استقبال از پیشنهاد نماینده کویتی

عصرایران - شخص یا اشخاصی در شهر کویت ، پایتخت کشور کویت ، تابلوی خیابان " خلیج ع ر ب ی" را به "خلیج فارس" تبدیل کردند.

این اتفاق ، مانند بمب در کویت صدا کرد ، وزارت کشور در سطح معاون وزیر وارد عمل شد ، گروه های امنیتی ، به سرعت خود را به محل حادثه رساندند و مانند صحنه های قتل ، حصاری دور تابلوی خلیج فارس کشیدند و تحقیقات پلیسی خود را آغاز کردند .

واحد تشخیص هویت نیز با وسایل انگشت نگاری کار خود را آغاز کرد تا بلکه بتواند هویت عامل یا عاملان این جنایت بزرگ و تکان دهنده(!) را شناسایی کند.

سیاستمداران و نمایندگان کویت هم وارد گود شدند و به اظهارنظر در این باره پرداختند و در این عزای بزرگ ، سوگواری کردند و هشدار دادند که مبادا بگذاریم خلیج ع ر ب ، خلیج فارس شود و ایران هم کویت را به خود منضم نماید! و ... .

در این باره نکاتی چند قابل ذکر است:

1 - این که بیایند و مخفیانه تابلوی یک خیابان را تغییر دهند ، حل کننده مشکل تجاهل مدعیان نام خلیج ع ر ب ی نیست.  اساساً در یک گفتمان منطقی ، نیازی به این قبیل کارها نیست و فایده ای هم بر آن مترتب نخواهد بود. با این حال، وقتی یک طرف ماجرا ، خودخواهانه و عناد ورزانه بر تحریف یک نام تاریخی اصرار می کند و در روز روشن خورشید را انکار می نماید ، بروز هر رفتار غیر منطقی دور از انتظار نیست .

 در واقع ، اگر یک گفت و گو از مجرای عقلانی و منطقی خارج شود و وارد فاز عناد ورزی و خود را به جهالت زدن شود ، هر اتفاقی ممکن رخ دهد .

مع الوصف ،بسیاری بر این باورند که این کار از سوی برخی جریان هایی شکل گرفته که در صدد تخریب روابط ایران و کویت هستند و این گزاره هم دور از انتظار نیست؛ چه آن که ایرانی ها اصولاً نیازی به اقدامات غیر موثری مانند عوض کردن یک تابلو ندارند.

 تابلوی مذکور ، صرفاً نشان دهنده نام یک خیابان در کویت است و از آنجا که اساساً خلیجی به نام خلیج عربی در دنیا وجود ندارد ، قاعدتاً نام این خیابان نیز یک نام تخیلی است ( که احتمالاً از برخی افسانه ها یا قصه های کودکانه اقتباس شده است) و البته ایرانی ها چکار دارند با نامگذاری های فرضی و تخیلی در شهرداری کویت که بخواهند آن را تغییر دهند؟!

آن چه در کانون تاکید ایران و همه پژوهشگران مستقل و مورخان و جغرافی دانان قرار دارد، این است که نام آبراه جنوبی ایران ، خلیج فارس است و هیچ کس حق ندارد با تحریف تاریخ ، آن را جعل کند مگر آن که قدرت تعقل خود را از دست داده باشد که البته بر چنین افراید حرجی نیست.

مخلص کلام آن که تغییر نام یک خیابان در کویت ولو آن که نام خیابان یک واژه تخیلی باشد ، صرفاً در حوزه اختیارات مقامات شهری کویت است و کسی نباید به طور فراقانونی در این مسائل کم اهمیت مداخله کند.

2 - مقامات کویتی که نسبت به تغییر نام یک خیابان ، این همه حساسیت و غیرت به خرج داده اند و حتی در سطح معاون وزیر وارد ماجرا شده اند تا نشان دهند بر مقوله عربیت تاکید ویژه دارند ، بد نیست بدانند که سال هاست ، صهیونیست ها ، نه نام یک خیابان که نام یک کشور عربی را تغییر داده و از فلسطین به اسرائیل جعلش کرده اند و به همین تغییر نام نیز بسنده ننموده و ساکنان عرب آن را نیز کشته یا آواره کرده اند.

بد نیست برادران عرب کویتی ، نصف حساسیتی که به نام تخیلی یک خیابان دارند را متوجه بخشی از جهان عرب که در اشغال دشمن مشترک اعراب است نمایند که جای دوری نمی رود!

3 - در این باره "فیصل الدویسان" نماینده پارلمان کویت گفته است: اگر هر فردی درباره این نام دیدگاهی داشته باشد می تواند برای تایید نظر خود دلایل علمی ارائه کند به شرطی که در چارچوب قانون و رویه های قانونی باشد.

