حتما شما هم در اطرافتان با افرادی مواجه شده اید که خودشان را دوستدار حیوانات دانسته، حیوان را مانند فرزند خودشان می دانند و او را تر و خشک کرده، چون تصور می کنند هر فردی که به سگ و گربه های خیابان توجه میکند انسان خوب و با کلاس تری است اما این علاقه افراطی گاهی تنها به یک حیوان خانگی محدود نمی شود، از در و دیوار خانه شان سگ و گربه است که بالا میرود یا در هر گوشه و کناری از خیابان برایشان غذا می گذارند بدون اینکه حتی لحظه ای به این بیندیشند که شاید در اطرافشان کسی از این حیوانات میترسد یا گاز گرفتن آنها چه آسیبهایی را بر افراد جامعه و سیستم بهداشت و درمان وارد می کند، برای همین است که در توجیه اقدام نادرستشان به راحتی می گویند ما غذا میدهیم شما واکسن هاری بزنید!
غافل از اینکه همه کودکانی که قربانی سگ ها و بیماری هاری شده اند واکسن را دریافت کرده بودند اما به راستی این علاقه افراطی به حیوانات بخصوص سگ و گربه از کجا ناشی می شود؟
پشت پرده ترویج فرهنگ حیوانات خانگی
دکتر حسین روزبهانی، روانشناس با اشاره به اینکه علاقه به حیوانات و طبیعت قابل احترام و پسندیده است و از روح مهربان و انسانیت ناشی می شود، می گوید: در دنیا گروهی وجود دارند که معتقدند باید دنیا و جمعیت را کنترل کنند بنابراین با این دیدگاه سعی میکنند جمعیت دنیا را کنترل کرده و برای همین اقدام به ترویج فرهنگ حیوانات خانگی می کنند و متاسفانه برخی به بهانه حمایت از حیوانات بازیچه قرار می گیرند.
علاقه افراطی به سگ و گربه از این گروه است؛ اگر حامی حیوانات هستیم باید به همه آنها توجه داشته باشیم اما علاقه افراطی به سگ و گربه و غذا دادن به این حیوانات و پرداخت هزینههای گزاف برای این دو حیوان در فرهنگ حامیان واقعی حیوانات که با همه حیوانات به یک شکل رفتار میکنند جایی ندارد چون برای آنها روباه همان قدر مهم است که سگ و گربه مهم است.
این روانشناس با بیان اینکه داغ فرزند برای مادر یکی از سنگینترین و فراموش نشدنیترین داغهاست ادامه میدهد: مراجعین زیادی دارم که حیوان خانگی را همانند فرزند خود می دانند و با از دست دادن این حیوان افسردگی و داغ عظیمی را تجربه می کنند و حالشان بد می شود. ما متاسفانه خودمان را تحت شرایطی قرار میدهیم که دیگران برایمان میسازند. سبک زندگیمان را تحت نظر کسانی قرار میدهیم که آنها منافع مادی، غیرمادی و اهداف خود را دنبال میکنند. وقتی حیوانی 10، 12 سال عمر می کند و بعد از آن داغ بزرگی بر دلمان میگذارد، چرا باید از او نگهداری کنیم، چرا فکر نمی کنیم حتما سیاستی پشت این موضوع خوابیده است.
تولههای زشت رها میشوند
روزبهانی به گردش مالی زیادی که در حوزه حیوانات خانگی وجود دارد، اشاره می کند: گردش مالی این حوزه بالاست و درآمد زیادی هم در این حوزه به دست می آید. وقتی حیوانی مثل سگ تعدادی بچه به دنیا می آورد، همه که خوشگل نمی شوند بنابراین حیوان مجبور به زایمان های متعدد است چون فقط توله های زیبا شانس فروش دارند.
در صنعت توله کشی، زیباها به فروش می رسند و بقیه رها می شوند چون هزینه هایشان بالاست و سودی ندارند و ما بازیچه این افراد سودجو می شویم؛ سگی را می خریم بدون اینکه بدانیم بقیه توله ها بدون پدر و مادر، بدون اینکه آموزش های غریزی را دریافت کرده باشند وارد طبیعت می شوند و آمارشان بالا می رود.
