هاشمی رفسنجانی در کتاب خاطرات خود (وقایع سال 1357) نوشته است:
امام از همان آغاز به برنامههای رادیو و تلویزیون توجه داشتند و بعضی از برنامهها و موسیقیهای تند را نمیپسندیدند و از آنها راضی نبودند.
موسیقیهای حماسی، سرود و مانند اینها را قبول داشتند اما آنها در روزهای اول گاهی موسیقیهای مبتدل زمان شاه را نیز پخش میکردند؛ از همان نوارهایی که از قبل داشتند. همچنین امام انتظار داشتند تعبیرات و ادبیات خاصی را بشنوند مثلاً مایل بودند گویندگان رادیو و تلویزیون، بگویند «انقلاب اسلامی»، ولی آنها این کار را نمیکردند. ایشان، فردای پیروزی انقلاب من و شهیدمطهری را خواستند و گفتند: «نباید اینجوری باشد؛ شما بروید وضع رادیو و تلویزیون را درست کنید.»
من و شهیدمطهری بیرون آمدیم، در اطراف هم ترافیک فشردهای بود. من رفتم تا ماشین خودم را از پارک بیرون بیاورم که میسر نشد؛ سرانجام یک ماشین پیدا کردیم و دو نفری به ساختمان جامجم رفتیم.
کسانی که آنجا را گرفته و اداره میکردند، ما را میشناختند، به همین دلیل برای ورود به آنجا با مشکلی روبهرو نشدیم. رفتیم و نظرات امام را گفتیم. این حساسیت امام نسبت به برنامههای رادیو و تلویزیون، چندین بار دیگر نیز مطرح شد که هر بار با حضور جمع دوستان ما، مسئله به نوعی حل و فصل میشد.