عادل فردوسي پور در گزارش ديدار افتتاحيه جام جهاني، بر خلاف هميشه، چندان خوب ظاهر نشد.
او بارها و بارها از صداي شيپور تماشاگران آفريقاي جنوبي گله كرد. در حالي كه همه صداي گوش خراش شيپورهاي آفريقاييها را مي شنيديم، معلوم نبود گفتن چندين و چند باره اين حرف كه صداي اين شيپورها روي اعصاب آدم است، چه ضرورتي داشت.
علاوه بر اين فردوسي پور دو بار در اوج حملات دو تيم مشغول ارائه اطلاعات حاشيه اي بود؛ كاري كه او تا به حال انجام نداده بود.
يكبار در شرايطي كه مكزيك در حال تدارك ديدن حمله خطرناكي بر روي دروازه آفريقاي جنوبي بود، فردوسي پور گزارش بازي را رها كرده بود و داشت درباره حضور پدر و پدربزرگ فلان بازيكن مكزيكي در جام جهاني سخن مي گفت.
او يكبارهم در زمان حمله آفريقاي جنوبي، تكميل كردن سخن خود درمقام ارائه اطلاعات حاشيه اي را مهمتر از گزارش بازي ديد و خطر آفريقاي جنوبي بر روي دروازه مكزيك را بي خيال شد تا مبادا حرفش ناتمام بماند!
عادل را هيچ گاه اين گونه نديده بوديم واميدواريم ديدار افتاحيه جام جهاني، آخرين باري باشد كه او اتمام سخن حاشيه اي خود را بر گزارش بازي ترجيح دهد.