مطالعهی جدیدی نشان میدهد افزایش سطح دریاها طی ۳۰ سال گذشته تقریباً همانطور بوده که مدلهای اقلیمی دهه ۹۰ پیشبینی کرده بودند. اگرچه این صحت پیشبینیها، نشاندهنده درک درست دانشمندان از تغییرات اقلیمی است، هشدار میدهد که روند آینده سطح دریاها سریعتر و خطرناکتر خواهد بود و جوامع کمارتفاع را با چالشهای جدی مواجه میکند.
به گزارش زومیت، منتقدان انرژیهای تجدیدپذیر و اقدامات مقابله با تغییرات اقلیمی اغلب میگویند: «اگر دانشمندان در گذشته سرعت گرمایش زمین را اغراق کردهاند، چرا باید امروز به آنها اعتماد کنیم؟» اما شواهد نشان میدهد این ادعاها بیشتر بر تحریف یا حتی جعل گفتههای دانشمندان استوار است و نمیتواند دقت پیشبینیهای اقلیمی را زیر سؤال ببرد.
توربیورن تورنکویست و سونکه دانگندورف از دانشگاه تولین، دقت مدلهای اقلیمی را نه از طریق تغییرات دما، بلکه با استفاده از افزایش سطح دریاها ارزیابی کردند، زیرا سطح دریا نوسانات کمتری دارد. تورنکویست در بیانیهای گفت: «برای آزمودن درستی پیشبینیهای اقلیمی باید ببینیم بعد از ارائه آنها چه اتفاقی افتاده است و این کار زمان میبرد و نیازمند دههها مشاهده است.»
با اینکه روند افزایش سطح دریا نسبتاً یکنواخت است، سطح دریاها همچنان تغییر میکند و منظور فقط جزر و مد یا طوفان نیست. سیلابهای بزرگ میتوانند مقدار زیادی آب از اقیانوس به خشکی ببرند و باعث کاهش سطح جهانی دریا شوند. این اتفاق در قارهی همواری مثل استرالیا، میتواند برای مدتی طولانی افزایش سطح دریا را خنثی کند.
تغییرات منطقهای نیز وجود دارد. برای مثال، وقتی جریانهای اقیانوسی سریعتر یا کندتر میشوند، آب در برخی مناطق جمع میشود و در مناطق دیگر کاهش مییابد، بنابراین، فقط نگاه کلی به سطح جهانی دریا تصویر واقعی را نشان میدهد.
بااینحال، مشاهدات ماهوارهای از زمانی که ابزارهای فضایی برای اندازهگیری ارتفاع اقیانوسها در دسترس قرار گرفتند، روند صعودی واضحی را نشان داده است. علاوهبراین، تورنکویست، دانگندورف و همکارانشان دریافتند که شیب این افزایش تقریباً دقیقاً همان چیزی است که پیشبینی شده بود.
افزایش سطح دریا خطی نیست و شتاب خواهد گرفت بنابراین احتمال وقوع سیلابهای مکرر در آینده بسیار زیاد است
پژوهشگران از گزارش سال ۱۹۹۶ هیئت بیندولتی تغییرات اقلیمی (IPCC) استفاده کردند. این گزارش بر بهترین مدلهای موجود در آن زمان تکیه داشت و تحت تأثیر دادههای ماهوارهای نبود، چون آن دادهها در آن زمان تازه و قابل استفاده نبودند. گزارش آنها پیشبینی کرده بود که در محتملترین سناریو، میانگین جهانی سطح دریا از سال ۱۹۹۳ تا سال ۲۰۲۳ حدود ۶ تا ۷ سانتیمتر افزایش یابد. اما افزایش واقعی ۸ سانتیمتر بود. تورنکویست گفت: «برای کسانی که نقش انسانها در تغییر اقلیم را زیر سؤال میبرد، این یکی از بهترین شواهد است که نشان میدهد ما دهههاست واقعاً میدانیم چه اتفاقی میافتد و میتوانیم پیشبینیهای معتبر ارائه کنیم.»
خطای کوچک ناشی از ذوب شدن یخها، عمدتاً در گرینلند و قطب جنوب است که باعث شده سطح دریا حدود ۲ سانتیمتر بیشتر از پیشبینیهای قبلی افزایش یابد. در آن زمان، نحوه تأثیر آبهای گرم بر ناپایداری یخچالها در محل تماس با اقیانوس و جریان سریعتر یخها هنوز شناخته نشده بود.
هشت سانتیمتر افزایش در ۳۰ سال ممکن است چندان ترسناک بهنظر نرسد، اما در برخی کشورهای کمارتفاع خسارات ایجاد کرده است. علاوهبراین، یکی از ویژگیهای ثابت مدلها چه آن زمان و چه اکنون این است که افزایش سطح دریا خطی نخواهد بود و شتاب خواهد گرفت. بنابراین پیشبینیها درباره سیلابهای مکرر شهرهای بزرگ در زمان جزر بهاحتمال زیاد طبق برنامه رخ خواهد داد.
دانگندورف گفت: «سطح دریا به طور یکنواخت افزایش نمییابد و در نقاط مختلف متفاوت است. مطالعه اخیر ما درباره این تغییرات منطقهای و عوامل پشت آن، تا حد زیادی به دادههای مأموریتهای ماهوارهای ناسا و برنامههای پایش اقیانوس اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده آمریکا وابسته است. اکنون، ادامه این فعالیتها از همیشه مهمتر است و برای تصمیمگیریهای آگاهانه که به نفع مردم ساکن سواحل باشد، ضروری است.»
مطالعه در ژورنال Earth’s Future منتشر شده است.