آن یک زن فلسطینی و این 4000 کشته ایرانی

عصرایران ؛ جعفر محمدی - در حالي که اغلب رسانه هاي جهان ، چشم خود را بر جنايات بي حد و مرز صهيونيست ها در فلسطين بسته اند ، فارغ از شعار زدگي و بر مبناي اصول انساني و اسلامي ، بايد گفت که يکي از نکات مثبت صدا و سيماي جمهوري اسلامي اسران ، اين است که موضوع انسان هاي تحت ستم در سرزمين هاي اشغالي را همچنان بر روي آنتن دارد و به سهم خود در اين باره ايفاي نقش مي کند.

البته عده اي بر اين رويکرد خرده مي گيرند و جالب اينجاست که همين منتقدان ، هنگامي که نوبت به پزهاي روشنفکرانه و انسان دوستانه مي رسد ، از حقوق بشر و اين که "بني آدم اعضاي يکديگرند" دم مي زنند.

 ذکر واقعيت ها به ويژه هنگامي که ظلمي بر انسان ها مي رود ، وظيفه هر رسانه اي است و خرده اي بر آن وارد نيست ؛ اما نکته اينجاست که از رسانه ملي انتظار مي رود واقعيت هاي درون کشور را نيز بدان گونه که هست انعکاس دهد و به معناي واقعي کلمه زبان گوياي ملت باشد.
به عنوان مثال ، چند روز پيش ، بخش هاي مختلف خبري صدا و سيما ، بارها اين خبر را منتشر کردند که يک زن فلسطيني بر اثر استنشاق گازهاي اشک آور نظاميان صهيونيست به شهادت رسيد.

اين خبر ، از آنجا که نشاني از مظلوميت مردم فلسطين داشت و واجد جنبه هاي انساني هم بود ، حتماً هم بايد پخش مي شد به ويژه در شرايطي که بسياري از رسانه هاي خارجي سعي در لاپوشاني وقايع فلسطين دارند.

اما اين موضوع را بگذاريد در کنار سکوت صدا و سيما در قبال اخبار مربوط به مرگ هزاران ایرانی در اثر استنشاق هوای آلوده ؛ در طول سال گذشته 4000 ایرانی به دلیل استنشاق گازهای سمی موجود در هوای آلوده تهران و کلان شهرها جان خود را از دست داده اند اما صدا و سیما ترجیح داده است از کنار این کشتار جمعی با بی اعتنایی بگذرد: نه سراغی از مسوولان خودروسازی گرفت و آنها را به طور جدی و پیگیر به سلابه نقد کشید که چرا استانداردهای آلایندگی تان دچار چنین افتضاحی است؟ نه دوربین هایش را به پتروشیمی ها برد و میکروفن هایش را جلوی کارشناسان گرفت تا ببیند نقش بنزین در این میان چه بوده، نه گزارشی از پالایشگاه تهران تهیه کرد که می گویند به تنهایی مقصر 6 درصد آلودگی هوای تهران است ، نه از رنج های آبادانی ها گفت که وسط شهرشان پالایشگاهی است که هوایشان را می آلاید و نه هیچ کار مفید و تاثیرگذار دیگری!

اگر یک زن فلسطینی بر اثر استنشاق گاز اشک آور صهیونیست ها حتما خبر مهمی است و باید هم منتشر و پررنگ شود، مرگ 4000 هموطن هم حتما موضوع مهم و دردناکی است ولی رسانه ملی به آن توجهی ندارد و چهار دانگ حواسش بیرون مرزهاست.

صدا و سیما هم اکنون با ده ها شبکه رادیویی و تلویزیونی و میلیون ها بیننده، فراگیرترین رسانه داخلی به شمار می رود و می تواند به مدد توان رسانه ای خود، بسیاری از مشکلات را به چالش بکشد و به عنوان کاتالیزوری جهت تسریع حل آنها عمل نماید.

صدا و سیمایی که برای حاشیه های فوتبال  لیگ برتر ، ساعت ها برنامه و دوربین خبرساز و گفت و گوی زنده و ... دارد، چرا باید در قبال مسایل اصلی کشور و رنج های مهم مردم این چنین ساکت و بی اثر و بی بخار باشد؟
صدا و سیما، رسانه ملی نخواهد بود، مادام که بازتاب دهنده صدای همه مردم و رنج ها و شادی های همه نباشد. رسانه ملی یعنی رسانه ای که همه ما بتوانیم خود را در آن ببینیم و صدای خود را از آن بشنویم.

غیر از این است؟