.png "عصر ایران")
۰۵ شهريور ۱۴۰۴
به روز شده در: ۰۵ شهريور ۱۴۰۴ - ۱۴:۲۷
سارقی که کارت بانکی افراد سالمند را خالی می‌کرد (فیلم) پشیمانی تارانتینو به‌خاطر رابرت دنیرو
تارانتینو بین «جکی براون» و «بیل را بکش» ۶ سال فاصله انداخت که زمانی است که او باید یک فیلم مهم در این میانه می ساخت. او سال ۲۰۰۳ با «بیل را بکش: قسمت یک» از این برزخ بیرون آمد و دوباره به عرصه فیلمسازی بازگشت.
در مسیر حرفه‌ای که کوئنتین تارانتینو طی کرد، پروژه‌های تحقق نیافته زیادی وجود دارد که می‌توانستند ساخته شوند، اما ساخته نشدند. مشهورترین آنها شامل «جانگو/زیرو»، «برادران وگا» و «جنگ ستارگان» با درجه سنی R است.
به گزارش مهر، تارانتینو بین «جکی براون» و «بیل را بکش» ۶ سال فاصله انداخت که زمانی است که او باید یک فیلم مهم در این میانه می ساخت. او سال ۲۰۰۳ با «بیل را بکش: قسمت یک» از این برزخ بیرون آمد و دوباره به عرصه فیلمسازی بازگشت.
این کارگردان به تازگی در مصاحبه‌ای درباره این وقفه صحبت کرده و اعتراف کرده که این وقفه خیلی طولانی بود و دلیلش این بود که بیش از حد مشهور شده بود. او با نگاهی به گذشته، از این انفعال ابراز پشیمانی کرد و گفت حتی می‌داند اگر کناره‌گیری نمی‌کرد، چه فیلمی می‌ساخت.
وی می‌گوید: آن زمان، به فکر ساخت اقتباس خودم از رمان «سازمان» بودم، با رابرت دنیرو در نقش پارکر، هاروی کایتل در نقش شریک زندگی‌اش و پم گریر در نقش دختر و حالا که آنها پیر شده‌اند و دیگر نمی‌توانند این نقش‌ها را انجام دهند، بخشی از وجودم واقعاً آرزو می‌کند که کاش آن کار را انجام داده بودم.
تارانتینو مجذوب رمان‌های ریچارد استارک پارکر بود و کتاب سوم او با عنوان «سازمان» او را درگیر خود کرده بود. این کتاب به ۲ قسمت قبلی مرتبط است و یک سه‌گانه را تشکیل می‌دهد.
«سازمان» پیشتر در اقتباسی در سال ۱۹۷۳ به کارگردانی جان فلین ساخته شده بود. در آن نسخه، رابرت دووال، جو دان بیکر و کارن بلک بازی می‌کنند و داستان درباره ارل مک‌لین، یک آدمکش حرفه‌ای اهل شیکاگو است که در شبکه‌ای مرگبار از سیاست‌های مافیایی و خیانت گرفتار است و پس از آنکه یک سرقت ناموفق پیش می‌رود، متوجه می‌شود که گروهش لو رفته و باید ضمن محافظت از خود و گروه، خبرچین را پیدا کند.
این فیلم یک فیلم مهیج جناییِ جدی و بی‌سروصدا است که به جای خشونت پر زرق و برق، بر استراتژی، وفاداری و تنش آرام مبارزه قدرت در دنیای زیرزمینی تأکید دارد و از آن می‌توان به عنوان یک جواهر دهه هفتادی یاد کرد که دست‌کم گرفته‌شده است.
در هر حال تارانتینو هنوز در حسرت این پروژه است و از آن به عنوان یکی از فیلم‌های محقق‌نشده‌ای یاد می‌کند، که با رسیدن به دهمین و آخرین فیلمش، هنوز در فکر آن است.
نظرات کاربران
لینک کوتاه: کپی لینک
کوسه های بی دندان؛ رویای شناگران یا تهدیدی برای اکوسیستم دریایی؟ تهران بیشترین تاثیر را بر شاخص‌های اقتصادی دارد آرزو افشار بازیگر آوای باران: حسرت ازدواج و عروسی به دلم ماند، اما بلاخره مادر شدم فریب ۵۰ دختر فروشنده با نقاب دوستی/ کلاهبردار دستگیر شد هزینه اینترنت نسل زد چقدر است؟ وضعیت نگران‌کننده و ترسناک بروس ویلیس ؛ ستاره جان سخت اکشن‌های هالیوود فیلم سینماگر ایرانی نماینده کانادا در اسکار شد طرح طبقه‌بندی مشاغل/ مسیر حقوق و دستمزد کارگران را بازتعریف می‌کند؟ شاهکار معماری باروک؛ «سانتا ماریا دلا سالوته» از نمایی متفاوت (عکس) چالش ۱۰ هزار دلاری هوش مصنوعی کاخ سفید برای دانش‌آموزان آمریکایی سرگذشت «مکانیسم ماشه»؛ این اصطلاح از کجا وارد سیاست شد؟ از آرزوی همکاری با ‘گوچی’ تا قبای ‘چینی’: چرا مدِ ایرانی ناکام ماند؟ دیدنی های امروز؛ از پلیس شریعت اندونزی تا اعتراضات مخالفان جنگ غزه در اسرائیل تاثیر پنهان داروی «متفورمین» پس از ۶۰ سال کشف شد تایلند صادرات ۷.۵ میلیون تن برنج را هدف‌گذاری کرد
اخبار و تحلیل های ترکیه