عصر ایران - رویترز در گزارشی به وضعیت مطبوعات و انتشار کتاب در لیبی پس از سقوط حکومت معمر قذافی پرداخت:
حدود 200 روزنامه و نشریه مستقل از زمان سقوط حکومت معمر قذافی در لیبی در این کشور ، متولد شده اند.
یک روزنامه فروش در شهر طرابلس پایتخت لیبی می گوید که مشتریانش محل کار خود را در حالی ترک می کنند که تعداد زیادی روزنامه همراه خود دارند. آنها این کار را می کنند تا هیچ خبری را از دست ندهند.
این مشتریان هم می گویند که این تنها پرداخت کمترین هزینه برای آزادی است.
"رجب الوحیشی" که از سال 1956 میلادی تاکنون در طرابلس دکه روزنامه فروشی دارد می گوید: مشتریان، همه روزنامه ها و نشریاتی را که در مقابل خود می بینند می خرند و سپس تصمیم می گیرند که چه بخوانند.

او ادامه می دهد: فروش مطبوعات در لیبی به دلیل تنوع در محتوی و افزایش تعداد آنها، بسیار بالا رفته است.
قبل از آغاز اعتراضات و انقلاب لیبی در روز 17 فوریه گذشته، ناظران دولتی ، رسانه ها را تحت نظارت داشتند و محتوای آنها را به صورت جدی، زیر ذره بین می بردند و به دقت بررسی می کردند.
در این دوره ، معمولا مطبوعات مقالات شبیه به هم منتشر می کردند. مقالاتی که محورهای آن از طرف دولت برای مطبوعات ارسال می شد. روزنامه نگاران مخالف با این قواعد هم زندانی یا ربوده می شدند.
پس از انقلاب های اخیر مصر و تونس که منجر به سقوط سران این کشورها شد، آزادی رسانه در این همسایگان شرقی و غربی لیبی، به میزان زیادی افزایش یافت. البته نظارت ها و سانسور بر رسانه های لیبی قبل از انقلاب، نسبت به تونس و مصر گذشته، بسیار بیشتر بود.
"صدیق مقریف" از خریدان مطبوعات در کنار یکی از دکه های روزنامه فروشی در مرکز طرابلس می گوید: همه چیز بهتر شده است. منتظر دولت هستیم تا ببینیم پس از اعلام رسمی آزادسازی لیبی از حکومت قذافی ، چه چیزی در مطبوعات می خوانیم.
ناشران و چاپخانه داران لیبی هم از آزادی که به تازگی به دست آورده اند اظهار شادی می کنند.
"ابوبکر حموده" مدیر چاپخانه " الطالب" در این باره می گوید: وضعیت فعلی، بسیار خوب است. ما در گذشته نمی توانستیم هر چیزی را بدون اجازه چاپ کنیم ولی هم اکنون هیچ کسی از ما نمی پرسد چه چیزی چاپ می کنید؟
"اردیس المسماری" فعال سیاسی که به تازگی پس از 10 سال از زندان آزاد شده است، ریاست "کمیته ویژه حمایت از آزادی مطبوعات" را برعهده دارد. این کمیته تحت مدیریت شورای ملی انتقالی لیبی (دولت انقلابیون لیبی) فعالیت می کند.
براساس پیشنهادی از سوی دولت انقلابیون لیبی، دولت، بخشی از هزینه های انتشار هر کتابی را می پردازد و خدمات چاپ ارزان قیمتی را ارائه می کند. از دارائی ها و پول وزارت اطلاع رسانی دوره قذافی نیز برای پرداخت چنین هزینه هایی استفاده می شود.
المسماری در این باره گفت: در لیبی جدید ، رسانه های دولتی تحت نظارت هایی قرار خواهند داشت ولی مطبوعات مستقل می توانند آنچه را که صلاح می دانند منتشر کنند. نظارت درباره مسائلی مانند هر چیزی که وحدت لیبی را به خطر می اندازد و باعث تفرقه در لیبی می شود صورت می گیرد؛مثلا اختلاف افکنی میان طرابلس در غرب و بنغازی در شرق لیبی. البته مطبوعات دیگر (غیردولتی) را نمی توان از انتشار هیچ چیزی منع کرد.
هم اکنون بیشتر مطبوعات جدید به جایگاهی برای مدح و تعریف از جنگ های قهرمانانه مخالفان قذافی و هواداران او تبدیل شده است ولی بعضی از این رسانه ها تریبونی برای انتقاد مردم از مقامات جدید حکومتی و نوشتن آرزوهایی در تشکیل دولت دموکراتیک و آزاد همراه با رفاه هستند.
محمود درویش یکی از معاونان المسماری در این باره می گوید: این وضعیت طبیعی است زیرا نظرات مختلف برای بیش از 40 سال نادیده گرفته شد.
او ادامه داد: حتی مطبوعاتی که شدیدترین انتقادات را مطرح می کنند از مطالب تحریک کننده منتشر شده در شبکه های اجتماعی و دیوار نوشته ها به دور هستند. انتقاداتی که در مطبوعات دیده می شود تاکنون سازنده هستند.
بسیاری از مطبوعات وابسته به 9 یا 10 شهر مهم لیبی هستند ولی تنها مطبوعات طرابلس یا بنغازی به طور گسترده و سراسری در کشور، توزیع می شوند. حتی در برخی روستاها هم مطبوعاتی منتشر می شوند ولی توزیع آنها بسیار محدود است.
دولت انقلابیون لیبی قصد دارد آموزش و حمایت فنی لازم را برای ناشران فراهم کند اما منتظر دارائی های بلوکه شده وزارت اطلاع رسانی لیبی در خارج از این کشور است.