سوداى قدرت و روزنامه نگارى حزبى/ سرمقاله ایران

سوداى قدرت، هم «احزابى» كه روزنامه ها را به عنوان مهم ترين نماد فعاليت حزبى خود برگزيده اند و هم «روزنامه هايى» كه عليرغم ادعاى استقلال و فعاليت غيرحزبى به ابزار «احزاب» تبديل شده اند را دچار تناقض گويى هاى آشكار كرده است.

در كشور ما كه احزاب بيمار و ناقص الخلقه متولد شده اند و پيش از بلوغ سياسى پاى به عرصه رقابت در كسب قدرت سياسى مى نهند، معمولاً در «روزنامه» ها نمود مى يابند.

برخى احزاب با انتشار «روزنامه» ابراز وجود مى كنند و تنها به تصاحب كرسى هاى قدرت مى انديشند و از ديگر وظايف حزبى از جمله تلاش براى توسعه مشاركت سياسى، افزايش دامنه اعضا و آموزش سياسى و حتى ويژگى هاى اصلى يك حزب سياسى دور مى مانند و برخى ديگر از چهره هاى حزبى، به جاى تشكيل حزب، روزنامه منتشر مى كنند و اهداف حزبى خود را از طريق روزنامه نگارى پى مى گيرند.

اگرچه دسته اول فعاليت شفاف تر و صادقانه ترى را پيشه مى كنند و دومى ها از صداقت فاصله مى گيرند اما هر ۲ گروه معمولاً دچار تناقض هاى آشكار مى شوند:

۱ـ روزنامه هاى وابسته به جبهه دوم خرداد كه پيش از اين به روزنامه هاى زنجيره اى شهرت يافته بودند طى ماه هاى اخير يكى از مهم ترين محورهاى تبليغات خود عليه دولت را بر «گرانى» متمركز كرده اند.

شايد روزنامه اى از اين سنخ را نمى يابيد كه تهاجم عليه دولت را با چاشنى «گرانى» همراه نكند. البته گرانى پديده خوبى نيست و دولت بايد تلاش خود را براى مهار تورم افزون سازد ولى همگان مى دانند كه تورم زاييده دولت نهم نيست و پيشينه اى ديرينه تر از اين دولت دارد و البته در كوتاه مدت هم مهارشدنى نيست. اما جالب اين كه وقتى دولت نهم دست به اقدامى براى مقابله با گرانى مى زند باز هم مورد تهاجم قرار مى گيرد.

ببينيد: «از ديروز تصميم دولت نهم بر اين قرار گرفته است كه مصوبه قبلى شوراى اقتصاد مبنى بر اجازه دادن به توليدكنندگان فرآورده هاى لبنى براى افزايش دادن قيمت محصولاتشان لغو شود. البته اين مصوبه معلوم نيست تا چه زمانى دوام يابد، اما در چنين شرايطى اگر توليدكنندگان فرآورده هاى لبنى از كار خود دست بشويند، به زمين كارخانه ها و ماشين آلات خود چوب حراج بزنند و سرمايه هاى خود را در دلالى مسكن، طلا، ارز يا. . . به كار گيرند چه كسى مسئول است؟(۱)»

جالب است كه تا ديروز فرياد گرانى ماست، پنير و شير بلند بود و امروز كه با تصميم دولت نرخ ها به سال ۸۵ بازمى گردد، آقايان مدافع توليدكنندگان مى شوند و معلوم نيست با چه منطق منطبق بر مصالح ملى توليدكنندگان را به دست از كار كشيدن تشويق مى كنند!

