در ساحل غربی کالدونیای جدید واقع در اقیانوس آرام جنوبی، تشکیل الگوی منحصربهفردی از درختان مانگرو توجه جهانیان را به خود جلب کرده است. این شکل طبیعی که به «قلب» معروف است، نمادی زیبا و تأثیرگذار از طبیعت بکر منطقه بهشمار میرود، اما افزایش سطح دریاها و تغییرات اقلیمی شدید، این پدیده زیستمحیطی کمنظیر را بهشدت تهدید میکند و کارشناسان نسبت به ناپدید شدن آن هشدار میدهند.
به گزارش ایمنا،منطقهای که امروز میزبان این شکل قلبی از درختان مانگرو است، زمانی دشت شوری بود که امکان رشد گیاهان را نداشت. با بالا آمدن آب دریا، خاک این منطقه رقیق و شرایط برای رشد درختان مانگرویی مقاوم به شوری همچون گونه آویسینیا فراهم شد. طی ۲۰ سال گذشته، این تغییرات موجب شکلگیری تدریجی و بزرگ شدن الگوی قلبی شکل مانگروها شده که اکنون تبدیل به یک نماد زیستمحیطی و فرهنگی در کالدونیای جدید شده است.
افزایش مداوم سطح آب دریاها موجب شده که گونههای مقاومتر مانگرو همچون ریزوفورا که توانایی رشد در شرایط متفاوتی دارند، غالب شوند و نگرانیهایی درباره از بین رفتن شکل نمادین قلب به وجود آمده است. این روند نهتنها بر ساختار بصری شکل مانگرو تأثیر میگذارد، بلکه موجب تغییرات زیستمحیطی گستردهای در منطقه میشود. برآورد شده است که بیش از نیمی از سامانههای مانگرو در سطح جهانی، تا سال ۲۰۵۰ در معرض خطر فروپاشی قرار دارند، همچنین طبق دادهها، بین سالهای ۱۹۹۴ تا ۲۰۲۰، پوشش جنگلهای مانگرو در جهان ۳.۴ درصد کاهش پیدا کرده است که نشان از یک روند نگرانکننده جهانی دارد.
علاوهبر رشد و گسترش درختان مانگرو، بالا آمدن سطح دریاها منجر به فرسایش سواحل و نابودی بعضی زیستگاههای حساس مانگرو شده است. این تغییرات میتواند بهشدت بر تنوع زیستی منطقه تأثیر منفی بگذارد و زیستگاه گونههای مختلف جانوری را به خطر اندازد. جوامع محلی که بهطور مستقیم یا غیرمستقیم به این اکوسیستمها وابستهاند، در معرض تهدید قرار دارند. این جوامع از درختان مانگرو برای تأمین منابع غذایی، حفاظت از سواحل در برابر سیل و طوفان و حفظ سنتها و فرهنگ خود بهره میبرند.
دانشمندان با استفاده از تصاویر ماهوارهای و مطالعات زمینشناسی دریافتهاند که این تغییرات سریعتر از آنچه در گذشته تصور میشد، رخ میدهند. آنها معتقدند فرایندهای زیستمحیطی که بهطور معمول طی صدها سال اتفاق میافتادند، اکنون در عرض چند دهه اتفاق میافتند که نشاندهنده شدت بحران اقلیمی کنونی است.
حفظ «قلب» طبیعت بهعنوان یک میراث طبیعی و فرهنگی اهمیت بالایی دارد. پژوهشگران و اعضای جوامع محلی بارها تأکید کردهاند که این منطقه نهتنها بهدلیل زیبایی منحصربهفردش بلکه بهدلیل نقش کلیدی آن در حفظ سواحل، حمایت از تنوع زیستی و تأمین معیشت مردم باید محافظت شود. تلاشها برای حفاظت از این منطقه نمادین باید به اولویتهای زیستمحیطی و فرهنگی تبدیل شود تا نسلهای آینده نیز بتوانند شاهد این شگفتی طبیعی باشند.