این سخن ، منطقی ترین کلامی است که تا کنون از نمایندگان پارلمان کویت شنیده ایم ؛ امیدواریم که خود ایشان نیز به عنوان اولین کسی که به پیشنهاد خودش عمل می کند دلایل علمی اش را درباره این ادعا که نام خلیج ع ر ب ی مقرون به واقعیت است را ارائه نماید و به دلایل مستند بودن خلیج فارس نیز توجه کند و آنگاه اگر متقاعد شد که خلیج فارس واقعی است ، آن قدر شجاعت اخلاقی و علمی داشته باشد که به جای نام های دروغین و شرم آور ، نام واقعی آن را به کار گیرد.

4 - درباره انضمام کویت به ایران که توسط ولید طباطبایی نماینده سلفی پارلمان کویت مطرح شده نیز چند نکته متذکر می شود:

الف : ولید طباطبایی ریشه ایرانی دارد و اصفهانی الاصل است ؛ لذا احتمالاً در ناخودآگاه خود دچار وسوسه بازگشت است ولی می خواهد نه خود ، که کل کشور کویت به ایران ملحق شود!

به ایشان می گوییم اگر خواستی به آغوش وطن دیرین خود بازگردی ، ایران بزرگ تو را خواهد بخشید و برای تو نیز جا دارد اما درباره کویت باید گفت که کشوری است مستقل که فقط متعلق به مردمانش هست و نه استان نوزدهم این و آن.

با این حال کسانی که شناسنامه کویتی دارند و مدام بر این مساله دامن می زنند قاعدتاً پایبندی چندانی به آن ندارند و البته این عدم التزام به میهن را در فرار سریع السیرشان در جریان اشغال کویت توسط عراق را قبلاً اثبات کرده اند کما این که ولید طباطبایی نیز در آن زمان به ایران پناه آورد و با یادآوری اصالت ایرانی و شیعه بودنش در ایران زیست و مستمری ماهانه گرفت.

ب: مسوولان کویتی در حالی از صدام بد می گویند که سال ها پیش از اشغال کشورشان توسط وی ، میلیاردها دلار پول به وی دادند تا بمب و موشک بخرد و بر سر مردم ایران بریزد. در آن زمان ، ایرانی ها کویت را از این اقدامات خصمانه برحذر می داشتند و حتی امام خمینی (ره) هم صراحتاً با برآوردی دقیق از آینده سیاسی منطقه ، هشدار داد که نیش همین صدام روزی به سمت خودتان بازخواهد گشت و دندان هایش را بر پیکر خودتان فروخواهد برد.

اینک برخی مقامات کویت به جای عذرخواهی و جبران مافات ، ایرانی که سال ها با صدام جنگید را در کنار او مقایسه اش می کنند و می گویند که می ترسیم این بار به جای عراق صدامی ، ایران صفوی ، کویت را استان جدید خودش کند!

به اینان یادآور می شویم که اولاً نه دولت و نه ملت ایران به ذره ای از خاک دیگران و از جمله کویت چشم طمع ندارند و ثانیاً صدامی ها ، همان کویتی هایی هستند که اینک در دولت ، پارلمان و رسانه های این کشور صاحبان منصب اند و سال های دراز با صدام نشست و برخاست داشتند و او را سردار جهان عرب می خواندند و از هیچ کمکی به او فروگذار نمی کردند و درواقع عمله بی جیره و مواجب قلدر منطقه بودند و اینک چنان نمایشی بازی می کنند که انگار تا حالا حتی صدام را هم ندیده اند!

ج: درباره ایران صفوی هم بد نیست به دوستان کویتی توصیه کنیم بهتر است بروند کمی هم تاریخ بخوانند و سپس حرف بزنند تا بلکه کمتر عرض و آبروی خود ببرند.

صفویه سلسله ای پادشاهی بود که حدود 300 سال پیش منقرض شده و بعد از آن هم چند سلسله پادشاهی روی کار آمده و از بین رفته اند و اکنون در ایران جمهوری اسلامی حاکم است.
با این حساب به کسانی که ایران را هنوز صفوی می خوانند باید گفت"ساعت خواب!"
(البته اگر با این سخنان می خواهند بحث شیعه و سنی را مطرح کنند ، ما وارد این "بازی شوم" نمی شویم چه آن که به وحدت همه مذاهب اسلامی عمیقا پایبندیم.)

د: البته ما حساب افراد تندرو ولو آنکه در پارلمان کویت حضور داشته باشند یا روزنامه ای را مدیریت کنند را از حساب ملت کویت و برخی دولتمردان عاقل و واقع نگر این کشور جدا می دانیم و به این کشور به عنوان همسایه ای محترم می نگریم.