ماهوارههای گستردهای که توسط کشورهای مختلف جهان پرتاب شدهاند، هر کدام کارهای متنوعی را انجام میدهند؛ از فراهم کردن ارتباطات امن گرفته تا ارائه خدمات حیاتی اینترنت و بسیاری از کارهای دیگر. با این حال، وقتی صحبت از تعداد ماهوارههای نظامی میشود، ایالات متحده در صدر جهان قرار میگیرد و فاصله آن با بقیه کشورها بسیار زیاد است.
به گزارش روزیاتو، تا آگوست ۲۰۲۵، تعداد ۲۴۷ ماهواره نظامی آمریکایی در مدار زمین قرار دارند. چین با فاصله قابل توجه در رتبه دوم جای گرفته و تنها ۱۵۷ ماهواره را در اختیار دارد. روسیه با تنها ۱۱۰ ماهواره در رتبه بعدی قرار گرفته است. پس از سه کشور اول، کاهش چشمگیری در تعداد ماهوارهها مشاهده میشود. فرانسه با ۱۷ ماهواره و اسرائیل با تنها ۱۲ ماهواره در رتبههای بعدی قرار دارند. اگر به ده کشور برتر نگاه کنیم، اسپانیا با تنها چهار ماهواره نظامی در انتهای لیست است.
ماهوارههای نظامی کارکردهای زیادی دارند، از جمله نظارت و شناسایی که برای تأیید بصری تولید تسلیحات و ردیابی نیروهای دشمن حیاتی است. این ماهوارهها همچنین برای رهگیری سیگنالها و حتی شناسایی پرتابهای دشمن استفاده میشوند و زمان کافی برای سازماندهی پاسخهای فوری فراهم میکنند. ماهوارههای نظامی برای امور روزمره نیز اهمیت دارند، مانند محافظت در برابر حملات سایبری و جمعآوری اطلاعات هواشناسی که میتواند مستقیماً بر ماموریتهای فعال یا آینده تأثیر بگذارد.
جنگ سرد بین ایالات متحده و روسیه منجر به پرتاب ماهوارههای نظامی شد و روسیه اولین کشوری بود که به مدار زمین رسید. پرتاب اسپوتنیک در سال ۱۹۵۷ توسط روسیه اولین پرتاب از مجموعهای بود که بین این دو کشور صورت گرفت. آمریکا سه سال بعد با پرتاب اصلیترین ماهواره شناسایی خود پاسخ داد. رقابت فضایی تا دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ ادامه یافت و ماهوارههای ارتباطی به بخش مهمی از عملیات نظامی تبدیل شدند.
ارتباطات ماهوارهای یا SATCOM، یک سیستم حیاتی برای کشورهای سراسر جهان، نه فقط آمریکا، به شمار میرود. این سیستم از چند بخش تشکیل شده است: ماهوارهها، ترمینالهای SATCOM، ایستگاههای زمینی و زیرساختهای نظامی. تنها زمانی ارتباط رادیویی پایدار ممکن است که همه اجزا بهطور هماهنگ عمل کنند. توانایی اطلاع از زمان انتقال نیروها، کشتیها یا وسایل نقلیه وابسته به موفقیت این سیستم است.
استفاده از SATCOM در عملیات طوفان صحرا در سال ۱۹۹۱ نیز مورد استفاده قرار گرفت و نیروهای نظامی آمریکا با استفاده از GPS توانستند نیروهای عراقی را ردیابی کنند؛ امری که بهخاطر شرایط سخت جوی ضرورت داشت. این سیستم همچنین برای انجام حملات نظامی، حتی در نیمهشب، استفاده شد. به لطف SATCOM، عملیات بهخوبی پیش رفت و نیروهای آمریکایی از ابتدا تا انتهای ماموریت بر کار خود متمرکز ماندند.