عضو کمیسیون کشاورزی مجلس با تأکید بر لزوم تعریف مجدد مفهوم واردات برای برخی مسئولان و تصمیمگیران، از ضرورت متمرکز شدن اختیار واردات و تنظیم بازار در یک وزارتخانه سخن گفت و تصریح کرد: تمرکز مسئولیت واردات اقلام کشاورزی در وزارت کشاورزی، تصمیمگیری و نظارت درباره واردات را سادهتر میکند.
"حجتالله رحمانی" در گفتوگو با خانه ملت با تأکید بر لزوم بازتعریف مفهوم واردات و تئوریزه شدن دوباره این مفهوم برای برخی از مدیران، گفت: متأسفانه برخی از مسئولان مفهوم واردات را به خوبی درک نکردهاند و همین موضوع موجب شده است تا بعضا تصمیمهایی گرفته شود که مغایر با اهداف کشور در زمینه واردات است.
نماینده مردم الیگودرز در مجلس شورای اسلامی، تصریح کرد: واردات برای برآورده کردن نیازهای داخلی است نه اشباع بازار از اجناس خارجی و خروج بیحساب ارز از کشور، زیرا اگر این روند پیش گرفته شود، رفته رفته ذخایر ارزی کشور خالی و واحدهای تولیدی داخلی هم تعطیل میشود.
اختیار واردات اقلام کشاورزی باید بر عهده وزارت کشاورزی باشد
وی با بیان این که تصمیمگیریهای اشتباه برای واردات برخی کالاها به علت نامتمرکز بودن مراکز تصمیمگیری برای واردات اقلام کشاورزی است، افزود: حمایت از مصرف کننده و حمایت از تولیدکننده دو روی سکه واردات و ممنوعیت واردات هستند، که به علت متمرکز نبودن امور واردات یک وزارتخانه برای حمایت از مصرفکننده اقدام به واردات میکند و وزارتخانه دیگر برای حمایت از تولیدکننده از این واردات انتقاد میکند.
رحمانی تأکید کرد: با توجه به مشکلاتی که در زمینه ورادات اقلام کشاورزی آنها را تجربه کردهایم، امروز باید در اقدامی سنجیده و برنامهریزی شده همه اختیار واردات و کنترل بازار محصولات کشاورزی را بر عهده وزارت جهاد کشاورزی بگذاریم تا هم مسئولیتها در یک نهاد متمرکز شده باشد و هم پاسخ خواستن از مسئول این نهاد و نظارت مجلس بر آن سادهتر شود.
یک بوم و دو هوای واردات و تنظیم بازار
عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس همچنین افزود: در چند سال گذشته نمونههای متعددی وجود دارد که تنظیم بازار بهانهای برای واردات بیرویه شده و یا پافشاری بر حمایت از برخی تولیدکنندگان موجب ممنوعیت واردات و کمبود کالا در کشور شده است.
رحمانی، واردات شکر را بهعنوان یکی از نمونههای تصمیمگیری اشتباه برای واردات مثال زد و یادآور شد: برای نمونه دو سال پیش در برههای که کشاورزان در حال برداشت چغندر قند بودند، محصول شکر به وفور وارد کشور شد و کشاورزان را متضرر کرد، اما همان سال در برههای دیگر به علت ممنوعیت واردات بازار با کمبود شکر روبهرو شد که این مثال نشان میدهد در هر دو مورد مسئولان زمان مناسبی را برای واردات یا ممنوعیت آن انتخاب نکرده بودند.