نسلهاست که انسانها به آسمان خیره میشوند و درباره سرنوشت نهایی جهان میاندیشند: آیا جهان برای همیشه در سردی و خلأ گسترش خواهد یافت، یا با پایانی خیرهکننده روبهرو خواهد شد؟ براساس پژوهشی از فیزیکدانهای دانشگاه کرنل، دانشگاه شانگهای جیاتونگ و مؤسسات دیگر، ممکن است سرانجام پاسخی به این پرسش وجود داشته باشد و این پاسخ به طرز شگفتآوری دقیق است.
بهگزارش ساینسآلرت، پژوهشگرها با استفاده از دادههای حاصل از چندین پروژه نجومی از جمله «پیمایش انرژی تاریک» و «ابزار طیفسنجی انرژی تاریک» (DESI)، مدلی ارائه کردهاند که پیشبینی میکند جهان ما حدود ۳۳٫۳ میلیارد سال دیگر با «فروپاشی بزرگ» به پایان خواهد رسید.
با توجه به اینکه سن کنونی جهان حدود ۱۳٫۸ میلیارد سال است، پیشبینی فوق به ما حدود ۲۰ میلیارد سال دیگر زمان میدهد. براساس این پیشبینی، فرضیهی انبساط جهان تا ابد، زیر سؤال میرود. در عوض، مدل جدید نشان میدهد که جهان پس از رسیدن به حداکثر انبساط خود در حدود ۷ میلیارد سال آینده، شروع به انقباض خواهد کرد تا اینکه در نهایت همه چیز دوباره به یک نقطه واحد فرو بپاشد.
تصویری از ابزار DESI در داخل گنبد تلسکوپ ۴ متری نیکلاس یو. مایال در رصدخانه کیت پیک.
Lawrence Berkeley National Lab/KPNO/NOIRLab/NSF/AURA
کلید ماجرا در درک انرژی تاریک نهفته است؛ نیروی مرموزی که حدود ۷۰ درصد از جهان را تشکیل میدهد و عامل انبساط شتابدار آن است. مدتها تصور میشد که انرژی تاریک مانند یک ثابت کیهانی عمل میکند و با وارد کردن فشاری یکنواخت باعث منبسطشدن فضا برای همیشه میشود.
بااینحال، مشاهدات اخیر نشان میدهند که انرژی تاریک ممکن است در واقع پویاتر از آن چیزی باشد که پیشتر گمان میرفت. پژوهشگران مدلی را پیشنهاد کردهاند که در آن ذرهای فوقسبک به نام «اکسیون» در ترکیب با چیزی موسوم به ثابت کیهانی منفی نقش دارد.
پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر