.png "عصر ایران")
۰۸ آبان ۱۴۰۴
به روز شده در: ۰۸ آبان ۱۴۰۴ - ۰۳:۰۰
عراقچی در دانشگاه تبریز: پشت سر دیپلماسی نیرو‌های جان بر کف هستند (فیلم) ورود آدم‌های خوب ممنوع!
عصبانی‌ام از این فوتبالی که عزیزان ساخته‌اند. از تیم ملی‌ای که کاپیتانش بازیکن بی‌باشگاه است. از لیگی که هیچ جذابیتی ندارد؛ شاید تهِ جذابیتش همان نمک‌پاشی‌های گاه‌به‌گاه بیرانوند باشد.
عصر ایران ؛ علی خیرآبادی - صبح اینستاگرام را باز می‌کنم و با ویدیویی روبه‌رو می‌شوم که در آن محمدحسین میثاقی از خوب بودن وحید هاشمیان حرف می‌زند. انگار هر دو می‌دانند اینجا، جایی برای آدم‌های خوب نیست.
افسوس می‌خورم برای تمام پانزده‌ـ‌شانزده سالی که فوتبال ایران را دنبال کردم. شاید همین است که دیگر حتی ما که با این فوتبال بزرگ شدیم، هم اعصاب دیدنش را نداریم؛ چه برسد به مردم عادی.
اسکرول می‌کنم و به پادکست فوتبال ۳۶۰ می‌رسم. مجتبی هاشمی گلایه می‌کند از حضور امیر قلعه‌نویی. می‌گوید تیمی که حالا این‌قدر بین مردم منفور شده، روزی امیدشان بود. روزی خیابان‌ها برای دیدن بازی‌هایش خلوت می‌شد. اما حالا انگار مردم با تیم قلعه‌نویی قهر کرده‌اند. با بغضی در گلو می‌گوید: «کاش قلعه‌نویی برود.»
من دوباره اسکرول می‌کنم. به نظرم خود هاشمی هم می‌داند برای هیچ‌کس مهم نیست. مگر ما قلعه‌نویی را آوردیم که با خواسته ما برود؟
عصبانی‌ام از این فوتبالی که عزیزان ساخته‌اند. از تیم ملی‌ای که کاپیتانش بازیکن بی‌باشگاه است. از لیگی که هیچ جذابیتی ندارد؛ شاید تهِ جذابیتش همان نمک‌پاشی‌های گاه‌به‌گاه بیرانوند باشد.
هیچ‌چیز سر جای خودش نیست. از آن حرف ناصر خان حجازی سال‌ها گذشته، اما هنوز هم در فوتبال ایران هیچ چیز سر جای خودش نیست.
نه اینکه مدافع هاشمیان باشیم و همه تقصیرها را گردن امیر قلعه‌نویی بیندازیم، نه!
اما نباید کار فوتبال ما به جایی می‌رسید که مجری، مربی، پادکستر و تماشاگر، همگی به این نتیجه برسیم که در آن امیدی نیست.
در ترس تنهایی فوتبال ایران، چراغی روشن نمانده و هر روز اوضاع خراب‌تر می‌شود.
فرقی نمی‌کند طرفدار مذاکره با غرب باشید یا از آنهایی که باور دارند مشکل از خودمان است؛ حالا دیگر هیچ‌کدام‌تان یا بهتر بگویم هیچ‌کدام‌مان با این تیم ملی و این فوتبال حال خوبی نداریم. ما از نرسیدن‌های پیاپی خسته‌ایم، و در ساختار فعلی هیچ راهی برای برون‌رفت نمی‌بینیم.
به قول حامد بهداد، «به دنبال یک معجزه‌ایم»؛ معجزه‌ای که بیاید و این فوتبال را نجات دهد، نقطه‌ی روشنی به ما هدیه کند — از جنس گل به خودی مراکشی‌ها یا از جنس گل قوچان‌نژاد به کره.
ما بیش از هر زمان دیگری به یک خوشی جمعی نیاز داریم، جایی که همگی با هم بخندیم؛ همان چیزی که سال‌ها تنها فوتبال می‌توانست به ما ببخشد و حالا انگار خود فوتبال هم از آن ناتوان شده است.
لینک کوتاه: کپی لینک
کشورهای جهان با بهترین نظام‌های بهداشتی در سال ۲۰۲۵ چرا مارکوس اورلیوس هنوز آموزگار آرامش در زمان بحران است؟ آواکس ایرانی؛ ایران هواپیما راداری و کنترل هوایی تولید می‌کند!/ قابلیت حمل بار تا 6 تن داروهایی که فشار خون را بالا می‌برند آمریکا معافیت تحریم‌های بندر چابهار را تمدید کرد ادعای سی‌ان‌ان: چین ۲ هزار تن مواد ساخت موشک به ایران ارسال کرد قصه‌های نان و نمک(51)/ توصیه وقیحانه یک موبایل قاپ! بایننس ۱۰ میلیون دلار از تترهای ایرانیان را بلوکه کرد؛ مسدودسازی دوباره کیف‌پول‌ها دولت چقدر کسری بودجه دارد؟ جنجال بزرگ در فینال فوتسال آسیا؛ مدارک تخلف سنی بازیکنان افغانستان فاش شد پرسپولیس عازم تبریز شد؛ سورپرایز کریم باقری در لیست مسافران تراکتور وکیل شریفه محمدی: حکم اعدام وی، با تصمیم رئیس قوه قضائیه به سی سال حبس تبدیل شد سرایا القدس: عملیات مان را در کرانه باختری متوقف نخواهیم کرد اظهارات جدید وکیل پژمان جمشیدی: نهایتاً می توانند اتهام «رابطه نامشروع» وارد کنند نه «تجاوز» که آن هم تبرئه می شود/ ارتباط نامشروع لزوماً یک ارتباط بدنی نیست و حتی می تواند پیامک را هم شامل شود موسیقی رپ، آینه نسل زد/ رپ ممنوع نیست اما مجاز هم نیست