از قول شرف مرتضوی تا وعده‌های آقای ...

محمدجواد بربریان در تابناک نوشت:

گویا این روزهای پایانی مجلس هشتم نمی‌خواهد به آسانی پایان یابد و هر از چند گاهی شاهد افشاگری‌هایی هستیم که خیلی هم بی‌تناسب با انتخابات ریاست مجلس نهم نیست!

یکی از این رخداد‌ها، نامه سعید مرتضوی، رییس سازمان تأمین اجتماعی است که چند نکته دارد. اگر محتوای نامه وی را درست بدانیم ـ که قاعدتا تا وقتی خلاف آن ثابت نشده، نمی‌توان آن را نادرست دانست ـ به چند فراز آن اشاره می‌شود:

۱ ـ سعید مرتضوی در این نامه «قول شرف» را تکذیب کرده و آن را ساخته و پرداخته آقای توکلی دانسته و خواستار انتشار صوت جلسات مذاکره شده است، حال آن که آقایان نماینده مذاکره کننده مدعی شدند، وی «قول شرف» داده تا دیگر در سازمان تأمین اجتماعی حاضر نشود که چنین نشد و بنابراین، استیضاح وزیر کار منتفی و با آبروی مجلس بازی شد.

اکنون آقایان که خود را نماینده با بصیرت سیاسی می‌خوانند، لطفا به چند پرسش پاسخ دهند؛ نخست این که با چه رویکرد و تحلیلی، با شخصی که خودشان وی را فاقد ویژگی‌ها نه حرفه‌ای که اخلاقی و پیشینه تخلف، برای احراز تصدی یک سازمان زیر مجموعه وزارت خانه‌ای می‌دانند، وارد مذاکره شدند؟ چرا برای مذاکره با مقام بالا‌تر وی مانند وزیر یا رییس جمهور که باید حتی در صورت استعفا آن را بپذیرند، وارد مذاکره نشدند تا کار به «قول شرف» مورد ادعای تکذیب شده نکشد؟!

اگر آقایان یارای گفت‌وگو با مقام‌های بالا‌تر را نداشتند ـ که نداشتند و شاهد آن در‌‌ همان روز در حیاط مجلس حاضر و آماده دفاع از وزیرش شده بود‌ ـ چرا آقایان با بصیرت تن به بازی سیاسی دادند که نتیجه آن مشخص بود؟

در این باره باید گفت، استعفا نیازمند موافقت مقام بالادستی است و عمل بر خلاف آن یعنی ترک مسئولیت و خلاف قانون و نیز اخلاق است و مرتضوی نه، اما یک نماینده مجلس که نباید درخواست غیر قانونی کند.

از سوی دیگر، رییس جمهور مورد حمایت آقایان هم که تمام تخلفاتش را نادیده گرفته بودند تا خطایشان در انتخاب وی ظاهر نشود،‌‌ همان روز گفت، قولی نداده و حتی گفته شد در صورت عزل وزیر از سوی مجلس، مرتضوی سرپرست می‌شود.

این آقایان که می‌خواستند به صورت منجی وارد کار شوند، تنها از جایگاه خودشان نه نماینده مجلس مذاکره کرده‌اند، وگرنه جایگاه مجلس در رأس امور بودن است و باید آن را با عمل دقیق و تدبیر شده پاس داشت.

حال که امروز «قول شرف» هم تکذیب شده است، آقایان چه پاسخی برای افکار عمومی دارند؟ حتی اگر در نوار صوتی جلسات نیز ادعای آقایان یعنی قول شرف باشد، آقای مرتضوی تکیه بر صندلی ریاست سازمان تأمین اجتماعی دارد و قرار هم ندارد آن را ترک کند! آیا این نتیجه،‌‌ همان پنهان‌کاری‌ها و اعتقاد به مصلحت‌گرایی افراطی نیست؟

۲ ـ سعید مرتضوی در نامه خود آورده است «... جناب آقای حداد عادل نیز در ازای این اعلام آمادگی برای استعفا چندین قول به من دادند که در این متن قابل ذکر نیست و در آخرین جلسه مشترک نیز فرمودند، پیگیر آن هستم و با وجود تلاش جناب آقای حداد عادل، هیچ یک از آنها تا به حال عملی نشده است.

در این فراز از نامه مرتضوی مدعی شده است که آقای حدادعادل چندین قول به وی داده است؛ بنابراین، به نظر می‌رسد که آقای حدادعادل نه تنها با قدرت و از جایگاه مجلس یا دست‌کم از سوی چندین نماینده امضا کننده استیضاح، بلکه از جایگاه یک نماینده هم مذاکره نکرده است و تنها در برابر اعلام آمادگی برای استعفا و نه استعفا و یا کناره‌گیری قطعی مرتضوی، وعده‌هایی را به ایشان می‌دهد.

و امروز که این مسائل مورد ادعای مرتضوی فاش شده، گویا، جناب حداد عادل باید پاسخ دهد چه وعده‌هایی را مرتضوی داده که البته به رغم تلاشش، هیچ کدام هم عملی نشده است؟!

در این باره باید گفت، یعنی به رغم اینکه مرتضوی کنار نرفته، آقای حدادعادل تلاش خودش را برای انجام وعده‌هایش به مرتضوی انجام داده است؛ بنابراین، شاید بتوان نتیجه گرفت که منظور آقای حدادعادل، کنار رفتن مرتضوی نبوده، بلکه منتفی کردن استیضاح بوده است.

۳ ـ در این نامه، سعید مرتضوی آورده است: جناب آقای حداد عادل حتی در آخرین تماسی که با هم داشتیم، توقع ترک پست و خدمت از اینجانب نداشته و ندارند و تدبیر وی این بود که به گونه‌ای اقدام شود که موجب تحریک برخی نمایندگان نشود.

در این بخش نامه، منظور آقای حدادعادل، دست‌کم برداشت مرتضوی این گونه بوده که «به گونه‌ای اقدام شود که موجب تحریک برخی نمایندگان نشود»؛ یعنی رفتار‌ها سبب اقدام دوباره نمایندگان نشود و از آنجایی که دیگر وقتی برای استیضاح وزیران در مجلس هشتم باقی نمانده بود، می‌توان از آقای حدادعادل پرسید و ایشان پاسخ دهند که تحریک نمایندگان یعنی چه و در صورت تحریک، آنها چه کاری می‌توانستند انجام دهند که به کام شما نبوده است؟

حال اگر آقایان حدادعادل و احمد توکلی که مورد خطاب نامه مرتضوی قرار گرفته و مذاکره کننده با وی بوده‌اند، پاسخ درخوری برای این نامه نداشته باشند و به روشنگری افکار عمومی نپردازند، مرتضوی هم بیشتر شیر می‌شود؛ به گفته دیگر، شیر شدن امروز مرتضوی، نتیجه رفتار بد و سیاسی کاری شماست.