۲۰ مرداد ۱۴۰۴
به روز شده در: ۲۰ مرداد ۱۴۰۴ - ۱۰:۰۵
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۱۰۸۴۳۲۹
تاریخ انتشار: ۰۷:۳۹ - ۲۰-۰۵-۱۴۰۴
کد ۱۰۸۴۳۲۹
انتشار: ۰۷:۳۹ - ۲۰-۰۵-۱۴۰۴
گفت و گو با رحمن قهرمان‌پور

رحمن قهرمانپور: دیپلماسی همچنان مهم‌ترین مسیر جلوگیری از فعال‌سازی مکانیسم ماشه است

رحمن قهرمانپور: دیپلماسی همچنان مهم‌ترین مسیر جلوگیری از فعال‌سازی مکانیسم ماشه است
آمریکا و اسرائیل تلاش می‌کنند ایران را به‌عنوان تهدید نظم و ثبات منطقه معرفی کنند؛ راهبردی که پیش‌تر به آن ایران‌هراسی گفته می‌شد، اما اکنون در قالب دیپلماسی اجبار دنبال می‌شود
  عصر ایران- کارشناس ارشد مسائل بین‌الملل با اشاره به تبعات جنگ ۱۲ روزه و حمله اسرائیل و آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران تأکید کرد: هر چند آسیب‌های واردشده، برگ برنده تهران را تضعیف کرده و شرایط برای توافق پیچیده‌تر از گذشته شده اما همچنان دیپلماسی اصلی‌ترین راهکار خروج از بحران محسوب می‌شود.
 
   رحمن قهرمانپور، کارشناس ارشد مسائل بین‌الملل، در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی «عصر ایران» درباره پیامدهای جنگ ۱۲ روزه و حمله اسرائیل و آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران و پس از آن احتمال فعال‌سازی مکانیزم ماشه اظهار داشت: «شرایط برای توافق و مذاکره به‌طور محسوس تغییر کرده و گزینه‌های پیش روی ایران نسبت به گذشته کاهش یافته است. آسیب به تأسیسات هسته‌ای، برگ برنده ایران را تضعیف کرده و در چنین شرایطی، دیپلماسی و رسیدن به یک توافق همچنان مهم‌ترین راهکار برای جلوگیری از فعال‌سازی مکانیسم ماشه است. در صورت عدم توافق، احتمال فعال شدن این مکانیسم و پیچیده‌تر شدن شرایط وجود دارد و مدیریت این وضعیت برای ایران دشوارتر خواهد بود.»
 
  وی با تأکید بر اینکه تعبیر «انزوای راهبردی برای ایران» دقیق نیست، افزود: «منزوی‌سازی کشوری با جمعیت بالا و موقعیت ژئوپلیتیک ایران دشوار است. در واقع، بازیگران خارجی به‌ویژه آمریکا و اسرائیل تلاش می‌کنند ایران را به‌عنوان تهدیدی برای نظم و ثبات منطقه معرفی کنند؛ راهبردی که پیش‌تر به آن ایران‌هراسی گفته می‌شد، اما اکنون در قالب دیپلماسی اجبار دنبال می‌شود.»
 
  قهرمانپور ادامه داد: «در گذشته برخی کشورهای عربی با این رویکرد همراه بودند، اما اکنون این همراهی کاهش یافته، زیرا آنها نیز دریافته‌اند که تضعیف ایران می‌تواند امنیت خودشان را نیز کاهش دهد. راه خروج از این وضعیت، حضور فعال ایران در ائتلاف‌های منطقه‌ای است، اما این امر نیازمند اجماع و وحدت نظر در سطح نظام تصمیم‌گیری و حاکمیت درباره ضرورت تغییر در سیاست خارجی است. تا امروز عمدتاً رویکرد ایران واکنشی بوده، اما تحولات منطقه و نظام بین‌الملل ایجاب می‌کند طراحی و کنش تازه‌ای شکل گیرد تا جایگاه کشور حفظ و حتی تقویت شود.»
 
 این تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل در بخش دیگری از سخنان خود درباره چشم‌انداز مذاکرات آتی تصریح کرد: «قضاوت قطعی در مورد موفقیت مذاکرات ممکن نیست و این امر به نحوه پیشبرد گفت‌وگوها و اراده طرفین بستگی دارد. در چارچوب دیپلماسی اجبار، موفقیت مستلزم اعطای امتیازاتی از سوی کشور مجبورکننده و عدم احساس ضعف بیش از حد از سوی کشور تحت فشار است. در شرایط کنونی، نه آمریکا تمایلی به اعطای امتیاز بیشتر دارد و نه ایران در موقعیت پیش از جنگ قرار دارد؛ از این رو مسیر توافق دشوارتر شده است. با این حال، ورود چین به فرآیند میانجیگری می‌تواند عاملی تعیین‌کننده باشد و احتمال دستیابی به توافق را افزایش دهد.»
ارسال به دوستان