فلوریان آلبرت؛ شوالیه فوتبال مجارستان

عصر ایران ورزشی؛ ترجمه سولماز خیرخواه - در سال 1956 قیام مجارها و اشغال بوداپست توسط ارتش سرخ شوروی، تیم ملی فوتبال این کشور را با بحران های زیادی روبرو کرد. در همان سالها بود که به دلیل آشوب و جنگ، بازيكنان افسانه‌اي مجارستان چون زولتان زیبور، فرانس پوشکاش و ساندور کوچیس تن به مهاجرت داده و بسياري از آنان مليت اسپانيايي را انتخاب كردند.

همین امر باعث شد تا پیش از اینکه تیم ملی مجارستان در بازیهای اروپایی 1960 اتحادیه جماهیر شوروی را شکست دهد، در غیاب بازیکنان سرشناس مجاری در مرحله مقدماتی جام جهانی 1958 در مقابل این تیم متحمل شکست شود.

در این شرایط بود که فوتبال مجارستان به یک شوالیه نیاز داشت تا به کمک تیم مجارستان بیاید و در این موقعیت به داد تیم ملی کشورش برسد. این شوالیه کسی نبود جز فلوریان آلبرت 17 ساله که در سال 1959 اولین حضورش را در بازی دوستانه بین دو تیم مجارستان و سوئد تجربه کرد.

او در بازی مجارستان و سوئد، که با نتيجه 3 بر 2 به سود مجارستان تمام شد، خیلی ها را شگفت زده کرده بود.

آلبرت به دلیل داشتن توانايي های منحصر بفردی چون قدرت و مهارت کنترل توپ، دريبل زدن و جسارت امتياز گرفتن با هر دو پا و شوت های قوی اش، به سرعت به عنوان يک قهرمان فوتبال مجاري در باشگاه و کشورش مطرح شد.

او با قد و قامتی کشیده و منعطف چون بالرین ها و با روحیه آرام و خونسرد برای حذف حریفان و از پای درآوردن رقیبانش، شباهت زیادی به اسکی بازهایی داشت که در سراشیبی از دروازه های و موانع را پشت سر می گذاشت.

 آلبرت همچنین در طول 90 دقیقه حضورش در زمین به طرفداران تیم مجارستان این امید را می داد که در دل هر تاریکی نورامیدی وجود دارد که همین 90 دقیقه ها مقدمه ای برای شکل گیری شخصیت جادوگر در فوتبال مجارستان بود.

شوالیه فوتبال مجارستان پنج بار توانست برای تیمش امتیاز بگیرد و موقعیت زیادی را برای تیم ایجاد کند که این شامل برد 7 بر صفر مجاریها در مقابل فرانسه و پیروزی سه باره تیم اروپای مرکزی در مرحله نیمه نهایی رقابت های المپیک 1960 فوتبال مردان در رم می شد.

هرچند که تیم لاجوس باروتی، سرمربی تیم مجارستان، در این رقابتها در نهایت مغلوب تیم ملی دانمارک شد اما آنها توانستند تیم ایتالیای میزبان را با نتیجه 2 بر 1 شکست دهند. اما حضور جادوگر مجاری در کنار تیم ملی کشورش، سبب شد تا مجارستان در سال 1964 در رقابت های جام ملت های اروپا به مقام سومی دست پیدا کند و صاحب مدال برنز شود.

در جام جهانی 1962 در شیلی، آلبرت برگ برنده ای برای تیمش بود که در همان ابتدای کار قبل از هت تریک فوق العاده اش در بازی با بلغارها، توانسته بود در کنار تیمش، تیم ملی انگلیس را با نتیجه 2 بر 1 مغلوب خود کند.

 هرچند که در مرحله یک هشتم نهایی این دور از رقابتها تیم مجارستان 1 بر صفر مغلوب تیم چکسلواکی شد، اما بازیکن شماره 9 مجارستان توانست به موفقیت های فردی برسد و در کنار پنج بازیکن سرشناس دیگر چون گارینشا و واوا از برزیل، لیونل سانچز از شیلی، دراژان یرکوویچ از یوگسلاوی و والنتین ایوانف از روسیه چهار گله شود. اما در این میان گارینشا بعد از قرعه کشی به عنوان آقای گل رسمی آن جام جهانی انتخاب شد.

مثل یک دلاور

چهار سال بعد در انگلیس، بازیکن بلند قامت مجارستان با یک متر و 81 سانت توانست موقعیت خودش را به عنوان بازیکن جسور و بزرگی به اثبات برساند.

در این رقابتها آلبرت نمایش خیره کننده ای داشت و تیم مجارستان در رقابتهای جام جهانی 1966 توانست تیم ملی برزيل را سه بريک شکست دهد، اما با این وجود آنها بازهم نتوانستند از یک چهارم نهایی بالاتر صعود کنند.

آلبرت در مورد حال و هوای این بازی گفته بود: " قبل از شروع بازی جو خاصی در رختکن حکمفرما بود و تیم ما برای این نبرد خیلی اماده بود. بعد از بازی شور و اشتیاق زیادی داشتیم، شورو اشتیاقی که پس از آن همیشه با من بود."

با وجود این پیروزی اما تیم ملی مجارستان در همان مرحله یک چهارم نهایی متوقف شد و از راهیابی به مرحله باز ماند.

مجاری ها که به دلیل کشمکش ها و اتفاقات جنگ بارباروس هنوز با اتحادیه جماهیر شوروی درگیر بودند، در روباروی با تیم این کشور، بدلیل جو بد ورزشگاه دچار اشتباهاتی شدند و بازی را با نتیجه 2 بر 1 به آنها واگذار کردند.

باروتی، سرمربی تیم مجارستان درباره او گفته بود: " آلبرت بازیکن شماره 10 خوبی بود همانطور که زمانی بازیکن شماره 9 خوبی بود. او به عنوان بازیکن نادر و بی نظیری شناخته می شد که استعداد زیادی در ساختن گل و به ثمر رساندنش داشت. او می توانست، هرکاری انجام بدهد و همه کارها را با شجاعت انجام می داد."

گوستاو اسپسی ، یکی از هم تیمی های آلبرت بود که از او چنین یاد می کرد: " آلبرت انسان متواضع، قابل احترام و خوش اخلاقی بود که زیرکترین بازیکن زمین شناخته می شد. همه او را دوست داشتند و به عنوان یک فوتبالیست او بازیکن استثنایی بود."

آلبرت در سال 1967 با پشت سر گذاشتن بازیکنان بزرگی چون بابی چارلتون، فرانتس بکن بائر و اوزه بیو، به عنوان مرد سال فوتبال اروپا برگزیده شد.

 شوالیه فوتبال مجارستان در سال 1969 و در جریان بازیهای جام جهانی فوتبال در مقابل تیم دانمارک دچار مصدومیتی شدید شد و دیگر هیچ وقت نتوانست به قالب اولیه خود بازگردد. این مصدومیت سبب شد تا او از فعالیت حرفه ای خود به عنوان بازیکن کناره گیری کند.


منبع: سایت فیفا