عصر ايران ورزشي- اسپانيا در جام جهاني 2010 يكي از شانس هاي اصلي براي كسب عنوان قهرماني به شمار مي

رود.
قهرمان يورو 2008 با اين اميد به آفريقاي جنوبي گام نهاده است كه بتواند اين بار قهرمانيش را در جام جهاني تكرار كند.
در حالي كه همه از اسپانيا تعريف مي كردند، اما اين تيم در اولين بازي خود مقابل سوييس نتوانست انتظارات را برآورده كند و برخلاف تمام پيش بيني ها به تيم هيتسفيلد باخت تا موج نگراني در اردوي ماتادورها ديده شود.
اما تيم دل بوسكه درادامه راه به لطف شانس و همچنين آمادگي بازيكني همچون داويد ويا رقيبان را يكي پس از ديگري شكست داد و به اين مرحله رسيد.
اسپانيا در ديدار مقابل پرتغال در نيمه اول چنان تحت فشار قرار داشت كه هر آن ممكن بود دروازه خود را باز شده ببيند.
ولي اين اتفاق رخ نداد و در نيمه دوم اسپانيا با كمك كمك داور توانست گلي را وارد دروازه كند كه در موقعيت آفسايد به ثمر رسيد.
در بازي اين تيم مقابل پاراگوئه هم اسپانيا در دام تاكتيك هاي نماينده آمريكاي جنوبي اسير شده بود و حتي نمي توانست موقعيت گل خطرناكي را خلق كند.
شايد اگر خلاقيت هاي فردي بازيكناني نظير ژاوي و ويا نبود اسپانيا اكنون در اين مرحله نبود.
سوال اينجاست كه چرا كسي از بردهاي يك بر صفر اسپانيا انتقاد نمي كند ولي همه از سبك بازي تيم هاي مربياني همچون مورينيو و كاپلو انتقاد مي كنند.
مگر چه فرقي بين اين يك بر صفر ها وجود دارد؟ به جز اينكه هر دو پيروز مي شوند؟