بازی انحناها در بتن: معماری فشرده آپارتمان های «ای بی سی» (+تصاویر)

پروژه آپارتمان های ای بی سی با نمایی متمایز از بتن نمایان و فرم های استوانه ای، خود را از بافت متعارف محله سیلاندک جدا کرده است. این ساختمان نه تنها یک سازه مسکونی، بلکه یک نشان دیداری است که تعادل ظریفی بین سادگی متریال و پویایی فرم ایجاد می کند.

عصر ایران - آپارتمان های ای بی سی (ABC Flats) که در محله پرتراکم سیلاندک در جنوب جاکارتا، اندونزی، قرار دارند، یک مجتمع مسکونی جمع و جور است. این سازه بتنی سه طبقه، که در زمینی به مساحت 175 متر مربع ساخته شده، با مجموع مساحت طبقات 423 متر مربع، یازده اتاق مستر (دارای حمام اختصاصی) را در قالب سه نوع مختلف اتاق در خود جای داده است. مفهوم زندگی مشترک با یک آبدارخانه (پنتری) پشت بامی و تراس مشترک به فضاهای باز گسترش یافته، و محیطی ساده اما دلپذیر را برای گردهمایی ساکنان فراهم می کند.

طراحی خاص این پروژه موجب شده تا یکی از پرمخاطب ترین سوژه های سال 2025 در حوزه معماری باشد.

آپارتمان های ای بی سی؛ حجم سازی با استوانه های بتنی

از نمای خیابان، ساختمان آپارتمان های ای بی سی، که توسط ایسو آرکیتکتس (Isso Architects) طراحی شده، با ترکیبی از انحناهای نرم و حجم های صلب متمایز می شود. تیم طراحی از فرم های استوانه ای به عنوان عناصر تکرارشونده استفاده کرده اند تا ریتمی ایجاد شود که بتن نمایان را ملایم تر جلوه داده و در عین حال حس حرکت را به نما ببخشد. این سیالیت ظریف در تضاد با خانه های متعارف همسایه قرار می گیرد و مجتمع آپارتمان های ای بی سی را هم به عنوان یک نشان دیداری و هم پاسخی متفکرانه به زمین فشرده شهری تثبیت می کند.

ورودی ساختمان از طریق یک کف چوبی زیر یک راه پله با ارتفاع سه برابر آغاز می شود. در بالای این فضا، یک نورگیر سقفی نور طبیعی را به داخل هدایت می کند که در طول روز تغییر کرده و الگوهای متنوعی از نور و سایه را بر دیوارهای راه پله ایجاد می کند. یک حوضچه بازتابنده در طبقه همکف، این جلوه های نوری را تقویت می کند و با وارد کردن عناصر هوا و آب در تعامل بین ساکنان، لحظه ای آرام و دلپذیر را بین محیط پرتراکم شهری به آنها هدیه می دهد.

فضای داخلی آپارتمان های ای بی سی

در طراحی داخلی، پلان از سه نوار طولی مجزا پیروی می کند: پله ها، راهروها و اتاق ها، که با وضوح و کارایی بالا سازماندهی شده اند. تاسیسات مکانیکی و الکتریکی در یک شفت مرکزی متمرکز شده اند تا نگهداری آسان تر شود و در عین حال حس کلی باز بودن فضا حفظ گردد. دیوارهای داخلی منحنی و بخش هایی از نرده ها که از دیوار جدا شده اند، منعکس کننده نمای سیال بیرونی ساختمان هستند و به نور و حرکت اجازه می دهند تا مسیرهای ارتباطی کوچک را پویا سازند.

دکوراسیون داخلی، بافت بتن نمایان را با خطوط مینیمال، جزئیات چوبی و یک پالت رنگی محدود متعادل می کند. این انتخاب ها حس گرما و پایداری را تقویت کرده و ساکنان را تشویق می کند که از فضاهای مشترک استفاده کنند. آبدارخانه پشت بام و تراس مشترک این تم را ادامه می دهند و یک نقطه دنج و آرام را برای گردهمایی، دور از شلوغی و جنب و جوش خیابان های جنوب جاکارتا، فراهم می آورند.