عصرایران - پایان خرداد 1360، برای ابوالحسن بنی صدر ، پایان دولت مستعجلش بود :" کسی که می توانست 4 یا 8 سال رئیس جمهور ایران باشد و عنوان اولین رئیس جمهور تاریخ ایران را با خوشنامی به پایان برساند." با این حال بی اعتنایی او به قانون اساسی ، به چالش کشیدن نهادهای قانونی کشور مانند مجلس و اقدامات تحریک آمیزش ، سرنوشتی جز رأی عدم کفایت ، برکناری و فرار از کشور برایش نداشت.

متن کوتاه اما گویای طرح عدم کفایت رئیس جمهور وقت که خطاب به اکبر هاشمی رفسنجانی ، رئیس مجلس وقت ایران نوشته شده ، به اندازه کافی عبرت آموز است. این نامه را 120 نماینده مجلس اول امضا کردند و نهایتاً بنی صدر با 177 رأی برکنار شد.
نکته عبرت آموز دیگر این که بنی صدر که با شعار "بنی صدر صددرصد"ِ ملت ایران و با حمایت علما و نیروهای انقلاب با آرای قاطع میلیونی روی کار آمده بود ، در روز بررسی طرح عدم کفایت ، تنها یک حامی داشت که به برکناری او رأی منفی داد.

طرح تاریخی عدم کفایت بنی صدر نقطه درخشانی در کارنامه مجلس قدرتمند اول است و درس پاسداری از قانون (ولو به بهای درافتادن با عالی ترین مقامات کشور) را می آموزد .
مجلس بی نظیر نخست ، اگر در آن زمان که کشور درگیر یک جنگ تمام عیار خارجی و نیز برخی درگیری های داخلی در شمال غرب کشور بود ، گرفتار کلیشه هایی مانند "شرایط حساس کنونی" و " سوء استفاده دشمنان" و... می شد ، یا نمایندگانش با دولت وارد معامله و بده بستان می شدند و بنی صدر را مجال می دادند راه خطایی که در پیش گرفته را ادامه دهد ، معلوم نبود چه بر سر کشور می آمد.

متن نامه نمایندگان برای برکناری رئیس جمهور که جزو اسناد تاریخی ایران است را در زیر بخوانید:

« برادر آقای هاشمی رفسنجانی
ریاست محترم مجلس شورای اسلامی

"ان فرعون علا فی الارض و جعل اهلها شیعا"

با توجه به تخلفات متعدد و مکرر آقای بنی صدر رئیس جمهوری از قانون اساسی و وظایف قانونی ، بخصوص عملکرد چند ماهه اخیر ایشان و اقدامات تحریک آمیزی که شخص ایشان داشته اند و هم دفتر روزنامه ایشان ، که توهین و تضعیف ارگان های رسمی کشور و درگیری ها و حتی تلفات جانی و خسارات مالی به وجود آمده است ، درخواست عدم کفایت سیاسی ایشان در مجلس شورای اسلامی با قید دو فوریت را می نماییم. »

بدیهی است که چنین ماجرای تلخی ، فقط متعلق به تاریخ و گذشتگان نیست و هر آن که قانون اساسی - که میثاق بزرگ یک ملت است- را زیر پا بگذارد و تعدی از قوانین برایش امری عادی شود و به جای مدیریت مدبرانه کشور ، به اقدامات تحریک آمیز دست بزند ، عاقبتی بهتر از بنی صدر نخواهد داشت و چه زیبا گفته اند که " تاریخ معلم انسان هاست" هر چند که "در برابر عبرت های زیاد ، چه کم هستند عبرت گیرندگان!"