انتخاب نام خانوادگی در ایران ابتدا با مقاومتهایی مواجه بود، اما با تصویب قانون ۱۳۳۵ در سال ۱۳۱۳، این مسئله به تدریج حل شد و انتخاب نام خانوادگی برای همه ایرانیان اجباری شد. ماموران ثبت احوال به شهرها و روستاها اعزام شدند تا بر این انتخاب نظارت کنند و از روشهای مختلفی مانند شغل نیاکان و محل سکونت برای تعیین نام خانوادگی استفاده کردند. همچنین، رضا شاه در سال ۱۳۰۴ فاقد نام خانوادگی بود و به پیشنهاد نخستوزیرش، نام «پهلوی» را انتخاب کرد.