عصر ایران ــ در حالی که صنعت انیمیشن جهان بهطور کامل به فناوریهای دیجیتال روی آورده، تنها چهار نفر در بخشی کوچک از این حوزه همچنان با روش سنتی «جوهر و رنگ» روی سلولهای انیمیشن کار میکنند؛ روشی که پیش از ورود کامپیوترها رایج بود.
در این تکنیک، انیماتور ابتدا طرحها را با مداد روی کاغذ میکشد. سپس «جوهرریز» خطوط را با دقتی بالا روی سلول منتقل میکند؛ کاری دشوار که به دستهایی بدون لرزش، اعصابی آرام و دقتی استثنایی نیاز دارد. پس از خشکشدن جوهر، سلول پشتورو میشود و رنگگذاری از پشت آن آغاز میگردد.
این رنگگذاری با روشی ویژه انجام میشود که رنگ را به سمت خطوط هدایت میکند تا از ضربات مکرر قلممو جلوگیری شود. رنگها در این کار تنوع فوقالعادهای دارند؛ به گفته هنرمندان، در استودیو حدود ۵۰۰۰ رنگ متفاوت وجود دارد و برای هر شخصیت، حتی حیواناتی مانند زرافه یا تمساح، رنگهای خاصی تعریف شده است. در صورت نیاز به رنگ جدید، ترکیب رنگها همچنان بهصورت چشمی و با حفظ «اثر انسانی» انجام میشود.
بخش جوهر و رنگ از همان ابزار اولیه دوران آغازین خود استفاده میکند و هرچند اکنون در دیزنی بیشتر کاربرد هنری و نمایشگاهی دارد تا تولید انیمیشن، هنرمندان این بخش آن را میراثی زنده میدانند.
یکی از این هنرمندان شخصیت مورد علاقهاش برای رنگآمیزی را «ملکه بدجنس» در سفیدبرفی میداند؛ فیلمی که نخستین انیمیشن بلند سینمایی دیزنی بود و به باور او «روح» و «دستان هنرمند» را در هر قاب خود نشان میدهد.
او این کار را «بخش جدانشدنی تاریخ انیمیشن» توصیف کرده و میگوید زنده نگه داشتن این مهارت، حتی در دوران فیلمهای سهبعدی، بخشی از هویت دیزنی است.