اولین قدم در راه سالمسازی فضای استادیومها، مسئولیتپذیری و محکومیت بیاحترامی بدون هیچ قید و شرط است، اما باشگاهها با توجیه فحاشیها در بیانیه ها و واکنشها، عملا به افزایش این ناهنجاریها دامن میزنند.
به گزارش ایرنا، به فاصله کمتر از ۲ هفته، اتفاقات رخ داده روی سکوها بار دیگر نشان داد که فضای اخلاقی و فرهنگی استادیومها کیلومترها با شعارهایی که برای سالمسازی داده میشود، فاصله دارد. دربی پرسپولیس و استقلال در شرایطی جمعه ۱۴ آذز برگزار شد که سنگپرانی و شعارهای رکیک روی سکوها نگرانکننده بود، به طوری که علاوه امنیت اخلاقی، به نظر میرسد که امنیت جانی تماشاگران هم روز بیشتر از قبل به خصوص در بازیهای حساس در معرض خطر است.
۱۳ روز بعد این بار جدال تراکتور و پرسپولیس در مرحله یکشانزدهم نهایی جام حذفی در ورزشگاه یادگار امام، وقایع زشت بازی رفت دو تیم در فصل گذشته که در تهران برگزار شد را زنده کرد. اوج فحاشیهای رکیک در این دیدار شعارهای غیراخلاقی علیه کریم باقری، مربی پرسپولیس آن هم در زادگاهش بود!
تکرار حواشی غیراخلاقی در بازی تراکتور و پرسپولیس ثابت کرد که قوانین و تنبیهات انضباطی که از طریق فدراسیون فوتبال تا امروز در نظر گرفته شده، بازدارندگی ندارد و هواداران و تماشاگران بدون توجه به عواقب جانی و جرایم انضباطی که میتواند برخی رفتارها داشته باشد، ابایی از اینکه یک مسابقه ورزشی را به مسابقه فحشهای رکیک و پرتاب سنگ تبدیل کنند، ندارند.
به خصوص اینکه فدراسیون فوتبال پس از حواشی بازی رفت تراکتور و پرسپولیس در فصل گذشته در تهران، حکم به برگزاری بازی دو تیم بدون تماشاگر داد اما آن جریمه با توجه به فحاشی در اولین دیدار این دو تیم که دوباره با حضور تماشاگران برگزار شد، نشان داد که حکم صادر شده کمترین تاثیر را در کاهش جو غیراخلاقی استادیوم نداشته است.
البته فدراسیون فوتبال پس از وقایع رخ داده در تبریز، تهدید کرد که پس از این با کسر امتیاز با تخلفات تماشاگران برخورد خواهد کرد. تهدیدی که البته باید دید عملی میشود یا نه.
با این حال اولین فاکتور در رد یک عمل ناپسند و زشت مانند فحاشیهایی که در جریان برخی مسابقات فوتبال صورت میگیرد، قبول زشتی این عمل بدون هیچگونه توجیه یا به رخ کشیدن رفتارهای مشابه در استادیومهای تیمهای حریف است. اینکه باشگاه، مدیر، بازیکن یا مربی قبول کنند که فضای غیراخلاقی که روی سکوها شاهد هستند، یک رفتار ناپسند و غیر ورزشی است.
پس از قبول و تائید این مسئله آن هم بدون هیچ توجیهی است که میتوان به این باور رسید که مسائل فرهنگی و اخلاقی برای باشگاهها در کنار مسائل فنی از اهمیت و توجه برخوردار است.
با این حال به نظر میرسد اکثر باشگاههای فوتبال کشورمان با وجود محکومیت ضمنی جنجال فحاشی سکوها، در ادامه سعی دارند که این مسائل را با اتفاق دیگری که قبلا در استادیوم دیگری رخ داده توجیه کنند. بدیهی است که توجیه یک رفتار غیراخلاقی آن هم به دلیل یک رفتار غیراخلاقی در گذشته، هیچگاه نمیتواند سبب شد که یک بخش از هواداران یک باشگاه به خودشان اجازه بدهند که همان رفتار زشت را تکرار کنند.
بیانیه باشگاه تراکتور پس از بازی هفته گذشته این تیم با پرسپولیس، یکی از آخرین تلاشهایی است که به نظر میرسد در مسیر توجیه یک رفتار ناپسند و غیراخلاقی در فوتبال ایران در حال تکرار شدن است. البته باید گفت که اکثر باشگاههای بزرگ فوتبال ایران در مواجهه با جنجالهایی که روی سکوها شکل میگیرد، با وجود محکومیت نمایشی، راه توجیه را باز میگذارند. به همین خاطر این نوع مواجهه تراکتور را باید به دیگر باشگاههایی مانند پرسپولیس و استقلال و خیلی از تیمهای دیگر نیز تعمیم داد.
بخشی از بیانیه باشگاه تراکتور را مرور کنیم، در این بخش برای توجیه فحاشی علیه باقری سعی شده است با ادعای سکوت او درباره شعارهای غیراخلاقی در ورزشگاه آزادی علیه بازیکنان تراکتور در بازی رفت فصل گذشته، توجیه شود!
در این بخش آمده است: «زمانی که هواداران تیم محبوبتان به ترکزبانان توهین کرده و شعارهای زننده و نژادپرستانه سر میدادند، آیا پیش فرزندانتان خجالتزده نشدید؟ البته که ما در برابر فرزندانمان خجالت کشیدیم که ترکزبانانی چون شما مقابل توهین به هویت خود سکوت کردند. واقعاً فوتبال برای شما تا این حد مهم است که در مقابل بدترین توهینها به هویتتان، سکوت اختیار کردید؟»
این بیانیه میخواهد اینطور وانمود کند که باقری چوب سکوتش را مقابل فحش دادن به بازیکنان تراکتور خورده است. به عبارتی دیگر چون سکوت کردهاید پس نباید اعتراض کنید!
با این حال بهترین پاسخ به چنین توجیهاتی که برای رفع مسئولیت از شعارهای غیراخلاقی که روی سکوها سر داده شده، را باقری در پاسخ به بیانیه تراکتور داد و گفت:«فوتبال ایران بیش از دفاع، به مسئولیتپذیری نیاز دارد. بیاحترامی، با هر لهجه، از هر سکو و علیه هر فرد یا خانوادهای، محکوم است و اساساً نیازی به توجیه ندارد.»
به همین خاطر اولین قدم در راه سالمسازی فضای استادیومها، «مسئولیتپذیری و محکومیت بیاحترامی و توهین علیه هر فردی در فوتبال بدون هیچ توجیهی» است، اولویتی که باشگاهها سعی در فرار از آن دارند.
به همین خاطر تا زمانی که باشگاهها نسبت به مسئولیتی که درباره اتفاقات روی سکوها دارند، بیتوجه باشند و سعی در توجیه این رفتار داشته باشند، نباید انتظار سالمسازی فضای ورزشگاهها فوتبال را داشت، حتی اگر جریمههایی مانند کسر امتیاز و برگزاری بازی بدون تماشاگر برای تیمهای متخلف در نظر گرفته شود.