.png "عصر ایران")
۲۳ آذر ۱۴۰۴
به روز شده در: ۲۳ آذر ۱۴۰۴ - ۱۹:۱۸
هشدار اقتصاددان ایرانی نسبت به جهش تورم به ۳۰۰۰ درصد در صورت عدم کنترل (فیلم) انتقاد روزنامه اطلاعات از رحیم پور ازغدی: قلم شرم دارد حرف های او را در باره بانوان بازگو کند
امروز گویا با تصور این که آبها از آسیاب فرونشسته، دوباره فرد دیگری در آن سمَت و جایگاه بر آن شده تا آزمون پرحادثهی آن زمان را در معرض آزمایشی دوباره بکشد و لابد بعد از حوادثی دیگر (که خدایا مباد!)، بی سر و صدا ترک صندلی کند و ادامه را به دیگری بسپارد.
محمدعلی فیاضبخش
روزنامه اطلاعات
اخیراً از افاضات یکی از برنشستگان بر کرسی شورای عالی انقلاب فرهنگی شنیدم که در شِکوه از عدم ابلاغ لایحهای، بر سبیل عادتِ پرگویی، واژگانی را ادیبانه و با قافیههایی مؤدبانه(!) در حق برخی بانوان به کار برده، که قلم از بازگویی آن شرم میکند.
رحیم پور ازغدی گفته است [در خیابانها هم داف میبینیم هم ناف] . سوال این است: چرا دلسوزی و شفقت به حال این کشور باید در انحصار گروهی خاص باشد؟ آن هم بیشتر در مقام شعار!
چرا دغدغهمندی برای ثبات و صلاح ملک و ملت و کشوردوستی، از سوی کسانی غیر از تریبونداران رسمی، نباید جدی انگاشته شود؟ آیا در «دلسوزی» نیز باید شهروندیِ درجه یک و دو لحاظ شود؟
مثلا اگر شهروند درجه دو(!) از سر دلسوزی و تپش قلبش برای کشورش بگوید: آزمودهی ناکارآمد را برای چندمین بار به بوتهی آزمایش نکشید و سیاستی دیگر را ارج و احترام نهید، باید با همان کلیشههای همیشگی حاوی برچسب و پرخاش و اشتلم مواجه گردد؟
چه زمانی شهروند مساویالحق این مرز و بوم را اجازت خواهد بود، تا یافتههای ناشی از شفقت و دلسوزی و مهرورزیاش به حال کشور را به گوش طبلزنانِ تکصدای نهچندان ناخوشآواز برساند؟ و اگر رساند، کی باید امید بست که بدان گوشی سپرده شود و وقعی نهاده شود؟
آری! این مقدمهی نسبتا طولانی را بدان آوردم که به یادها آورم، ماجراهای ناخوشایند شهریور ۱۴۰۱ را و تبعات ششماههاش را؛ آن زمان که جوانی در سمَت دبیر نهادی موسوم به ستاد امر به معروف و نهی از منکر، جرقهی شعلهای خانمانسوز را کلید زد و شد آنچه شد.
امروز هم گویا با تصور این که آبها از آسیاب فرونشسته، دوباره فرد دیگری در آن سمَت و جایگاه بر آن شده تا آزمون پرحادثهی آن زمان را در معرض آزمایشی دوباره بکشد و لابد بعد از حوادثی دیگر (که خدایا مباد!)، بی سر و صدا ترک صندلی کند و ادامه را به دیگری بسپارد.
اخیراً از افاضات یکی از برنشستگان بر کرسی شورای عالی انقلاب فرهنگی شنیدم که در شِکوه از عدم ابلاغ لایحهای، بر سبیل عادتِ پرگویی، واژگانی را ادیبانه و با قافیههایی مؤدبانه(!) در حق برخی بانوان به کار برده، که قلم از بازگویی آن شرم میکند. گویا جوّزدگیِ نشستن بر پارهای نشیمنها، فرد را مجاز میدارد، تا هرآنچه بر زبانش میآید بگوید؛ مرحبا !
عجالتاً از ما گفتن و البته بر اساس تجربهها، نشنیدن همان و دوباره بر همان طبلها کوبیدن همان.
دیگر چه میمانَد برای گفتن!؟ شما بگویید!
لینک کوتاه: کپی لینک
سقف تعرفه مکالمه و پیامک اعلام شد لوتوس اِمِیا؛ هایپر-جیتی الکتریکی با قدرت ۶۰۳ اسب بخار وارد خاورمیانه شد (+عکس) دنیس اکرت و معمای تابعیت؛ آیا خانم بازیگر گره حضور مهاجم دورگه در تیم ملی را باز میکند؟ استایل زمستانی شیوا طاهری در برفهای کانادا؛ ترکیب مشکی و کرم (عکس) افرادی که مبتلا به آسم یا حساسیتهای تنفسی هستند بخوانند اوکراین از عضویت در ناتو منصرف شد پرسپولیس با برد اقتصادی به صدر جدول لیگ برتر صعود کرد؛ درخشش بیفوما در دقیقه ۳ فوت یک نفر بر اثر آنفلوانزا در کهگیلویه و بویراحمد پیشفروش بلیت قطارهای مسافری از سهشنبه واکنش خضریان به شکایت صالحی امیری ولایتی: ایران با قاطعیت از حزبالله لبنان حمایت میکند ایران حمله خشونتآمیز سیدنی را محکوم کرد؛ ترور و کشتار انسانها در هر کجا مردود است حمله سیدنی و پیامدش! تمدید مهلت ثبتنام آزمون کارشناسی ارشد شوک به استقلال؛ دیدیه اندونگ قراردادش را به صورت یکطرفه فسخ کرد