عصر ایران ؛ حسن ظهوری ــ در قلب بافت شهری اصفهان، زیر گذرگاهی که سالها محل رفتوآمد روزانه مردم بود، سازههای شگفتانگیز و ظریف معماری از دل خاک سر برآوردهاند. این کشفیات، حاصل کاوشهای گروهی از باستانشناسان در محوطه تاریخی «کمرزرین» و «کمرزرین ۲» است؛ جایی که امروز به یکی از مهمترین سایتهای باستانشناسی کشور بدل شده است.
دو سال پیش، عملیات عمرانی شهرداری اصفهان برای بهسازی مسیر دسترسی به یک پاساژ طلا در گذر کمرزرین، بهطور ناخواسته به بقایای تاریخی برخورد کرد. تصاویر تخریب بخشی از این آثار با واکنش گسترده فعالان میراث فرهنگی روبهرو شد. پروژه متوقف و تیم باستانشناسی مأمور بررسی شد. کاوشهای نخستین، به کشف فضاهای معماری ناشناخته، یک تنپوشه عظیم سفالی برای انتقال آب و یک کوره سفالپزی کمیاب انجامید.
چندی بعد، در نقطهای دیگر موسوم به «کمرزرین ۲»، بار دیگر برخورد ماشینآلات با آثار تاریخی، پروژه را متوقف کرد. تنها چند سانتیمتر پایینتر، لایههای باستانی کاملاً سالم پدیدار شد. مداخله سریع یگان حفاظت میراث مانع از ادامه تخریب شبانه شد و با صدور مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی، کاوش در محوطهای به وسعت حدود ۱۳۰۰ متر مربع آغاز شد؛ مساحتی چند برابر «زرین ۱».
این محوطه در فاصلهای اندک از مسجد جامع اصفهان قرار دارد؛ نزدیکی به یکی از مهمترین بناهای مذهبی جهان اسلام، ارزش تاریخی آن را دوچندان کرده است. شواهد، از جمله نقشههای دهه ۱۳۵۰ خانم «لیزا گلمبیک» و تحقیقات «هانس گاوبه»، حاکی از آن است که این محل با «قیصریه» و حتی یک کاخ سلجوقی مرتبط بوده است؛ بنایی که به احتمال زیاد، در دوره اوج شکوفایی اصفهان بهعنوان پایتخت امپراتوری سلجوقی ساخته شده است.
بر اساس بررسیهای ژئوفیزیک و تصویربرداری عمقی، چندین لایه معماری در این محدوده شناسایی شده که عمیقترین آن شامل بقایای سازهای عظیم است. تاکنون در هفت ترانشه فعال، دیوارهای آجری، سازههای حرارتی مانند کوره، چاههای احتمالی فاضلاب و فضاهای معماری بزرگ به دست آمده است. یکی از این فضاها احتمالاً یک حمام دوره صفوی است که در سفرنامه «شاردن» نیز به آن اشاره شده، همراه با کاروانسری و مسجدی همنام.
از میان هزاران قطعه سفال شکسته به دست آمده، شماری سالم و متعلق به دورههای صفوی و پیش از آن هستند. تنپوشههای سفالی عظیم سلجوقی که پیشتر در «زرین ۱» کشف شده بودند، نیز به احتمال زیاد در ارتباط مستقیم با این محوطه بوده و برای تأمین آب بناهایی مهم مانند کاخ یا مجموعههای بزرگ به کار میرفتهاند.
یکی از مهمترین کشفیات، بیش از صد سکه مسی و مفرغی اغلب فرسوده از دورههای مختلف، از جمله صفوی و پیش از آن است. این سکهها پس از پاکسازی و رادیوگرافی میتوانند اطلاعات ارزشمندی برای تاریخگذاری لایهها ارائه دهند. همچنین ظروف سفالی سالم بزرگ، در دل فضاهایی که طاق آنها قرنها پیش فرو ریخته، یافت شده است.
با وجود ارزش استثنایی محوطه، بخشهایی از آن در گذشته بهسبب اجرای بیضابطه پروژههای شهری، از جمله نصب خطوط گاز، فیبر نوری و فاضلاب، تخریب شده است. تجربه تلخ اجرای پروژه میدان امام علی و از دست رفتن بخشهایی از بافت تاریخی، بر ضرورت نظارت کامل میراث فرهنگی در تمامی فعالیتهای عمرانی این محدوده تأکید میکند.
اکنون، باستانشناسان امیدوارند با ادامه کاوش تا عمق سه تا چهار متری، به بقایای یک کاخ باشکوه سلجوقی دست یابند. کشفی که میتواند نگاه به تاریخ و هویت اصفهان را بهکل دگرگون کند و این گذر را به یکی از مهمترین موزههای باز شهری با استانداردهای ملی و بینالمللی بدل سازد.