روزي كه اينترنت مي‌ايستد...

برآوردها نشان مي‌دهد در كم‌تر از 18 ماه ديگر فضايي براي آدرس‌دهي بيش‌تر در اينترنت وجود ندارد.

پيش‌بيني‌ها از نهم ماه سپتامبر 2011 به‌عنوان تاريخي نام برده‌اند كه آخرين آدرس‌هاي اينترنتي براي استفاده به شركت‌هاي اينترنتي و سازمان‌هاي ديگر داده مي‌شوند.

هر دستگاهي كه به اينترنت متصل است، بايد بايد يک آدرس IP داشته باشد تا از آن به دستگاه ديگر متصل شود، به‌عنوان مثال رايانه‌ ميزبان سايتي که خواهان بازديد از آن است، استفاده مي‌کند.

سيستم نام دامنه با تبديل نام‌هايي مانند ICANN.org به مجموعه شماره‌هاي يک آدرس IP که به خاطر سپردن آن‌ها دشوار است، اين امر را عملي مي‌کند اما با اتمام ظرفيت نسخه‌ي 4 پروتکل اينترنت يا IPv4، ديگر شيوه‌ معمول به دست آوردن و اختصاص يک آدرس IP ممکن نخواهد بود.

كارشناسان مي‌گويند كل فضاي آدرس‌دهي موجود حدود يك سال بوده و پس از اين تاريخ به اتمام مي‌رسد. اكنون فضاي آدرس‌دهي جديدتر IPv6 راه‌اندازي شده اما بسياري از شركت‌ها و كشورها براي استفاده از آن عملكرد كندي داشته‌اند.

ادامه رشد اينترنت در گروي فضاي آدرس‌دهي است. در حالي كه ظرفيت چهار ميليارد آدرس IPv4 در سال 1970 كه اينترنت تازه شكل گرفته بود، كافي به نظر مي‌رسيد، رشد وب گسترده جهاني اين فضا را به سرعت به آخر مي‌رساند.

رشد اينترنت موجب شده تنها هفت درصد از اين آدرس‌ها يعني تقريبا 300 ميليون آدرس براي اختصاص دادن باقي بماند و انتظار مي‌رود كل اين فضا در ماه آوريل 2012 به پايان برسد.

در اوايل ماه مي سازمان تخصيص‌دهنده شماره‌هاي اينترنتي (IANA) كه بر فضاي آدرس‌دهي اينترنت نظارت مي‌كند، دو سهم بزرگ از آدرس‌هاي باقي مانده را ارايه كرد.

برداشته شدن 17 ميليون آدرس از اين فضاي كلي به اين معني است كه تاريخ اتمام اين آدرس‌ها به زمان جلوتري جهش مي‌يابد. در حالي كه 18 ماه به تاريخ اتمام فضاي آدرس‌دهي مانده اما برخي از اين واهمه دارند كه به‌كارگيري آن‌ها سرعت بيش‌تري پيدا كند.

سازمان IANA در طول سال 2009 هشت تكه بزرگ از آدرس‌هاي IPv4 و در صد روز نخست 2010 شش تكه ديگر را اعطا كرد. سيستم شماره‌گذاري جديد IPv6 بيش از يک دهه قبل براي حل مشکل به پايان رسيدن ظرفيت IPv4 ايجاد شد و در مقايسه با ظرفيت چهار ميليارد آدرس IPv4، بيش از 340 تريليون تريليون تريليون جا براي آدرس‌هاي جداگانه دارد.

براي اين که به ابعاد ظرفيت IPv6 پي ببريد، كافي است بدانيم اگر چهار ميليارد آدرس در يک تلفن همراه جاي بگيرند، IPv6 مي‌تواند کانتينري به اندازه‌ زمين را پر کند. در حالي که اين راهکار فني وجود دارد چالش اصلي مربوط به به‌کارگيري IPv6 و ارتقاي جهاني به تجهيزات و نرم‌افزارهايي است که نيازمند خواهد بود.

بسياري از دستگاه‌هاي الکترونيکي مانند تلفن همراه، رايانه‌هاي جيبي و پيجرهايي که مردم امروزه حمل مي‌کنند، از اينترنت استفاده مي‌کنند. در حال حاضر بيش‌تر اين دستگاه‌ها از طريق يک درگاه به اينترنت دسترسي مي‌يابند.

اين درگاه‌ها يک آدرس IP منحصر دارند که شماري از آدرس‌هاي شخصي در پشت آن‌ها توليد مي‌شوند. آدرس‌هاي شخصي مذكور به دستگاه‌هاي شخصي واگذار مي‌شوند، با اين حال با تحول نيازمندي‌ها مزيت دستگاه‌هايي که آدرس منحصر خود را دارند نيز افزايش خواهد يافت.

در آينده نه تنها شمار افرادي که به اينترنت متصل مي‌شوند، بلکه شمار دستگاه‌هاي شخصي كه به اتصال به اينترنت نياز دارند مانند يک سرور خانگي که دماي يک يخچال را كنترل مي‌کند، نيز افزايش خواهند يافت.

دستگاه‌هاي IPv6 مي‌توانند با فراهم‌سازي امکان کنترل از راه دور و تنظيم نورها، تجهيزات الکترونيکي يا بخش‌هايي از سيستم توليد برق، در کاهش گازهاي گلخانه‌اي نقش مهمي ايفا كنند.

نسخه‌ي جديد IP به دليل فضاي آدرس‌دهي بزرگ‌تر، در را برروي نسل جديدي از دستگاه‌ها، کاربردها و تکنيک‌هاي مديريتي مي‌گشايد. IPv6 در حال حاضر در بيش‌تر سيستم‌هاي عامل روميزي و سروري که به تازگي منتشر شده‌اند، وجود دارد.

با اين حال بخش عمده‌ محتوا و سرويس‌هاي اينترنتي برروي IPv4 فراهم شده‌اند که به علت ناسازگار بودن اين دو مي‌توانند مشکل‌ساز باشد، يعني رايانه‌اي که تنها آدرس IPv6 دارد، نمي‌تواند بدون گذشتن از يک پروتکل ترجمه‌ ويژه يا دروازه برنامه به وب‌سايتي که اتصال IPv4 دارد، دسترسي يابد.

يکي از چالش‌هاي بزرگ در به‌کارگيري IPv6 اين است که بخش عمده‌اي از شبکه‌ها براي IPv4 ساخته شده‌اند؛ سازگار كردن اين شبکه‌ها به IPv6 به معني تمهيد، مديريت، مونيتور، بررسي و اطمينان از كار كردن آن‌ها با IPv6 است.