عصر ایران - دوو ماتیز، که بر اساس نمونه اولیه لوچیولا در سال ۱۹۹۲ خلق شد، در سال ۱۹۹۸ به مرحله تولید رسید و در طول ۱۰ سال عمر خود به یک خودروی پرفروش تبدیل شد.
در حالی که شرکت فیات از پروژه لوچیولا برای تولید خودروی سیچنتو (Seicento) استفاده کرد، کیم وو چونگ رئیس دوو، پتانسیل نهفته در لوچیولا را شناخت. تحت نظارت فابریزیو جوجارو، دوو این طرح را به "دیآرتز" تبدیل کرد و با حفظ ویژگیهای کلیدی آن، هندلینگ خودرو را بهبود بخشید. سال ۱۹۹۷، سال گذار رسمی از طرح دیآرتز به دوو ماتیز بود.
خودروی ماتیز که در سال ۱۹۹۷ رونمایی شد، جوهره طرح مفهومی سال ۱۹۹۲ را حفظ کرد اما با بدنهای کاربردیتر و پنج در ارائه شد. ماتیز با وجود ابعاد جمعوجور خود، فضای کافی برای پنج سرنشین را فراهم میکرد و به عنوان یک مینیون محبوب در اروپا شناخته شد. نسخه اسپرت این خودرو، با موتور ۷۱ اسب بخاری، برای رقابت در بخش خودروهای مینیاسپرت طراحی شده بود.
در سال ۱۹۹۷، تولید «دیآرتز» به عنوان یک نمونه اولیه لوکس آغاز شد. بدنه دو رنگ این خودرو با قطعات کرومی روی قوس چرخها، سپرها، جلوپنجره، دستگیرهها و آینههای بغل تزئین شده بود. این تم طراحی در داخل خودرو نیز با استفاده از جزئیات کرومی در نگهدارندههای لیوان و دریچههای تهویه ادامه یافت، در حالی که فرمان با روکش چرمی تکمیل شده بود.
رینگهای پرهدار این خودرو ادای احترامی به خودروهای اسپرت دهه ۱۹۴۰ بودند. موتور استاندارد این خودرو، یک واحد سه سیلندر با حجم ۷۹۶ سیسی و قدرت ۵۶ اسب بخار بود که برای رانندگی در شهر با رویکردی دوستدار محیطزیست، ایدهآل به شمار میرفت.