نکته جالب اینجاست که این لنزها زمانی که چشمها بسته باشند، عملکرد به مراتب بهتری دارند. محققان اعلام کردهاند که این لنزها میتوانند به انسانها قدرت «دید فرابشری» بدهند. پروفسور تیان شو، نویسنده ارشد این پژوهش از دانشگاه علوم و فناوری چین، میگوید: «تحقیقات ما امکان استفاده از وسایل پوشیدنی غیرتهاجمی جهت داشتن دید فرابشری در افراد را میسر میکند… این ماده کاربردهای متعددی دارد؛ به عنوان مثال، نور مادون قرمز چشمکزن میتواند برای انتقال اطلاعات در زمینههای امنیتی، امدادی، رمزگذاری یا مقابله با جعل و تقلب مورد استفاده قرار گیرد».
به گزارش روزیاتو، انسانها قادر به مشاهده طیفی از امواج نور هستند که به آن طیف نور مرئی گفته میشود و شامل طولموجهایی در بازه تقریبی ۳۸۰ تا ۷۰۰ نانومتر است. این لنزهای تماسی با استفاده از نانوذرات خاصی طراحی شدهاند که نورهای نامرئی برای چشم انسان را جذب کرده و آنها را به طول موجهایی تبدیل میکنند که ما میتوانیم ببینیم. این نانوذرات به طور خاص امکان تشخیص «نور نزدیک به مادون قرمز» را فراهم میکنند؛ یعنی نور مادون قرمزی که در بازه طولموج ۸۰۰ تا ۱۶۰۰ نانومتر قرار دارد و کمی فراتر از محدودهای است که انسانها معمولاً قادر به دیدن آن هستند.
پیشتر این گروه نشان داده بودند که نانوذرات مورد استفاده میتوانند با تزریق به شبکیه چشم موشها، توانایی دیدن نور مادون قرمز را برای آنها فراهم کنند، اما هدف آنها طراحی روشی غیرتهاجمیتر (روشی که کمتر نیاز به مداخله یا جراحی داشته باشد) بود. برای ساخت این لنزهای تماسی، نانوذرات را با پلیمرهای انعطافپذیر و غیرسمی که در لنزهای نرم معمولی به کار میروند، ترکیب کردند. آزمایش محققان نشان داد که این لنزها به انسانها اجازه میدهند تا در تاریکی مطلق، سیگنالهای چشمکزن مادون قرمزی شبیه کد مورس را بهطور دقیق تشخیص دهند.
جالب اینکه آنها حتی با بسته بودن چشمها بهتر میتوانستند این نورها را ببینند، چرا که بسته بودن چشم از تداخل نورهای قابل رؤیت جلوگیری میکند. پروفسور شو در این رابطه میگوید: «کاملاً واضح است؛ بدون این لنزها، فرد چیزی نمیبیند، اما وقتی لنز را میزند، بهوضوح چشمک نور مادون قرمز را مشاهده میکند… ما همچنین دریافتیم که وقتی فرد چشمهایش را میبندد، بهتر میتواند این نور چشمکزن را تشخیص دهد… این اتفاق به این دلیل است که نور مادون قرمز بهتر از نور مرئی از پلک عبور میکند و بنابراین تداخل نور مرئی کمتر میشود».
یک تغییر اضافی در لنزهای تماسی باعث شد تا نانوذرات بتوانند طولموجهای مختلف مادون قرمز را به رنگهای متفاوت تبدیل کنند. برای مثال، طولموج ۹۸۰ نانومتر به نور آبی، طولموج ۸۰۸ نانومتر به نور سبز و طولموج ۱,۵۳۲ نانومتر به نور قرمز تبدیل میشود. این قابلیت کاربران را قادر میسازد تا جزئیات بیشتری را در تصاویر مشاهده کنند. پژوهشگران همچنین مدعی شدند که این فناوری میتواند روزی به افرادی که دچار کوررنگی هستند کمک کند تا طولموجهایی را ببینند که در حالت عادی قادر به تشخیص آنها نیستند.
پروفسور شو در این باره میگوید: «با تبدیل نور قرمز قابل مشاهده به نوری شبیه به سبز، این فناوری میتواند برای افراد کوررنگ، آنچه نامرئی است را قابل مشاهده کند». در حال حاضر، این لنزهای تماسی فقط میتوانند تابش مادون قرمزی را که از نورهای LED ساطع میشود، تشخیص دهند؛ اما پژوهشگران در حال کار روی افزایش حساسیت نانوذرات هستند تا بتوانند حتی نور مادون قرمز با شدت کمتر را نیز شناسایی کنند.
پروفسور شو میگوید: «در آینده، با همکاری دانشمندان مواد و متخصصان اُپتیک (نورشناسی)، قصد داریم لنز تماسی خاصی تولید کنیم که وضوح بهتر و حساسیت بیشتری داشته باشد». این تیم پژوهشی در مجله سل مینویسد: «نور نقش بسیار مهمی در انتقال حجم زیادی از اطلاعات خارجی دارد که به موجودات زنده کمک میکند جهان را درک کنند… با این حال، پستانداران تنها بخش کوچکی از طیف الکترومغناطیسی را به صورت نور مرئی میبینند».
همچنین در ادامه آمده است که: «این یعنی بیش از نیمی از انرژی تابش خورشیدی که به صورت نور مادون قرمز وجود دارد، برای پستانداران قابل درک نیست… در این پژوهش، ما لنزهای تماسی پوشیدنی خاصی معرفی کردهایم که میتوانند نور نزدیک به مادون قرمز را به نور قابل دیدن تبدیل کنند و در عین حال انعطافپذیر و سازگار با بدن انسان باشند… افرادی که از این لنزها استفاده میکنند قادرند اطلاعات زمانی مادون قرمز نزدیک مانند کد مورس را بهطور دقیق تشخیص داده و الگوهای نوری مادون قرمز را تمییز دهند… نکته جالب این است که افراد هنگام بستن چشمها، توانایی بهتری در تشخیص نور مادون قرمز نزدیک نسبت به نور قابل مشاهده دارند».