فرار سرمایه از نفت به سوی تراشه؛ وال‌استریت رکورد ساخت شهرهای هوش مصنوعی را شکست

تگزاس. دشت‌های پهناور. آسمانی که تا بی‌نهایت کشیده شده و سکوتی که فقط باد آن را می‌شکند.

به گزارش عصرایران به نقل از وال استریت ژورنال، وسط همین سکوت، ناگهان چیزی ظاهر می‌شود که بیشتر شبیه داستان‌های علمی‌تخیلی است: شهری در حال تولد که نه برای انسان‌ها، بلکه برای ماشین‌ها ساخته می‌شود. شهری از سرور، تراشه و کابل. اینجا همان جایی است که وال استریت تصمیم گرفته آینده را بسازد.

چند سال پیش اگر کسی به بانک‌های بزرگ آمریکا می‌گفت قرار است دو مرکز داده بسازند که هر کدام به اندازه مصرف یک میلیون خانه برق می‌بلعند، شاید به او می‌خندیدند. اما امروز همان بانک‌ها میلیاردها دلار روی میز گذاشته‌اند تا به قطار هوش مصنوعی برسند. رقابت چنان شدید است که شرکت‌ها برای گرفتن سهم حتی صف می‌بندند.

در شهر ابیلین، کارگران از صبح تا شب در میان خاک و گرمای تگزاس مشغول بالا بردن هشت ساختمان عظیم هستند. وقتی تمام شود، حدود پانصد هزار تراشه انویدیا در دل این سازه‌ها جا خواهد گرفت. برای کسی که از دور نگاه می‌کند، انگار قلب تپنده یک تمدن تازه در حال شکل‌گیری است. این پروژه را بلو اول ساخته؛ شرکتی که از دل وال استریت بیرون آمده و تصمیم گرفته در دنیای هوش مصنوعی نقش اصلی را بازی کند.

بلوارل تنها نیست. صندوق‌هایی مثل پمکو و بلک راک پشت سر آن ایستاده‌اند. همین چند ماه پیش پمکو هجده میلیارد دلار اوراق پروژه مرکز داده متا را خرید و ظرف چند روز بیش از یک میلیارد دلار سود روی کاغذ به دست آورد. اتفاقی که نشان می‌دهد چقدر بازار تشنه چنین سرمایه‌گذاری‌هایی است.

اما این عطش بی‌پایان فقط سود ندارد. در پشت صحنه، سایه‌ای از نگرانی دیده می‌شود. تحلیلگران می‌گویند شرکت‌های فناوری تا سال بیست و هشت میلادی به حدود سه تریلیون دلار نیاز دارند اما فقط نیمی از آن را می‌توانند از جیب خود تامین کنند. باقی آن بر دوش بدهی و سرمایه‌های خارجی خواهد بود. بازی بزرگی آغاز شده که ممکن است برخی از بازیکنانش توان ادامه نداشته باشند.

با این حال، همه از یک چیز بیشتر از ریسک می‌ترسند: جا ماندن. مدیران در سیلیکون ولی شبیه کسی هستند که با سرعت می‌دود چون صدای نفس کشیدن رقیبش را پشت سر می‌شنود. مایکروسافت می‌گوید تقاضا چنان زیاد است که هر چقدر مرکز داده ساخته شود باز هم کم است. اوراکل با وجود فشار مالی، پروژه پشت پروژه می‌گیرد. متا به خاطر همین سرمایه‌گذاری‌ها، حتی بعد از اعلام درآمد رکوردی، با افت ارزش سهام روبه‌رو شد چون زاکربرگ گفته بود “بیشتر و بیشتر خرج می‌کنیم”.

در این میان، وال استریت فقط تماشاگر نیست؛ موتور محرک ماجراست. بانک‌ها تیم‌های ویژه برای تامین مالی زیرساخت هوش مصنوعی تشکیل داده‌اند. از مورگان استنلی گرفته تا جی‌پی مورگان همه می‌خواهند سهمی از آینده داشته باشند. گاهی رقم معامله‌ها چنان بزرگ است که حتی برای همین بانک‌ها هم غیرعادی به نظر می‌رسد. مانند زمانی که ونتیج دیتا سنتر تصمیم گرفت یکباره دو مرکز داده یک گیگاواتی بسازد و برای تامین مالی آن سی و هشت میلیارد دلار دریافت کرد. رقمی برابر بودجه سالانه یک کشور کوچک.

اما پشت این عظمت، یک سوال بزرگ شناور است. اگر روزی این رویای هوش مصنوعی فروکش کند چه خواهد شد؟ چه کسی بدهی‌های سنگین را می‌پردازد؟ چه اتفاقی برای صندوق‌های بازنشستگی و سرمایه‌گذاران خرد می‌افتد؟ و آیا این همه سرمایه واقعا به بازدهی می‌رسد یا فقط یک چرخه بسته است که پول میان چند غول دست به دست می‌شود؟

هیچ‌کس جواب قطعی ندارد. اما فعلا همه چشم به یک افق دوخته‌اند. افقی که در آن، دشت‌های تگزاس، ویسکانسین و لوئیزیانا به مراکز مغزی جهان تبدیل می‌شوند و سرنوشت فناوری را رقم می‌زنند. وال استریت، سیلیکون ولی و شرکت‌های تراشه یک چیز را خوب فهمیده‌اند: آینده را کسی می‌سازد که زودتر دست به کار شود. و همین حالا، آینده در میان خاک داغ تگزاس در حال بالا رفتن است.

نخ را کوتاه کنید؛ درسی برای آرامش زندگی (فیلم)

بیشتر بخوانید:

لهستانی بهترین زبان برای تعامل با هوش مصنوعی است

تلگراف: داعش با هوش مصنوعی در انگلیس عضوگیری می‌کند

تماشاخانه

به بهروز و گوگوش گفتم بیاید نازنین ۲ را بسازیم / گوگوش آرتیسته واقعا، عاشقانه کار می‌کرد / یکی از کارهای سانسور این است که واقعیت را بزک کند (فیلم)

نامه تلخ وزیر آموزش و پرورش که باعث شد کیارستمی از کانون برود (فیلم)

فیلم های دیگر