چرا نیروی دریایی آمریکا هنوز هلیکوپتر تهاجمی ندارد؛ نقطه ضعف یا استراتژی هوشمندانه؟

سابقه هلیکوپترهای تهاجمی در نیروی دریایی آمریکا

اسکادران هلیکوپتر تهاجمی سبک (HAL-3)، معروف به Seawolves، در سال ۱۹۶۷ با استفاده از هلیکوپترهای UH-1E Huey ارتش آمریکا شروع به کار کرد.

در جنگ ویتنام، نیروی دریایی آمریکا با استفاده از هلیکوپترهای تهاجمی از ماموریت‌های رزمی پشتیبانی می‌کرد. اسکادران هلیکوپتر تهاجمی سبک (HAL-3)، معروف به Seawolves، در سال ۱۹۶۷ با استفاده از هلیکوپترهای UH-1E Huey ارتش آمریکا شروع به کار کرد. Seawolves در حملات هوایی، پشتیبانی، جستجو و نجات رزمی شرکت داشتند. این اسکادران کمی قبل از پایان جنگ در سال ۱۹۷۵ منحل شد و ۷۸۰۰۰ ماموریت نظامی با بیش از ۱۳۱۰۰۰ ساعت پرواز را به ثبت رساند. HAL-3 تنها اسکادران هلیکوپتر تهاجمی نیروی دریایی آمریکا محسوب می‌شود.

هلیکوپتر تهاجمی؛ از Huey تا Seahawk

نیروی دریایی در اواخر دهه ۱۹۷۰ ایده اسکادران‌های هلیکوپتر تهاجمی را با HAL-4 و HAL-5 احیا کرد. با این حال، این اسکادران‌ها عمدتا برای اسکورت مسلح، پشتیبانی آتش و کمک به تیم‌های SEAL مورد استفاده قرار می‌گرفتند. هلیکوپترهای Huey در این واحدها نیز مورد استفاده قرار گرفتند اما در نهایت با HH-60H Seahawk جایگزین شدند. سیکورسکی HH-60H Seahawk نه‌تنها برد بیشتری نسبت به Huey داشت، بلکه می‌توانست سلاح‌های بیشتری را برای پشتیبانی از عملیات‌های مختلف حمل کند.

با گذشت سال‌ها، اسکادران‌های HAL با تحولات زمانه تغییر کردند. این دو واحد که در نهایت به اسکادران‌های ویژه پشتیبانی رزمی هلیکوپتر تغییر نام دادند، به ایفای نقش خود به‌عنوان تیم‌های جستجو و نجات رزمی ادامه دادند. همه این‌ها تحت نظر نیروی دریایی انجام شد که به این اسکادران‌های همه‌کاره برای انجام ماموریت‌های نیروهای ویژه نیز متکی بود.

اشتراک گذاری :

پزشکیان نسخه جلیلی را پیچید: پشت تریبون حرف بی‌ربط می‌زند و عده‌ای دست می‌زنند و هیچ‌کدام نمی‌فهمند