وی با اشاره به اینکه افرادی با نیت خیرخواهی به این حیوانات کمک می کنند، می گوید: شاید شما نیت خوبی داشته باشید اما با غذا دادن به این حیوانات در حقیقت اکوسیستم را به هم می ریزید و باعث افزایش جمعیت این حیوانات می شوید. منظور از به هم خوردن اکوسیستم این است که حیوان وحشی در طبیعت نمی تواند با 10 سگ مقابله کند و غذا به آن نمی رسد و این اکوسیستم را تغییر می دهد یا به مرور رفتار حیوان تغییر می کند. گربه ای که خودش باید موش را شکار کند اصلا به دنبال شکار نمی رود و چیزهای دیگری می خورد.
حیوان خانگی جای فرزند را نمی گیرد
این روانشناس با بیان اینکه داشتن حیوان خانگی شاید یکسری از نیازهای شما را برطرف کند، ادامه می دهد: یکسری از نیازهایتان مثل نیاز به محبت، بچه داشتن و... ممکن است با وارد کردن حیوان خانگی برطرف شود اما توجه داشته باشید این حس ها موقتی است.
حیوان خانگی در خیلی از مواقع باعث میشود افراد ازدواج نکنند یا اگر ازدواج کرده باشند حیوان را فرزند میدانند و تن به فرزندآوری نمی دهند یا دیدگاه هایی که در جامعه مطرح می شود که مردها خائن هستند و سگ ها وفادارند و... ناشی از همان مافیای صنعت حیوانات خانگی است که می خواهد کسی به سمت ازدواج نرود و اگر ازدواج هم کرده اند بچه ای نداشته باشند، البته به مرور همین افراد افسردگی می گیرند چراکه از یک زمانی به بعد در راستای تکامل انسان باید اتفاقاتی در زندگی اش به وجود بیاید و باعث ترشح هورمون دوپامین یا همان هورمون شادی شود.
وقتی بچه ای به دنیا میآید با لبخندی که میزند توجهها را به خود جلب میکند و در مغز دوپامین ترشح میشود. چهار دست و پا رفتن، ایستادن، حرف زدن، دوچرخه سواری و... همه حس و حال خوب را به ما هدیه میدهد. در واقع از یک سنی به بعد باید فرزندی باشد تا حس خوب را به ما منتقل کند. در 35 سالگی شما با دوچرخه سواری شاد نمی شوید ولی با دیدن شادی و لبخند فرزندتان حس خوبی دریافت می کنید و در مغزتان دوپامین ترشح می شود.
اینکه مدرسه برود، ازدواج کند و... همه حالتان را خوب می کند. تحقیقاتی که در دنیا انجام شده نشان می دهد پدربزرگ و مادربزرگ هایی که یک روز در هفته را با نوه هایشان وقت می گذرانند طول عمر بالاتری دارند و افسردگی نمی گیرند اما متاسفانه انگار گروهی میخواهند این چرخه درست و طبیعی را به راحتی نابود کنند.
مراجعین بسیاری دارم که سگ دارند، وقتی با آنها صحبت می کنم و میگویند که این حیوان سه سال دیگر بیشتر عمر نمیکند به هم میریزند انگار فرزندی داری که می دانی سه سال دیگر میمیرد.
حیوان را نباید در خانه نگه داشت
دکتر روزبهانی با اشاره به کسانی که حیوانات برایشان مهم است، می گوید: من احترام زیادی برای این افراد قائلم اما به آنها تاکید می کنم حیوانات نیاز احساسی بالایی دارند، وقتی شما برای نگهداری یک حیوان در منزل او را عقیم می کنید به حیوان آسیب میزنید و آن دچار افسردگی میشود یا هنگامی که آنها را در آپارتمان قرار میدهید لحظه ای فکر کنید خودتان دوست دارید در جنگل و در محیط زندگی حیوانات زندگی کنید، طبعا حیوان خانگی شما هم از بودن در محیط زندگی انسان ها لذت نمیبرد.
ما باید در حد توانمان به حیوانات کمک کنیم ولی نباید آنها را در خانه نگه داریم زیرا ظلم بزرگی در حق آن حیوان است. غریزههای حیوان را سرکوب میکنیم و می خواهیم از نظر تغذیه ای به جسم حیوان برسیم ولی با این کار روح و روان حیوان را نابود میکنیم.
پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر