حرارت سنج حقوق بشر غربی ها با چه فرمولی کار می کند؟

عصر ایران ؛ سید ضیاء الدین احتشام - سال گذشته و در جریان حوادث بعد از انتخابات ، هنگامی که خیابان های تهران شاهد صحنه های زد و خوردهای بعضاً خونین بود ، دولت های غربی (ابتدا اروپا و سپس آمریکا) در دفاع از مردم ایران سر از پا نمی شناختند! و از این که حقوق بشر در ایران نقض می شود غمگین و خشمگین بودند!
اینک اما در حالی که تا این لحظه 100 نفر در مصر کشته شده و هزارن تن دیگر مجروح و زخمی اند ، غربی ها یا سکوت کرده اند و یا حداکثر به اظهار نظرهای پاستوریزه ای مانند دعوت طرفین به خویشتن داری و لزوم اجتناب از خشونت بسنده می کنند.
جالب این جاست که این اظهارات کمرنگ هم بعد از آن صورت گرفت که حکومت مصر در موضع ضعف قرار گرفت، در واقع هر چقدر مردم مصر در قیام خود پیش می روند و دولت مبارک تضعیف می شود ، غرب بیشتر به یاد حقوق بشر مصری ها می افتد! (درست مانند زمان شاه که تا وقتی حاکم بود ، غرب هواداریش را می کرد و پس از ساقط شدن ، حتی به عنوان یک بیمار نیازمند معالجه هم قبولش نکردند!)

اگر کشته شدگان حوادث ایران ، "بشر" هایی بود که "حقوق" داشتند -که چنین است - آیا از دیدگاه غربی ها کشته شدگان مصری "بشر" های دارای "حقوق" نیستند؟
آیا قواعد حقوق بشر ، شامل کشورهایی که "دوستان" حکومت می کنند نمی شود؟

آیا چون حسنی مبارک ، اطاعت پذیری مطلق در برابر غرب دارد و حافظ منافع اسراییل در جهان عرب است ، حق دارد با مردم هر گونه رفتاری داشته باشد و طی کمتر از یک هفته صد نفر را راهی گورستان کند؟

غرب ، در ماجرای تونس هم ، تا روز آخری که بن علی فرار کرد ، کاملا سکوت کرده بود و از بین تمام شبکه های خبری مهم دنیا ، فقط الجزیره حوادث آن را پوشش می داد و در رسانه های آمریکایی و اروپایی ، از جوانی که به دلیل بدرفتاری پلیس خودسوزی کرد و روی تخت بیمارستان ، به طرز دردناکی جان داد ، هیچ سخنی نبود و نیز هیچ کدام از آنها ، از حقوق بشر نقض شده در تونس سخن نمی گفتند ؛ علت نیز کاملاً مشخص بود:"بن علی از خودمان است."

این رشته البته سر دراز دارد ؛ مگر نه این است که یکی از استبدادی ترین حکومت های جهان ، اکنون در عربستان سعودی بدون کوچکترین رنگ و بویی از دموکراسی برقرار است و آمریکای عاشق دموکراسی ، از گل نازک تر به سعودی ها نمی گویند؟

یا مگر صدام ، در هنگام جنگ 8 ساله با ایران ، بزرگ ترین ناقض حقوق مردم کشور خودش، به ویژه شیعیان و کردها نبود؟ چرا آن زمان "غرب بشر دوست" فقط لبخند ژوکوند تحویل صدام می داد و البته کشتی کشتی جنگ افزار؟!

در این که باید سطح حقوق بشر در کشور ما باید رو به صعود باشد تردیدی نیست و انتقاد از غرب هم به معنای بی اشکالی خودمان نیست ، اما ساده لوحانه است که بپذیریم حقوق بشر برای غرب یک اصل بنیادین و تغییر ناپذیر است.
البته در سطوح داخلی کشورهای غربی ، این اصل تا حد زیادی مورد توجه است اما نگاه آنها به حقوق بشر در جهان خارج ، فرعی است بر اصل منافع مادی و سیاسی خودشان.