آرزوی یک گلدکوئیستی + عکس

اگر گلدکوئست و شبکه‎های هرمی سودی عاید اعضای‎شان نمی‎کند و به تعبیر یکی از همین اعضا، آن‎ها را به خاک سیاه هم می‎نشاند و حتی اگر پولی برای آن‎ها بیاورد حلال نیست، پس چرا این همه ایرانی به‎سمت کوئست رفته‎اند. اگر بعضی با این‎که با عضویت در این شبکه ضرر کرده‎اند، چرا باز هم اصرار دارند از همان سوراخ برای دومین و شاید چندمین‎بار گزیده شوند. راستی چرا وقتی مأموران ناجا اعضای شبکه‎ای را دستگیر کرده‎اند، یکی از اعضا که دار و ندارش را در همین ماجرا از دست داده، به دفاع از لیدر خودش اصرار دارد و می‎گوید: «کوئست زندگی من است!» راستی گلدکوئست چطور آدم‎ها را جادو می‎کند که چشم‎شان را می‎بندند و تسلیمش می‎شوند. این موارد مهمترین دلایل موفقیت‎های گلدکوئست هستند. بخوانید...

1- برنامه آموزشی؛ همیشه و همه‎جا

وجود برنامه آموزشی مدون برای ساخت یک هرم در تمامی مراحل حضور فرد در هرم، شاید مهمترین نکته باشد. آموزش، جزو لاینفک کوئست است. این آموزش که هیچ ربطی به ایجاد مهارت‎های بیرونی نداشته و تنها، مهارت فرد را در جهت رشد شبکه هرمی بالا می‎برد، به‎گونه‎ای است که در افراد، مهارت تأثیرگذاری بر روی نزدیکان و آشنایان را ایجاد کرده و از این طریق هرم خود را گسترش می‎دهد.

آموزش در کوئست دارای ابعاد مختلفی است که عبارتند از: ایجاد اهداف کاذب با دست گذاشتن بر روی عقده‎های درونی افراد، تهیه فهرست انسانی و تمرکز بر روی افرادی که بر روی آن‎ها تأثیرگذارند، ایجاد تعهد دروغین و خراب کردن پل‎های پشت سر اعضا...

2- با کلاس و خوش تیپ!

یکی دیگر از علل موفقیت کوئست، حفظ موارد ظاهری در آن است؛ شما در سیستم‎های دیگر (مانند پالینور، گالف، گلدماین، ایبیال و ده‎ها سیستم دیگر) هیچ‎عکس و اثر و نام و نشانی از سران و مؤسسان این سیستم‎ها نمی‎بینید. به این ترتیب معمولا مخاطبان با شک به این سیستم‎ها نگاه می‎کنند و کمتر به آن‎ها اعتماد دارند، اما مدیران کوئست حاضرند تا عکس بگیرند، سخنرانی کنند، کتاب بنویسند و حتی ژست حقوق بشری و دلسوزانه بگیرند تا بتوانند هرم‎شان را رشد دهند.

3- قدمت فعالیت

سیستم کوئست، جزو پنج سیستم اولی بود که وارد ایران شد و این امر باعث شد که بتواند در ابتدای تب هرمی‎ها، از آب گل‎آلود، به‎خوبی ماهی بگیرد. کوئستی‎ها جوری تبلیغ می‎کنند که اگر سیستمی بتواند بیشتر از دو سال دوام بیاورد و متواری نشود، جزو سیستم‎های بازاریابی شبکه‎ای است، زیرا شرکت‎های به تعبیر آن‎ها غیرحرفه‎ای، توان ادامه کار را به این اندازه نخواهند داشت و اگر بخواهند از دست شاکیان و افراد متضرر در امان باشند، باید به سرعت بساط‎شان را جمع کرده و متواری شوند. به این ترتیب آن‎ها این‎طور استدلال می‎کنند: چون کوئست مثلا از سال 1998 میلادی کارش را شروع کرده، مادام‎العمر کارش را ادامه خواهد داد و به مشتریان تا 99 سال سود تعلق خواهد گرفت!

باید دانست که چنین معیاری برای تشخیص سلامت اقتصادی یک فعالیت شبکه‎ای، کاملا پوچ و بی‎اساس است و سیستم‎های بازاریابی شبکه‎ای دارای معیارهای کاملا دقیقی برای شناسایی هستند که هیچ‎کدام در کوئست مصداق ندارند.

4- جنجال‎های رسانه‎ای

کم نیستند کسانی که هنوز باور ندارند کار کردن در کوئست غیر قانونی است. واقعیت این است که هرم کوئست به‎خوبی توانسته از اخبار ناقص و یک‎طرفه، برای فریب افکار مردم استفاده کند. اسپانسری بازی‎های فوتبال و اتومبیل‎رانی، عکس گرفتن با مسئولین بلندمرتبه کشورها، مانند پاپ ژان پل دوم و ماهاتیر محمد و... از نمونه‎های این فریب‎کاری‎هاست. مسئولان کوئست گاه آن‎چنان آرزوی رشد در ایران را داشته‎اند که حتی از اسپانسری کنسرت‎های خوانندگان لس‎آنجلسی هم نگذشته‎اند.