۰۸ آبان ۱۴۰۴
به روز شده در: ۰۸ آبان ۱۴۰۴ - ۰۳:۰۰
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۱۱۰۳۹۱۴
تاریخ انتشار: ۱۵:۰۵ - ۲۳-۰۷-۱۴۰۴
کد ۱۱۰۳۹۱۴
انتشار: ۱۵:۰۵ - ۲۳-۰۷-۱۴۰۴
گفتگو با مانی خلیلی، داور کودک جشنواره‌ی بین المللی فیلم کودک و نوجوان (+عکس)

جشنواره برای من کلاس بزرگی است که هیچ دیواری ندارد

جشنواره برای من کلاس بزرگی است که هیچ دیواری ندارد
مانی (می‌خندد و کمی مکث می‌کند): سؤال سختیه... ولی راستش وقتی خودم بازیگر یکی از فیلم‌های جشنواره باشم، دیگه دلم نمی‌خواد بین داورها باشم. بیشتر دلم می‌خواد به عنوان بازیگر اون فیلم بیام نزدیک داورها، بینشینم و گوش بدم که چی می‌گن؛ مخصوصاً داورهای کودک، چون هم‌سن و سال خودم هستن.

*مانی جان ممنون که وقت گذاشتی تا با هم گفتگو کنیم. لطفا به من بگو چرا تو دوست داری به جشنواره بروی؟ این را می دانم که تو یک بازیگر هستی و طبیعی هست که به فیلم و تئاتر علاقه داری؛ می‌خواهم بدانم غیر از این، جنشواره‌ی بین المللی فیلم کودک و نوجوان برای تو چه جذابیتی دارد که مدرسه را رها میکنی و برای یک هفته میهمان اصفهان می‌شوی؟

راستش جشنواره برای من فقط تماشای فیلم یا داوری نیست. من اونجا حس می‌کنم وسط دنیایی از آدم‌هایی هستم که مثل خودم فکر می‌کنن، مثل خودم رویا دارن. توی مدرسه معمولاً من یه‌کم متفاوت‌ترم، چون بیشتر دوست دارم یادگیری رو توی تجربه و کار واقعی ببینم، نه فقط از روی کتاب. توی جشنواره همه چیز زنده‌ست. هیجان جشنواره رو دوست دارم. وسط یه تصمیم‌گیری مهم قرار می‌گیرم.

خیلی هیجان انگیزه که انتخابم می‌تونه برای یک تیم سرنوشت‌ساز باشه. دیگه اینکه اونجا می‌تونم با بچه‌هایی از شهرهای دیگه و حتی کشورای دیگه حرف بزنم، نظرمونو درباره‌ی فیلم‌ها بگیم و یاد بگیریم چطوری با هم اختلاف‌نظر داشته باشیم ولی باز هم رفیق بمونیم. برام یه جور تمرین زندگیه. اصلاً انگار جشنواره برای من یه کلاس بزرگه که هیچ دیواری نداره.

*درست گفتی، جشنواره فقط فیلم دیدن یا داوری نیست. اما دوست دارم به من بگی نقش هایی که بازی کردی و تمام این‌هایی که در مورد احساساتت گفتی، چه تاثیری روی داوری تو داشته؟

فکر می‌کنم خیلی زیاد. چون وقتی بازی می‌کنی، یاد می‌گیری احساسات آدم‌ها از کجا میاد و چطور باید نشونش بدی. وقتی من یه فیلم می‌بینم، فقط به قصه نگاه نمی‌کنم، به جزئیات هم دقت می‌کنم. مثلاً اینکه بازیگر چطور با نگاهش حرف می‌زنه، یا کارگردان چطور کارشو انجام داده. تجربه‌ی بازی توی تئاتر و تلویزیون، به‌خصوص نمایش «ضیافت کشتارگاه»، باعث شد بفهمم پشت هر صحنه‌ی ساده چقدر تمرین و فکر هست. برای همین وقتی داوری می‌کنم، سعی می‌کنم عجول نباشم. مثلاً اگر فیلمی ریتم کندی داره، به‌جاش به پیامش یا صداقت بازیگرها توجه می‌کنم.

یه چیزی هم بگم، من وقتی فیلمی رو می‌بینم که بازیگر کودک داره، ناخودآگاه خودمو می‌ذارم جای اون بازیگر. فکر می‌کنم اگر من بودم، چطور بازی می‌کردم؟ این کمک می‌کنه همدلی بیشتری با فیلم پیدا کنم. اگر امکانش باشه که فیلمی را دو بار ببینم، حتما یک بار تماشا می کنم و لذت می برم، و دفعه ی دوم  فقط به بازی ها توجه می‌کنم.

