عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - به دنبال پایان جنگ جهانی دوم، نیروهای آمریکایی مقادیر عظیمی از تجهیزات نظامی، شامل هزاران کامیون و جیپ، را در جزیره اوکیناوا، ژاپن رها کردند.
این تصمیم دلایل لجستیکی و اقتصادی داشت. در درجه اول، اولویت اصلی بازگرداندن میلیون ها سرباز به خانه بود. هزینه و زمان مورد نیاز برای جمع آوری، بسته بندی و ارسال این حجم از وسایل نقلیه به آمریکا بسیار بالا بود و صرفه اقتصادی نداشت. همچنین، در بسیاری موارد، ارزش این تجهیزات کمتر از هزینه حمل و نقل آنها بود.
هزینه: هزینه انتقال تجهیزات به آمریکا از ارزش خود آنها بیشتر بود.
اولویت: بازگشت سریع نیروها مهم ترین اولویت بود.
حجم بالا: حجم تجهیزات آنقدر زیاد بود که زیرساخت های لازم برای جابه جایی آنها وجود نداشت.
بازسازی: بخشی از این تجهیزات که در وضعیت مناسبی قرار داشتند نیز بازسازی و مورد استفاده ژاپنی ها قرار گرفتند.
بیشتر این وسایل نقلیه و قطعات در نهایت به دولت ژاپن فروخته شد تا به عنوان آهن قراضه استفاده شود. این اقدام دو نتیجه مثبت داشت: اول، زمین ها از تجهیزات پاکسازی شدند و دوم، مواد اولیه مورد نیاز برای بازسازی صنایع فولاد ژاپن که در پی جنگ ویران شده بودند، فراهم شد.
بعد از پایان جنگ جهانی دوم و شکست ژاپن، آمریکا به عنوان نیروی اشغالگر کنترل ژاپن را به دست گرفت و عملاً بر این کشور حکمرانی میکرد. در این دوران که جنگ به پایان رسیده بود و ژاپن دیگر دشمن به حساب نمیآمد، آمریکا با هدف بازسازی ژاپن و تبدیل آن به یک متحد استراتژیک، تجهیزات نظامی رها شده خود را به دولت ژاپن فروخت.
این اقدام نه تنها هزینههای نگهداری و دفع این تجهیزات را برای آمریکا کاهش داد، بلکه ژاپنی ها را -که گزینه دیگری برای تامین مواد اولیه لازم برای بازسازی صنایع خود نداشتند- مجبور کرد تا برای تجهیزات رها شده آمریکا، پول پرداخت کنند.
این عکس ها در نوامبر 1949 توسط کارل مایدنس، عکاس مجله لایف، گرفته شده اند.