۲۶ آذر ۱۴۰۴
به روز شده در: ۲۶ آذر ۱۴۰۴ - ۱۷:۵۷
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۱۱۰۵۹۵۵
تاریخ انتشار: ۱۹:۲۲ - ۲۹-۰۷-۱۴۰۴
کد ۱۱۰۵۹۵۵
انتشار: ۱۹:۲۲ - ۲۹-۰۷-۱۴۰۴

ورود آدم‌های خوب ممنوع!

ورود آدم‌های خوب ممنوع!
عصبانی‌ام از این فوتبالی که عزیزان ساخته‌اند. از تیم ملی‌ای که کاپیتانش بازیکن بی‌باشگاه است. از لیگی که هیچ جذابیتی ندارد؛ شاید تهِ جذابیتش همان نمک‌پاشی‌های گاه‌به‌گاه بیرانوند باشد.

عصر ایران ؛ علی خیرآبادی - صبح اینستاگرام را باز می‌کنم و با ویدیویی روبه‌رو می‌شوم که در آن محمدحسین میثاقی از خوب بودن وحید هاشمیان حرف می‌زند. انگار هر دو می‌دانند اینجا، جایی برای آدم‌های خوب نیست.

افسوس می‌خورم برای تمام پانزده‌ـ‌شانزده سالی که فوتبال ایران را دنبال کردم. شاید همین است که دیگر حتی ما که با این فوتبال بزرگ شدیم، هم اعصاب دیدنش را نداریم؛ چه برسد به مردم عادی.
 
اسکرول می‌کنم و به پادکست فوتبال ۳۶۰ می‌رسم. مجتبی هاشمی گلایه می‌کند از حضور امیر قلعه‌نویی. می‌گوید تیمی که حالا این‌قدر بین مردم منفور شده، روزی امیدشان بود. روزی خیابان‌ها برای دیدن بازی‌هایش خلوت می‌شد. اما حالا انگار مردم با تیم قلعه‌نویی قهر کرده‌اند. با بغضی در گلو می‌گوید: «کاش قلعه‌نویی برود.»
 
من دوباره اسکرول می‌کنم. به نظرم خود هاشمی هم می‌داند برای هیچ‌کس مهم نیست. مگر ما قلعه‌نویی را آوردیم که با خواسته ما برود؟
عصبانی‌ام از این فوتبالی که عزیزان ساخته‌اند. از تیم ملی‌ای که کاپیتانش بازیکن بی‌باشگاه است. از لیگی که هیچ جذابیتی ندارد؛ شاید تهِ جذابیتش همان نمک‌پاشی‌های گاه‌به‌گاه بیرانوند باشد.
 
هیچ‌چیز سر جای خودش نیست. از آن حرف ناصر خان حجازی سال‌ها گذشته، اما هنوز هم در فوتبال ایران هیچ چیز سر جای خودش نیست.
نه اینکه مدافع هاشمیان باشیم و همه تقصیرها را گردن امیر قلعه‌نویی بیندازیم، نه!
 
اما نباید کار فوتبال ما به جایی می‌رسید که مجری، مربی، پادکستر و تماشاگر، همگی به این نتیجه برسیم که در آن امیدی نیست.
در ترس تنهایی فوتبال ایران، چراغی روشن نمانده و هر روز اوضاع خراب‌تر می‌شود.
 
فرقی نمی‌کند طرفدار مذاکره با غرب باشید یا از آنهایی که باور دارند مشکل از خودمان است؛ حالا دیگر هیچ‌کدام‌تان یا بهتر بگویم هیچ‌کدام‌مان با این تیم ملی و این فوتبال حال خوبی نداریم. ما از نرسیدن‌های پیاپی خسته‌ایم، و در ساختار فعلی هیچ راهی برای برون‌رفت نمی‌بینیم.
 
به قول حامد بهداد، «به دنبال یک معجزه‌ایم»؛ معجزه‌ای که بیاید و این فوتبال را نجات دهد، نقطه‌ی روشنی به ما هدیه کند — از جنس گل به خودی مراکشی‌ها یا از جنس گل قوچان‌نژاد به کره.
ما بیش از هر زمان دیگری به یک خوشی جمعی نیاز داریم، جایی که همگی با هم بخندیم؛ همان چیزی که سال‌ها تنها فوتبال می‌توانست به ما ببخشد و حالا انگار خود فوتبال هم از آن ناتوان شده است.
 
ارسال به دوستان
شوک AFC به نماینده هند؛ محرومیت طولانی‌مدت و جریمه سنگین بابت لغو دیدار با سپاهان شبیخون اینتر میامی به رختکن اتلتیکو؛ مسی به دنبال جذب کوکه و گریزمان بارش ۶۰ سانتی‌متری برف در ارتفاعات گیلان تساوی بی‌حاصل در فولادشهر؛ ذوب‌آهن و شمس‌آذر به تقسیم امتیازات رضایت دادند غیبت اجباری ماشاریپوف در آسیا؛ ستاره ازبک مقابل المحرق بازی نمی‌کند وزیر دادگستری: مهریه حق مالی زن است؛ ۱۴ سکه نمی شود خرید جنجالی در بن‌بست؛ سرژ اوریه در لیست خروج زمستانی پرسپولیس قرار گرفت عضو اتاق بازرگانی: دولت واضح اعلام کند چطور قرار است درآمد را صرف معیشت مردم کند؟ نامه ونزوئلا به شورای امنیت: «توقیف نفتکش ونزوئلایی به دست آمریکا دزدی دریایی است» ثبت نام سایپا ویژه یلدا آغاز شد (+جزئیات و شرایط) آکسیوس: ورود ایلان ماسک به انتخابات ۲۰۲۶ به نفع جمهوری‌خواهان نجارزاده: حمایت از بنگاه‌های بزرگ اقتصادی وظیفه بانک ملی ایران است/ افتتاح ساختمان جدید شعبه مرکزی ساوه دو دقیقه «خشونت واقعی و بی‌رحم» در سینمای گانگستری (تماشا کنید) توقیف برنامه «گنگ» علی ضیاء با دستور قضایی محکومیت ساپینتو و استقلال در آسیا؛ جریمه دلاری برای آبی‌پوشان و کادر فنی