اینجا ایران است و این هنرنمایی معمار ایرانی در شهرک امیر دشت(+تصاویر)

در قسمت میانی پروژه فضای تهی با ارتفاع ۳ طبقه تعبیه شده است. دسترسی در این ویلا به مثابه یک تفرجگاه به نحوی طراحی شدند که کاربر را در جهات مختلف از داخل فضای تهی میانی به سایر طبقات منتقل می کند، طراحی این پلکان به صورت تعدادی حجم مجسمه وار با دیوار های معلق درون این فضای تهی تعریف گردیدند.

عصر ایران- ویلای امیردشت باز طراحی یک پروژه با نمای رومی که اسکلت آن به صورت قاب بتنی از قبل اجرا شده ، بوده است و خواسته کارفرما تغییر پروژه ای اصطلاحاً کلاسیک به پروژه ای اصطلاحاً مدرن بود. در ادامه با بررسی وضع موجود و در خواست کارفرما مسائل پروژه در چند موضوع باز تعریف و دسته بندی گردید.

فن ساخت: در خصوص فن ساخت با توجه به چنین درخواستی، یک تغییر اساسی از ساخت مایه کلاسیک که معمولاً سنگ می باشد به ساخت مایه های مدرن مانند فلز، بتن و شیشه می بایست صورت می گرفت. مساله دیگری که در خصوص فن ساخت می توانست چالش زا باشد هرگونه تغییر در جهت توسعه فضا و توده بود که با توجه به اجرای ضعیف اسکلت پیشین مستلزم مقاوم سازی بود.
برنامه و فضا: با توجه به تغییر پیش آمده، برنامه پروژه می توانست از نو باز تعریف شود به نحوی که روابط فضایی طرح سابق که بیشتر مبنی بر تفکیک فضاها بر اساس عملکرد بود کاملاً حذف و تلاش در جهت دستیابی به بیشترین حد از سیالیت و آزادی فضا صورت پذیرد.
توده: در مواجهه با اسکلت و وضع موجود با دیاگرام کلاسیک ۹ مربع و ساختار شبکه ای آن مواجه شدیم. روش ترکیب بندی، هندسه و استفاده از شبکه می توانست در باز طراحی ویلا به سیاق مدرنیست هایی همچون کوربوزیه، میس و... تا ۵ نیویورکی ها مورد تکرار قرار گیرد.

در ادامه توسعه بنا به دو شیوه صورت پذیرفت. در ابتدا از جبهه غربی و جنوبی بنا در قالب ۲ توده مکعب شکل به بیرون در جهت نا متقارن کردن دیاگرام کلاسیک و همینطور کنترل نور جنوب و کج باران های جبهه غربی که ورودی اصلی هم در آن جبهه قرار داشت، صورت گرفت.

در قدم دوم توسعه به صورت یک شبکه اسکلت فلزی بود، انتخاب اسکلت فلزی به جای بتنی به منظور گسترش پروژه، با توجه به اینکه کارفرما صاحب کارخانه اسکلت فلزی نیز هست می توانست به صورت غیر مستقیم معرف هویت کارفرما نیز باشد. شبکه اسکلت فلزی به عنوان سیستم ثانویه و یک شبکه فضایی مجزا همزمان به داخل و بیرون توده گسترش پیدا می کند. در بیرون برای قاب بندی درختی که از گذشته در سایت باقی مانده بود و در درون در جهت تعریف فضای نیم طبقه به عنوان اتاق مهمان به همراه یک پل شیشه ای مورد استفاده قرار گرفت. شبکه دوم (فلزی) به سیاق مدرنیست ها به صورت اکسپوز در فضا تعریف شده است.

در ادامه در داخل فضا ویلا به منظور رسیدن به حداکثر شفافیت و سیالیت فضایی در طبقه همکف که فضای عمومی مانند پذیرایی، نشیمن، ناهار خوری و... . قرار داشتند، از هیچ دیواری استفاده نشده است، مگر ۲ دیوار چوبی که از بالا ترین طبقه تا طبقه همکف ادامه دارند که برای مسدود نکردن دید به زمین نمی رسند و حس تعلیق و سبکی به فضا القا می کنند. این ۲ دیوار عملکرد هایی همچون شومینه و بار در قسمت پذیرایی و کابینت و و محل آشپزی در قسمت آشپزخانه دارند.

توزیع برنامه در این ویلا به این صورت است که طبقه همکف فضاهای عمومی مانند پذیرایی، نشیمن، آشپزخانه و ناهارخوری و در طبقه اول اتاق خواب ها ودر طبقه دوم شاه نشین و فضای مهمانی تعریف شده است که با بام سبز در ۲ طبقه می تواند ارتباط داشته باشد.

و در آخر نیز در طبقه همکف برای به حداکثر رساندن شفافیت فضایی و ارتباط درون و بیرون که از مولفه های اساسی دیاگرام فضایی مدرن است از سطوح شفاف و شیشه ای استفاده شده است و این امکان وجود دارد که در هر زمان با کنار رفتن این سطوح شیشه ای فضای داخلی با فضاهای تفریحی مانند جکوزی ، استخر و حیاط ارتباط مستقیم برقرار کند.

اینجا ایران است و این هنرنمایی معمار ایرانی در شهرک امیر دشت(+تصاویر)/اصلی

اطلاعات پروژه

نام: ویلا امیردشت
آدرس: مازندران، کلارآباد، شهرک امیردشت
دفتر معماری: استودیو مادو
معمار مسئول: مازیار دولت آبادی
معماران ارشد: معین نیک آیین، دنیز ابراهیمی آذر
تیم طراحی: مرجان میرخشتی، دنیا یوسفی، فائقه خلیلی
تاریخ: ۱۳۹۶-۱۴۰۳
مساحت زمین: ۱۵۰۰ مترمربع
مساحت زیربنا: ۱۳۰۰ مترمربع
نوع: مسکونی
مهندس سازه: امیرحسین قهرمانی
تاسیسات: امیرحسین قهرمانی
مدیر اجرایی: امیرحسین قهرمانی
تیم اجرایی: امیرحسین قهرمانی، اصغر سرمیلی
نظارت: استودیو مادو
طراح سه بعدی: رویا زراعتکار، سعید یوسفوند
گرافیک: سارا رجبی، تینا شاه نظری
ماکت ساز: سعید یوسفوند
مصالح: فلز، سیمان، چوب
عکاس: محمدحسین حمزه لویی