این خانه زیبا در پونک تهران/ زیبایی چگونه در یک محیط معمولی شاخص می سازد/ رتبه اول جایزه معمار ایران(+تصاویر)

عصر ایران- خانه تقریب سعی دارد با بازگشت به ریشه علایق انسان و نزدیکی به طبیعت کیفیت متفاوتی از زندگی شهری را به تجربه در آورد. خانه ای که آلترناتیو دیگری از تجارب سکونت انسان در طبیعت مثل خوابیدن زیر آسمان و تماشای ستارگان و یا تماس نزدیک با درختان و پرندگان را بازسازی کند.

در سال های اخیر با از بین رفتن بخش عمده ای از باغ های تهران، پرندگان که از گذشته با انسانها ی شهرنشین همزیستی داشته اند، فضای مطلوب زندگی در شهر را از دست داده اند. در این پروژه فضای سبز عمودی در وجه بیرونی ساختمان به همراه درختانی که روی نما و بام کاشته می شوند، در کنار بافت چوبی نما، اکوسیستمی طبیعی می سازند که می تواند مطلوب پرندگانی باشد که در فضای آلوده شهر جایی برای استراحت ندارند.

صوت پرندگان، بعد دیگری به ابعاد فضای معماری اضافه می کند. دیوار گیاهی از حیاط پایینی تا فضای بام سبز بالا می رود. این دیوار فضای سبز حیاط را به باغچه ای روی بام متصل می کند. بدین ترتیب وجه بیرونی ساختمان از قاعده یک نمای دو بعدی خارج می شود. در طرفین فضای سبز نما تراس هایی مشرف بر دیوار سبز قرار دارند. فضایی که تماشای منظره خیابان و باغ مجاور آن را در یک تراس خصوصی بدون مشرف میسر می کند. بافت چوبی متحرک تراس ها ضمن کنترل نور آفتاب ، محدوده خصوصی تراس را تعریف می کند.

بر خلاف بسیاری از آپارتمانهای مسکونی در تهران که به منظور فروش ساخته میشوند این خانه برای زندگی یک پدر و دختر با سبک زندگی، علایق و نیازهای مشخص طراحی شده است. خانه شامل یک واحد دوبلکس برای پدر، یک واحد دوبلکس برای دختر و یک طبقه مجزا برای معاشرت های دوستانه و میهمانی ها است. فضای بام که در امتداد فضای سبز نما قرار دارد به صورت باغچه خانوادگی مشترک قابل استفاده است. استخر و فضاهای ورزشی در طبقات زیر زمین واقع شده اند.

واژه تقریب در نام این پروژه مفهومی است مرتبط با خاصیتی که در آثار هنری و صنعتگری ساخته دست بشر وجود دارد. همان خاصیتی که باعث می شود آثار ساخته دست انسان منحصر به فرد و تکرار ناپذیر باشند. این مفهوم در مقابل دقت ماشینی و تکرار پذیری در تولیدات صنعتی و کارخانه ای به کار گرفته شده است.

در کشورهایی نظیر ایران که نیروی انسانی همچنان نقش مهمی در پروسه ساخت و اجرای طرح معماری دارد، ارزش گذاری این پتانسیل می تواند ، وجوه انسانی پروژه را برجسته تر کرده و وجه تمایز آثار معماری ایران نسبت به کشورهایی باشد که با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته ، پروسه اجرا و بعضا طراحی را تقریبا بدون دخالت انسان و به صورت ماشینی پیش می برند.

برجسته کردن خاصیتی که کار صنعتگری به محصول نهایی معماری اضافه می کند طبیعتا به معنی حذف تکنولوژی از پروسه اجرایی نیست ، بلکه به مفهوم برجسته کردن امکاناتی است که از شرایط خاص پروسه ساخت در ایران بیرون آمده و بعضا به عنوان نقطه ضعف عنوان می شود.

در پروژه خانه تقریب، مصالح طبیعی به همان واریاسونی که در طبیعت وجود دارند شکل می گیرند و از تحمیل نظم دقیق هندسی به مصالح طبیعی عمدا" اجتناب شده است. پروسه برش و شکل دادن به این ماتریال ها تا زمانی که در بخش های مختلف پروژه نصب می شوند توسط نیروی انسانی و با ارزش گذاری خطای دست انسان انجام می شود.

قطعات چوب نما با اندازه های تقریبی و آزادی نسبی کارگران در نحوه برش قطعات، برش داده می شوند. نتیجه قطعاتی از چوب هستند که از یک خانواده و با یکدیگر مشابه اند، اما به لحاظ هندسی دقیقا مساوی نبوده و تکرار ناپذیرند. خاصیتی شبیه به تشابه تقریبی شکل میوه های یک درخت در طبیعت.