر ایران- مسیح مهاجری در سرمقاله امروز روزنامه جمهوری اسلامی با نام "خارج از سمینار"، به نقد "سمینار بررسی مسائل و چالش های مطبوعات و ارتباطات" پرداخته است. در بخش هایی از این سرمقاله آمده است:

- چرا بايد برگزار كنندگان سمينار مطبوعات، مسئولان دولتي باشند؟ روشن است كه دولتي‌ها همه چيز رابراساس تمايلات خود طراحي و اجرا مي‌كنند و طبع كارهاي دولتي با خود سانسوري همراه است و نمي‌تواند بيانگر واقعيت‌هاي مطبوعات باشد. اين ايراد، به اين دولت يا آن دولت اختصاص ندارد، بلكه همه‌ي دولت‌ها به چنين بيماري غيرقابل علاجي مبتلا هستند. غيرقابل علاج بودن هم به اين دليل است كه ذات دولت‌ها اقتضاي خود سانسوري دارد. تازه اين مربوط به دولت‌هائي است كه تا حدودي آزادانديش باشند، ولي اگر همين مقدار آزادانديشي را هم نداشته باشند سانسورچي مي‌شوند.

- حالا كه سمينارها را مسئولين دولتي برگزار مي‌كنند، لااقل بگونه‌اي عمل نمي‌كنند كه شائبه حاكم بودن نگاه صد درصد دولتي بر سمينارها وجود نداشته باشد. اگر هدف اينست كه مشكلات مطبوعات بررسي شوند و به رشد كيفي آنها كمك شود، بايد خود اصحاب مطبوعات عهده‌دار مديريت چنين سمينارهائي باشند نه اينكه چند روز مانده به برگزاري براي آنها كارت دعوت بفرستند كه بفرمائيد صندلي‌ها را پر كنيد. اينطوري اصحاب مطبوعات مي‌شوند زينت المجالس و طبيعي است كه خروجي چنين مجالسي همان است كه تاكنون چهار بار تكرار شده اما مطبوعات ما يا در همان جاي اولشان در جا مي‌زنند و يا مقداري عقب‌تر رفته‌اند.

- چاره كار اينست كه دولت‌ها بخش مطبوعاتي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي را با مشاركت اصحاب مطبوعات مديريت كنند. در چنين مديريتي علاوه بر اينكه دولت مي‌تواند به وظايف قانوني خود براي نظارت بر مطبوعات عمل كند حقوق واقعي مطبوعات نيز رعايت خواهد شد بدون آنكه سميناري برگزار شود.

توصیه‌های طب ایرانی برای تقویت قلب

تماشاخانه

۲۰ وسیله جالب برای آشپزخانه/ ۱۰ تای دوم (فیلم)

پایان تلخ یک زندگی معمولی / موشک با ساکنان سه طبقه پایین‌تر در ساختمان اساتید چه کرد؟ هیچ جنگی سوغات زندگی نمی‌آورد (فیلم)

فیلم های دیگر