عصر ایران ــ در قلب هندوستان، یکی از شگفتانگیزترین سازههای باستانی جهان قرار دارد: معبد کایلاسا، بخشی از مجموعه غارهای الورا، که در دل صخرههای سخت و کوههای سنگی تراشیده شدهاند. این مجموعه باستانی شامل بیش از ۳۰ معبد غاری است که با دقت، ظرافت و مهندسی خیرهکنندهای از دل سنگ یکپارچه ساخته شدهاند.
معبد کایلاسا، که ارتفاع آن دو برابر معبد پارتنون آتن است، با رواقها، تالارها، راهروهای پیچیده و معابد جانبی، یکی از شاهکارهای معماری صخرهتراشی جهان بهشمار میآید.
باستانشناسان برآورد کردهاند که ساخت این مجموعه در مدت تنها ۱۸ سال انجام شده و طی این مدت بیش از ۴۰۰ هزار تُن سنگ از دل کوه بیرون کشیده شده است. این به معنای جابجایی حدود ۲.۵ تا ۵ تُن سنگ در هر ساعت، آن هم با ابزارهایی ابتدایی است.
اما چگونه ممکن است چنین پروژه عظیمی در آن زمان، با فناوری ابتدایی، در مدت زمانی چنین کوتاه ساخته شده باشد؟ برخی محققان و نظریهپردازان معتقدند پاسخ در فناوریهای ناشناخته یا حتی دخالت موجودات فرازمینی نهفته است.
در رسالهای رازآلود از اچ. پی. بلاواتسکی، فیلسوف و نویسنده قرن نوزدهم، ادعا شده است که غارهای الورا تنها آن چیزی نیستند که به چشم میآید. او مینویسد: «در دل این مجموعه، هزارتوهای مخفی، تونلهای زیرزمینی و حتی ماشینهای تولید انرژی از تمدنهای فراموششده وجود دارد».
برخی داستانها در اسطورههای هندو نیز به وجود دستگاههایی اشاره دارند که قادر بودند فقط با فشار دادن یک دکمه، سنگ را بتراشند و منتقل کنند. این نظریهپردازان بر این باورند که موجودات غیرزمینی در گذشته دور تکنولوژی پیشرفتهای را به تمدنهای باستانی منتقل کردهاند و خود فقط نقش راهنما و ناظر را ایفا میکردند.
در نتیجه، این فرضیه مطرح میشود که معبد کایلاسا ممکن است یکی از مراکز تماس مستقیم انسانهای باستان با موجودات فرازمینی باشد؛ نظریهای که همچنان مورد بحث و جدل شدید در میان کارشناسان و علاقهمندان به رمز و رازهای تاریخ است.
چه این نظریهها را بپذیریم یا نه، غارهای الورا همچنان یکی از مرموزترین و خیرهکنندهترین شاهکارهای مهندسی جهان باستان باقی ماندهاند.