۲ـ خبر مربوط به ممانعت آمريكا از فروش ۲۲ فروند هواپيما توسط يك شركت چينى به شركت ايران ايرتور بهانه اى شده است كه كرامات وزير محترم راه و ترابرى دولت آقاى خاتمى را به رخ مردم بكشند كه در پاسخ به نمايندگان مجلس ششم پاسخگويى درباره سقوط پرتعداد هواپيما ها در ايران را به روزى موكول كرد كه مشكل تحريم ها عليه ايران حل شود! اما بلافاصله از آن براى حمله به دولت استفاده مى كنند و مى نويسند: «اما ظاهراً بايد باور داشت كه تنگ شدن روزافزون حلقه تحريم هاى اقتصادى عليه ايران خود دليل اصلى فرسودگى ناوگان هوايى كشور است، هرچند دولت تمايلى به باور اين موضوع نداشته باشد و هر روز بيشتر سعى كند كه با تبليغات پوپوليستى(!) از آثار روانى پيامدهاى منفى تحريم بكاهد.(۲)»

تناقض اين تهاجم در متن خبر حزبى نهفته است. چرا كه وقتى وزير دولت خاتمى در مجلس ششم از تحريم سخن مى گويد يعنى اين كه تحريم آمريكا عليه ايران در دوران دولت خاتمى هم وجود داشته و به تبليغات به اصطلاح پوپوليستى(!) دولت نهم ربطى ندارد.

اصولاً آمريكا با اصل انقلاب اسلامى مخالف است و سال هاست ما تحريم هستيم، شدت و ضعف آن نيز به ايستادگى و تسامح ما بستگى دارد نه تبليغات. اما معلوم نيست اين حزب مدعى اصلاحات چرا علاقه مند است تا آثار روانى و پيامدهاى منفى تحريم دشمن را بزرگنمايى كند!؟

۳ـ مدير يك روزنامه مدعى اصلاحات كه ظاهراً هم هيچ تابلوى حزبى در پيشانى روزنامه اش ندارد در نشست مديران مطبوعات با وزير ارشاد به نحوى سخن مى گفت كه ظاهراً فراموش كرده بود در مقام مديرمسئول يك روزنامه غيرحزبى سخن مى گويد نه يك دبيركل حزب! او گفت: «ما تعارف نداريم، ما اين دولت را قبول نداريم و نمى خواهيم اين دولت باشد و تلاش مى كنيم در انتخابات پيروز شويم و رئيس جمهور ديگرى را جايگزين دكتر احمدى نژاد كنيم.(۳)»

تناقض سخنان اين روزنامه نگار در اين نكته ظريف نهفته است كه وظايف روزنامه ها حضور در رقابت سياسى و كسب قدرت نيست. ظاهراً در نظام هاى دموكراتيك اينگونه وظايف برعهده احزاب گذاشته شده است نه روزنامه هايى كه اتفاقاً ادعاى غيرحزبى و استقلال هم دارند.

به نظر مى رسد سوداى قدرت، هم «احزابى» كه روزنامه ها را به عنوان مهم ترين نماد فعاليت حزبى خود برگزيده اند و هم «روزنامه هايى» كه عليرغم ادعاى استقلال و فعاليت غيرحزبى به ابزار «احزاب» تبديل شده اند را دچار تناقض گويى هاى آشكار كرده است غافل از آن كه مردم ايران ملتى فهيم است كه به خوبى اين رفتار ها را مى شناسد!

دقت بيشتر در رفتارهاى متناقض برخى جريان هاى سياسى مى تواند به درك عميق تر سخن رهبرى فرزانه انقلاب منجر شود كه فرمودند: «همواره افرادى وجود دارند كه اگر كارى انجام شود مى گويند چرا انجام داديد و اگر انجام نشود مى گويند چرا انجام نداديد كه نبايد براى اين گونه سخنان و انتقاد ها (ى غيردلسوزانه) اهميتى قائل شد.(۴)»

۱- روزنامه اعتماد ملى ۸۶‎/۴‎/۱۹ ـ صفحه ۵
۲- همان منبع
۳- مضمون اظهارات مديرمسئول روزنامه اعتماد
۴- سخنان رهبرمعظم انقلاب در جمع رئيس جمهور
ومسئولان قوه مجريه ۸۶‎/۴‎/۹

کانال عصر ایران در تلگرام