عصرایران _ سندروم خستگی مزمن، بیماریای کمتر شناختهشده اما ناتوانکننده است که میتواند زندگی فرد را برای سالها مختل کند. این اختلال با خستگی شدید، مداوم و بیدلیل همراه است؛ خستگیای که نه با استراحت بهبود مییابد و نه با خواب طولانی از بین میرود، بلکه حتی با کمترین فعالیت بدتر میشود. بیمار ممکن است خواب بیکیفیت، دردهای عضلانی، ضعف حافظه و تمرکز، و احساس «مهآلودگی ذهن» را تجربه کند؛ وضعیتی که گاهی خواندن یک پاراگراف ساده را دشوار میسازد. در برخی مبتلایان، ایستادن طولانی باعث سرگیجه یا ضعف میشود؛ حالتی که در پزشکی به «ملال پس از فعالیت» یا PEM شهرت دارد.
پزشکان هشدار میدهند که این بیماری با افسردگی تفاوت دارد: در افسردگی، فرد انگیزه ندارد، اما در خستگی مزمن، انگیزه وجود دارد ولی توان جسمی برای انجام کارها فراهم نیست. تحقیقات نشان میدهد زنان دو تا چهار برابر بیش از مردان به این بیماری دچار میشوند و روند تشخیص آن نیز معمولاً سالها طول میکشد، چرا که علائم آن گاه با اضطراب یا افسردگی اشتباه گرفته میشود.
اگرچه تا کنون درمان قطعی برای سندروم خستگی مزمن پیدا نشده، اما اقداماتی مانند پیادهروی سبک، خواب منظم، گرمادرمانی، آبدرمانی و ورزشهای ملایم نظیر تایچی و یوگا ـ با نظر پزشک ـ میتواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.