*آفرین، خیلی دقیق گفتی! فکر می کنی اگر سال آینده بازیگر یکی از فیلم های همین جشنواره باشی، باز هم می توانی بنشینی فیلم ها را ببینی و با همین صداقت داوری کنی؟

مانی (می‌خندد و کمی مکث می‌کند): سؤال سختیه... ولی راستش وقتی خودم بازیگر یکی از فیلم‌های جشنواره باشم، دیگه دلم نمی‌خواد بین داورها باشم. بیشتر دلم می‌خواد به عنوان بازیگر اون فیلم بیام نزدیک داورها، بینشینم و گوش بدم که چی می‌گن؛ مخصوصاً داورهای کودک، چون هم‌سن و سال خودم هستن و بهتر از هر کسی می‌تونن حس بازی منو درک کنن. دوست دارم نظرشون رو درباره‌ی بازی خودم، فیلم‌نامه، کارگردان و بقیه‌ی عوامل فیلم بشنوم. برام خیلی هیجان‌انگیزه که بدونم بچه‌های دیگه چطور قضاوت می‌کنن، چی براشون مهمه و از چی خوششون میاد.

شنیدن این قضاوت‌ها و مقایسه‌شون با نظرهایی که درباره‌ی بازیگرهای دیگه می‌دن، کمکم می‌کنه بفهمم چقدر توی کارم موفق بودم و کجاها باید رشد کنم. برای من، هم داوری جذابه و هم داوری شدن! شاید بعدتر، وقتی بهترین فیلم یا بهترین بازیگر جشنواره انتخاب شد، بنشینم فیلم اون‌ها رو ببینم و با کاری که خودم کردم مقایسه کنم. اون موقع سعی می‌کنم از نگاه یه داور به بازی خودم نگاه کنم؛ دقیق و با انصاف. چون به نظرم، یه بازیگر خوب باید بلد باشه خودش رو هم داوری کنه.

*خیلی خوب توضیح دادی و خیلی خوبه که چنین نگاهی داری. خوب مانی جان برای آخرین سوال بیا برگردیم به جشنواره. نتایج در اختتامیه‌ی جشنواره چطور بود؟ و چقدر به انتخاب تو و دوستانت نزدیک بود؟

اختتامیه خیلی پرانرژی بود! همه‌ی ما داورها یه جورایی هم هیجان‌زده بودیم، هم کنجکاو. از قبل حدس‌هایی داشتیم که کدوم فیلم‌ها ممکنه جایزه بگیرن، ولی خب یه جاهایی هم مثل سال های قبل غافلگیر شدیم! بیشتر انتخاب‌ها دقیقاً همون چیزهایی بود که ما هم دوست داشتیم و بهش رأی داده بودیم، اما بعضی‌هاش فرق داشت. جالب این بود که وقتی اسامی برنده‌ها اعلام شد، بعضی از بچه‌ها شروع کردن درباره‌ی تفاوت نظر خودشون با داورهای بزرگسال حرف زدن.

همین اختتامیه برای من خودش یه چالشه. اینکه «چرا ما یه فیلم رو بیشتر دوست داریم و بزرگترها یکی دیگه رو» برای من خیلی جالبه، چون سعی می کنم بفهمم دید ما بچه‌ها با بزرگترها چقدر متفاوته و دلیلش چی هست؟ حتی توی خونه هم که با پدر و مادرم فیلم میبینم برام خیلی اهمیت داره که بدونم اونها مثل من فکر میکنن یا نه؟ دوست دارم برام در موردش توضیح بدن. این موقع ها خیلی چیزهای جدید یاد میگیرم. در کل، مقایسه رو دوست دارم. توی اختتامیه پر از این مقایسه های هیجان انگیز بود! 

مانی خلیلی به عنوان داور جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان است

ارسال به دوستان
ورود کد امنیتی
captcha
کشورهای جهان با بهترین نظام‌های بهداشتی در سال ۲۰۲۵ چرا مارکوس اورلیوس هنوز آموزگار آرامش در زمان بحران است؟ آواکس ایرانی؛ ایران هواپیما راداری و کنترل هوایی تولید می‌کند!/ قابلیت حمل بار تا 6 تن داروهایی که فشار خون را بالا می‌برند آمریکا معافیت تحریم‌های بندر چابهار را تمدید کرد ادعای سی‌ان‌ان: چین ۲ هزار تن مواد ساخت موشک به ایران ارسال کرد قصه‌های نان و نمک(51)/ توصیه وقیحانه یک موبایل‌ قاپ! بایننس ۱۰ میلیون دلار از تترهای ایرانیان را بلوکه کرد؛ مسدودسازی دوباره کیف‌پول‌ها دولت چقدر کسری بودجه دارد؟ جنجال بزرگ در فینال فوتسال آسیا؛ مدارک تخلف سنی بازیکنان افغانستان فاش شد پرسپولیس عازم تبریز شد؛ سورپرایز کریم باقری در لیست مسافران تراکتور وکیل شریفه محمدی: حکم اعدام وی، با تصمیم رئیس قوه قضائیه به سی سال حبس تبدیل شد سرایا القدس: عملیات مان را در کرانه باختری متوقف نخواهیم کرد اظهارات جدید وکیل پژمان جمشیدی: نهایتاً می توانند اتهام «رابطه نامشروع» وارد کنند نه «تجاوز» که آن هم تبرئه می شود/ ارتباط نامشروع لزوماً یک ارتباط بدنی نیست و حتی می تواند پیامک را هم شامل شود موسیقی رپ، آینه‌ نسل زد/ رپ ممنوع نیست اما مجاز هم نیست