سردرگمی تماشاگران و شعارهای رنگ و رو رفته

در حالی که فوتبال در جهان به عنوان ابزاری در جهت دستیابی به اهدافی غیر ورزشی هم کاربرد دارد فوتبال در ایران در راستای نیل به اهداف صرفا ورزشی خود هم ناکام مانده و یکی از دلایل این امر، نبود نظم در داخل و خارج از زمین (سکوها) است.

به گزارش مهر، امروزه کشورهای دنیا با موفقیتی که در عرصه های ورزشی و بویژه فوتبال کسب می کنند، از جنبه های اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی هم بهره مند می شوند حال آنکه فوتبال در کشور ما از جنبه اقتصادی سودآور نیست و زیان آور هم هست و از جنبه اجتماعی نیز حال و روز خوشی ندارد که همه این نابسامانی ها از بی نظمی سرچشمه می گیرد.

یکی از مظاهر این آشفتگی بر روی سکوی ورزشگاه ها به چشم می خورد؛ آنجا که تماشاگران سردرگم هستند و به جای اینکه به صورت هدفمند تیم خود را تشویق کنند، شعارهای رنگ و رو رفته سر می دهند و در نهایت دست از تشویق می کشند و گاهی بد و بیراه هم می گویند.

هواداران فوتبال در سراسر جهان با شعاری واحد به استقبال تیمشان می روند و با خلق فضایی حماسی و احساسی، به موفقیت تیم خود کمک می کنند. در این نوع شعارها که نمونه هایی از آن در پی می آید، هواداران تنها از بازیکنان تیم خود می خواهند که عملکرد خوبی داشته باشند و اهانت به حریف در میان نیست. در حالیکه در فوتبال ما آنقدر که به حریف بی احترامی می شود، از تیم خودی حمایت صورت نمی گیرد.

به این دو نمونه شعار که اولی مربوط به تماشاگران ایرانی و دومی مربط به تماشاگران انگلیسی است توجه کنید:
ایران چکارش کرده
سوراخ سوراخش کرده
-----------------------
می ریم بالا (We're Going Up)

یا:

انگلیس ما گل می خواهیم

البته نمونه هایی از شعارها هم هستند که هم بار حماسی دارند و هم به لحاظ دستور زبانی و آوایی در جایگاه بالایی قرار دارند که باید به ذکر آن پرداخت:

حمله حمله تیم ایران
گل می خوایم گل می خوایم یالله قهرمان

این دست شعارها هم خوب هستند منوط به اینکه به طور مستمر به کار گرفته شوند و توسعه پیدا کنند. همین انگلیسی ها انبوهی از شعارهای ورزشگاهی دارند. مثلا وقتی آنها با آلمان بازی می کنند با اشاره به رخدادهای جنگ جهانی از این شعار حماسی استفاده می کنند:

اونجا تو آسمون، 10 بمب افکن آلمانیه
نیرو هوایی بریتانیا، یکی یکی بندازشون
 
به هر صورت وظیفه فدراسیون فوتبال است که با ارائه شعارهای مناسب، فضا را به گونه ای فراهم کند تا همچون دیدار با اندونزی شاهد این نباشیم که هر گوشه ورزشگاه به تشویق تیم و بازیکن مورد علاقه خود بپردازد و جنگ سنتی قرمز و آبی روی سکوها جان بگیرد که نه تنها هیچ ارتباطی به جریانات داخل زمین ندارد بلکه تمرکز را هم از بازیکنان می گیرد.

محمدرضا تهرانی رئیس "جمعیت حامیان هواداران فوتبال" در خصوص وضعیت نابسامان تماشاگران در ورزشگاه‌ها می گوید: به عقیده ما ورزش یک ارزش محسوب می شود و جوانان با روی آوردن به آن حتی به عنوان تماشاگر در ورزشگاه ها، از رویکرد به کارهای خلاف نظیر قماربازی و کارهایی از این دست پرهیز می کنند. اما منکر این امر نیستیم که باید ساماندهی صورت پذیرد کمااینکه شاهد بعضی برخوردهای ناشایست در روی سکوها از جانب برخی تماشاگران هم هستیم.

در پایان ذکر این نکته ضروری است که تنها با وحدت است که می توان به نتیجه رسید. در ورزشگاه های ما به دفعات دیده شده که تخریب جای حمایت را گرفته و موجبات نزول یک تیم را فراهم آورده است. اینکه هواداران به یک باره از تشویق تیم دست می کشند و پای شخص و تیم ثالثی را به زمین بکشند، جز ضرر و زیان هیچ حاصلی در پی ندارد.