عصر ایران ــ در یک آزمایش علمی هیجانانگیز، مار دمعصایی در حال جستوجو برای بوی مارهای دیگر قرار گرفت. در ابتدا، او با موفقیت بوی مار قهوهای خانگی را از میان تیوبهای نمونهبرداری تشخیص داد؛ این بو برای او منحصر بهفرد بود و به راحتی آن را شناسایی کرد.
اما در مرحله بعد، آزمون سختتری پیشروی او قرار گرفت: پیدا کردن بوی مار دمنده. مار دمعصایی ابتدا به سمت تیوب خالی رفت و آن را بو کشید، اما هیچ بویی نیافت. سپس به جستوجوی خود ادامه داد و بوی مشکوکی را تشخیص داد؛ در نهایت به بوی مار دمنده رسید، اما نتوانست آن را از تیوب خالی تشخیص دهد.
این یافته دانشمندان را شگفتزده کرد؛ بهنظر میرسد مار دمنده به شکلی تکامل یافته که میتواند بوی خود را پنهان کند. این قابلیت که به آن استتار شیمیایی یا به تعبیر دیگر دیدگریزی شیمیایی گفته میشود، به مار دمنده این امکان را میدهد که همزمان شکارچی باشد و از شکارچیان دیگر پنهان بماند.
این نخستین بار است که دانشمندان موفق شدهاند چنین قابلیتی را در یک مهرهدار خشکیزی کشف کنند. گرچه هنوز مشخص نیست مار دمنده چگونه دقیقا این کار را انجام میدهد، اما این ویژگی، او را به استاد هنر بقا تبدیل کرده است.
از سم کشنده گرفته تا نبوغ استتار، مار دمنده نمونهای بینظیر از تکامل در جهان خزندگان است.